Bolesław Henryk Binder, znany również pod pseudonimem „Tkacz”, przyszedł na świat 15 lipca 1898 roku w Warszawie.
Był to człowiek o niezwykłej determinacji, który służył jako podporucznik piechoty w Wojsko Polskie. Jego poświęcenie i odwaga zostały docenione, przyznano mu Order Virtuti Militari, co stanowi zaszczytny status, który zarezerwowany jest dla najbardziej odważnych żołnierzy.
Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie 28 lipca 1920 roku w Łucku, gdzie poległ w walce, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii Polski.
Życiorys
Bolesław Binder był synem Jana i Joanny z rodziny Różalskiej, a swoje wczesne lata spędził w Częstochowie, gdzie uczęszczał do gimnazjum. Już od 1910 roku angażował się w działania tajnych młodzieżowych organizacji patriotycznych, które miały na celu wspieranie walki o niepodległość Polski. Wydarzenia z września 1914 roku zmusiły go do służby w Legionach Polskich, gdzie trafił do 1 kompanii 5 pułku piechoty.
Już 15 listopada 1915 roku został awansowany do rangi kaprala, a 1 września 1916 roku otrzymał stopień sierżanta. Niestety, w lipcu 1917 roku z powodu kryzysu przysięgowego formacji legionowych musiał się ukrywać. Mimo to, nie zaprzestał działalności patriotycznej i aktywnie działał w Polskiej Organizacji Wojskowej w Częstochowie.
W styczniu 1919 roku zgłosił się ochotniczo do Wojska Polskiego, gdzie początkowo pełnił obowiązki podoficera w 2 pułku piechoty Legionów. Z czasem został przeniesiony do 1 kompanii III baonu 5 pułku piechoty Legionów. Na początku maja 1919 roku zyskał mianowanie na stopień podporucznika piechoty, co miało miejsce formalnie od 1 maja tego roku.
Będąc na froncie polsko-bolszewickim, Binder wyróżnił się dowodząc plutonem, a szczególną odwagą wykazał się nad Styrem, gdzie podczas walki odwrotnej w wiosce Szwajków samodzielnie powstrzymał atak wrogiego oddziału. Działanie to umożliwiło skuteczne wycofanie się polskich sił.
Jednakże, 28 lipca 1920 roku poległ, dowodząc 11. kompanią w dramatycznych i intensywnych walkach na odcinku Nawóz-Uhły. Jego heroiczne poświęcenie nie zostało zapomniane, gdyż pośmiertnie odznaczono go Orderem Virtuti Militari za wybitne zasługi i bohaterstwo.
Co istotne, Bolesław Binder nigdy nie założył rodziny. Wspomnienie o nim przetrwało na zawsze w pamięci tych, którzy wiedzą o jego odważnych czynach.
Pośmiertnie, 19 stycznia 1921 roku, zatwierdzono go na stanowisko kapitana, również w piechocie, w gronie oficerów byłych Legionów Polskich, z datą 1 kwietnia 1920 roku.
Ordery i odznaczenia
Bolesław Binder był odznaczonym bohaterem, którego wyróżnienia odzwierciedlają jego odwagę i oddanie. Wśród przyznanych mu nagród wyróżniają się następujące:
- krzyż srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6518,
- krzyż Niepodległości,
- krzyż Walecznych.
Przypisy
- Monitor Polski nr 64/1931.
- Polak (red.) 1991, s. 19, tu podano, że listopadzie 1919 otrzymał awans do stopnia porucznika.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 5 z 05.02.1921 r., s. 198.
- Bąbiński 1929, s. 60, 67.
- Dziennik Rozkazów Wojskowych, t. R.2, nr 56, Warszawa 1919, s. 1282.
- Lista strat 1934, s. 52.
- Dz. Rozk. Wojsk. Nr 56 z 22.05.1919 r., poz. 1759.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Gracjan Dąbrowski | Karol Fiałkowski | Feliks Michałkowski | Henryk Żmudzki | Aleksander Hrynkiewicz | Aleksander Kulczyński | Walerian Bogusławski | Izabela Jadwiga Łopuska | Kazimierz Szczerba-Likiernik | Michał Bron | Tadeusz Kasprzycki | Stanisława Alina Liniarska | Zygmunt Roguski | Mieczysław Kluge | Henryk Niezabitowski | Stefan Bałuk | Stefan Sznuk | Mieczysław Borkowski (major) | Marian Rytka | Stanisław Nilski-ŁapińskiOceń: Bolesław Binder