Kazimierz Wiśniewski (oficer)

---

Życiorys

Kazimierz Wiśniewski przyszedł na świat 6 lutego 1895 roku w stolicy Polski – Warszawie. Był dzieckiem Piotra (1857–1932) oraz Józefy z Grabowskich (1860–1932).

W sierpniu 1914 roku rozpoczął swoją karierę w Legionach Polskich. Na początku pełnił funkcję adiutanta V batalionu, a wkrótce objął dowództwo plutonu. Dnia 9 października 1914 roku w Jakubowicach Józef Piłsudski nadał mu stopień podporucznika, jednakże awans ten nie był uznawany przez austriackie władze wojskowe. Dopiero 28 kwietnia 1916 roku otrzymał mianowanie na chorążego, a 1 listopada 1916 roku udało mu się uzyskać stopień podporucznika. W kolejnych latach został przeniesiony do Komendy Grupy Polskich Legionów, a następnie do Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego. W roku 1916 działał jako oficer werbunkowy w Puławach, a od 6 kwietnia do 4 czerwca 1917 roku był kierownikiem Powiatowego Urzędu Zaciągu w Puławach. Jego oddziałem macierzystym był 1 pułk piechoty.

Począwszy od 7 kwietnia 1919 roku, Kazimierz Wiśniewski został przeniesiony ze Szkoły Żandarmerii do 3 pułku piechoty Legionów. Z dniem 1 czerwca 1921 roku służył w 6 pułku piechoty Legionów. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany na stopień kapitana z datą senioratu 1 czerwca 1919 roku oraz z lokatą 719 w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym pozostał 6 pułk piechoty Legionów. W latach 1923–1924 brał udział w służbie w 45 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Równem.

W roku 1928 pełnił służbę w Państwowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Warszawie. 31 marca 1930 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza. W tym samym roku odbył trzymiesięczną praktykę w 1 pułku artylerii polowej Legionów (od 15 czerwca do 7 sierpnia) oraz 6 pułku piechoty Legionów (od 8 sierpnia do 15 września), a następnie zakończył Kurs próbny w Wyższej Szkole Wojennej (od 15 października do 15 grudnia). Dnia 5 stycznia 1931 roku powołano go z KOP do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie jako słuchacza Kursu 1930–1932. Po ukończeniu tego kursu 1 listopada 1932 roku, jednakże bez przyznania dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, znów został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza.

Od 5 lipca 1933 roku do 30 marca 1934 roku dowodził kompanią graniczną „Prozoroki”, później pełnił obowiązki adiutanta batalionu KOP „Podświle”, a od 11 sierpnia 1934 roku prowadził kompanię graniczną „Gudulino”. W 1937 roku, po ukończeniu 42 roku życia, został przeniesiony do grupy administracyjnej korpusu oficerów administracji, zachowując przy tym barwy oficera piechoty. W 1939 roku realizował swoje obowiązki w Dowództwie Obszaru Warownego „Wilno” na stanowisku II oficera sztabu. W trakcie kampanii wrześniowej 1939 roku trafił do internowania na Litwie, a następnie do obozu NKWD w Griazowcu.

Kazimierz Wiśniewski zmarł 3 sierpnia 1953 roku w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 190-2-12,13). Był żonaty z Teresą Skirmunt herbu Dąb (1901–1962), z którą miał córkę Halinę (1927–1988).

Ordery i odznaczenia

Kazimierz Wiśniewski był odznaczony wieloma prestiżowymi wyróżnieniami za swoje zasługi. Wśród nich znalazły się:

• Krzyż Niepodległości, przyznany 3 maja 1932 roku,
• Srebrny Krzyż Zasługi, który otrzymał 17 marca 1930 roku,
• Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej, honorujący jego wkład w walkę o wolność Łotwy.

---

Oceń: Kazimierz Wiśniewski (oficer)

---