Leonard Furs-Żyrkiewicz

Wojsko i służby mundurowe

Leonard Furs-Żyrkiewicz to postać, której biografia jest bogata i interesująca. Urodził się 7 kwietnia 1900 roku w Warszawie, a odszedł z tego świata 9 lutego 1965 roku w Edynburgu.

Pełnił on zaszczytną rolę podpułkownika dyplomowanego w broni pancernej Polskich Sił Zbrojnych. Jego wkład w rozwój tej dziedziny był znaczący, jako że był również autorem licznych prac dotyczących broni pancernej.

Oprócz tego, Furs-Żyrkiewicz zajmował się pisarstwem, tworząc książki podróżnicze, które stanowią cenny wkład w literaturę o tematyce podróżniczej.

Życiorys

Leonard Furs-Żyrkiewicz urodził się 7 kwietnia 1900 roku w Warszawie, w rodzinie Walerego Furs-Żyrkiewicza, generała majora armii rosyjskiej, oraz Janiny z Bobińskich, pisarki. Jego matka była córką Sylwana Bobińskiego, który brał udział w spisku powstańca Szymona Konarskiego. Niestety, za swoje patriotyczne zaangażowanie poniósł poważne konsekwencje, tracąc zarówno majątek, jak i trafiając do więzienia. Leonard był najstarszym z czwórki rodzeństwa, posiadał młodszej siostry Eweliny, która w latach 1930-1935 zasiadała w Sejmie RP, oraz brata Jerzego, który zmarł w 1961 roku.

W czasie I wojny światowej wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej na Ukrainie. Następnie, ochotniczo, w dniu 25 lipca 1919 roku dołączył do Wojska Polskiego. Tam brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, walcząc w 5 pułku Ułanów Zasławskich. W okresie międzywojennym był zawodowym wojskowym. W latach 1925-1930 pełnił funkcję młodszego oficera w 2 szwadronie samochodów pancernych, a później został dowódcą kompanii czołgów w Poznaniu oraz dowódcą wydzielonego dywizjonu pancernego w Wilnie. Służył także w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych.

W 1939 roku Leonard był częścią Dowództwa Broni Pancernych w Warszawie, gdzie pełnił rolę kierownika referatu regulaminów. W tym czasie został awansowany na majora z datą 19 marca 1939 roku, uzyskując 1. lokatę w korpusie oficerów broni pancernych. Jego dorobek pisarski w tym okresie obejmował sześć publikacji i wiele artykułów, które ukazały się m.in. w „Przeglądzie Kawaleryjskim”.

Podczas wrześniowej kampanii 1939 roku, Leonard dowodził batalionem czołgów R-35, który na zlecenie przeprowadził operację przez granicę polsko-rumuńską. Po dotarciu do Francji kontynuował służbę w wojskach pancernych. W połowie listopada 1939 roku objął dowództwo Grupy Pancerno-Motorowej, znanej również jako pułk specjalny w Camp de Coëtquidan. Od 2 grudnia 1939 roku do 27 maja 1940 roku dowodził 1 batalionem czołgów w polskiej 1 Lekkiej Dywizji Zmotoryzowanej i służył w 10 Brygadzie Kawalerii Pancernej. Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii w czerwcu 1940 roku, pełnił rolę komendanta Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych i Motorowych w Szkocji.

Po zakończeniu II wojny światowej Leonard pozostał na emigracji. W 1934 roku ożenił się z Zofią Rybińską, córką generała brygady Czesława Rybińskiego. Para nie miała dzieci. Oboje zostali pochowani na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 31-wprost, rząd 4, miejsce 10.

Twórczość

Leonard Furs-Żyrkiewicz był niekwestionowanym encyklopedystą, który zyskał uznanie jako jedna z kluczowych postaci w dziedzinie militarystyki. W latach 1931–1939 znalazł się w gronie edytorów ośmiotomowej Encyklopedii wojskowej, w której miał zaszczyt redagować hasła dotyczące broni pancernych. Był aktywnym członkiem komitetu redakcyjnego tego ważnego dzieła.

Do jego znaczących publikacji należy zaliczyć:

  • Samochody pancerne. Historia, organizacja, opis, taktyka, wykorzystanie i zwalczanie (1928) – ta książka została przetłumaczona na język angielski już w 1928 roku, a jej wydania cieszyły się popularnością, zarówno w Polsce, jak i za granicą. W 2013 roku doczekała się reprintu,
  • Co każdy żołnierz o samochodach pancernych wiedzieć powinien (1930),
  • Zwalczanie samochodów pancernych (1932),
  • Bierna obrona przeciwpancerna a czołgi ziemnowodne (1933),
  • Czołgi wczoraj, dziś i jutro (1937),
  • Od słoni bojowych do latających czołgów (1939),
  • Na tropach słonia afrykańskiego (Warszawa, 1968, wyd. „Polonia”).

Awanse

Leonard Furs-Żyrkiewicz w czasie swojej służby wojskowej osiągnął szereg awansów, które świadczą o jego zaangażowaniu i umiejętnościach.

  • porucznik – ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku,
  • rotmistrz – między 1930 a 1933 rokiem,
  • major – 19 marca 1939 roku,
  • podpułkownik – po 1940 roku.

Ordery i odznaczenia

Leonard Furs-Żyrkiewicz był wielokrotnie odznaczany za swoje zasługi oraz wkład w walkę o wolność i niepodległość. Poniżej przedstawiamy jego najważniejsze odznaczenia:

  • Krzyż Niepodległości, przyznany 20 lipca 1932 roku,
  • Krzyż Walecznych, który otrzymał czterokrotnie,
  • Srebrny Krzyż Zasługi, przyznany 10 listopada 1928 roku,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, otrzymany w 1928 roku,
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921, również z 1928 roku,
  • Medal 3 Maja,
  • Krzyż Oficerski Orderu Korony Rumunii, nadany przez Rumunię,
  • Łotewska Odznaka Pułku Pancernego, przyznana przed 1937 rokiem.

Te liczne wyróżnienia świadczą o jego wyjątkowej służbie i poświęceniu dla kraju.

Oceń: Leonard Furs-Żyrkiewicz

★★★★★
Średnia ocena:4.9 Liczba ocen:20