Władysław Nawrocki (major)

---

Życiorys

Władysław Nawrocki przyszedł na świat w Warszawie, jako syn Aleksandra (1855–1928) oraz Amelii z Słotwińskich (1869–1906). W 1910 roku, po zakończeniu sześciu klas w Suworowskim Korpusie Kadetów w Warszawie, zdał egzamin, który umożliwił mu odbycie rocznej służby wojskowej. Rok później, w swoim rodzinnym mieście, ukończył Kursy Handlowe Henryka Chankowskiego, a niedługo potem Kursy Handlowe Gracjana Pyrka. W styczniu 1913 roku został powołany do służby w armii rosyjskiej.

Pod koniec 1914 roku zgłosił się ochotniczo do Legionu Puławskiego, a następnie trafił do Wojska Polskiego, gdzie pochodzenie z byłych Korpusów Wschodnich oraz armii rosyjskiej odegrało istotną rolę w jego dalszej karierze wojskowej. W listopadzie 1918 roku, jako sztabskapitan byłego 1 Pułku Strzelców Polskich, był w Krakowie, gdzie 12 listopada generał brygady Bolesław Roja mianował go komendantem Flotylli Wiślanej.

Na początku czerwca 1921 roku, w stopniu kapitana, pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego Pomorze, jego macierzystym oddziałem był 63 Pułk Piechoty w Toruniu. W dniu 3 maja 1922 został oficjalnie zweryfikowany w stopniu kapitana, uzyskując 373. lokatę w korpusie oficerów piechoty ze starszeństwem od 1 czerwca 1919. W latach 1922–1923 służył w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu, na stanowisku szefa Oddziału III Sztabu, jednocześnie pozostając oficerem nadetatowym 63 pp.

O 1 listopada 1922 roku został „powołany do służby Sztabu Generalnego z prawem jednorocznego doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej”. Od tamtej pory, poza stopniem wojskowym, przysługiwał mu tytuł „przydzielony do Sztabu Generalnego”. W dniu 31 marca 1924 roku awansował na majora, uzyskując 107. lokatę w korpusie oficerów piechoty. W tym samym roku trafił do 18 Pułku Piechoty w Skierniewicach na stanowisko dowódcy I batalionu, a w lipcu 1925 roku został przeniesiony na stanowisko kwatermistrza.

W listopadzie 1927 roku, po przydzieleniu ze Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 10 w Gródku Jagiellońskim, do 26 Dywizji Piechoty w Skierniewicach, rozpoczął pracę na pozycji oficera Przysposobienia Wojskowego. W grudniu 1929 roku trafił do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV, gdzie pełnił funkcję inspektora wyszkolenia Wychowania Fizycznego oraz Przysposobienia Wojskowego w Okręgowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego, mieszczącym się w Łodzi. Dzięki owocnej pracy w Związku Strzeleckim, został mianowany przez głównego komendanta ZS na stopień okręgowego.

Od 15 stycznia 1932 roku, przeniesiony do 73 pułku piechoty w Katowicach, objął dowództwo II batalionu detaszowanego w Oświęcimiu. W czerwcu 1934 roku został komendantem Powiatowej Komendy Uzupełnień w Końskich. 1 września 1938 roku jednostka, którą dowodził, została przekształcona w Komendę Rejonu Uzupełnień Końskie, a jego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”. Na tym stanowisku pełnił służbę przez kolejny rok.

Podczas kampanii wrześniowej opuścił szeregi wojska oraz wpadł w ręce niemieckie, co zakończyło się jego osadzeniem w Oflagu VII A Murnau (numer jeniecki 16095). Zmarł 18 sierpnia 1942 roku w szpitalu dla jeńców wojennych we Freisingu na gruźlicę, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się w Neumarkt in der Oberpfalz. Symboliczny grób Władysława Nawrockiego usytuowany jest na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 140, rząd 2, miejsce 2, 3).

Był mężem Zofii z Konopackich (1901–1989), z którą doczekał się syna Stefana Władysława (ur. 12 czerwca 1926, zm. 2015).

Ordery i odznaczenia

Władysław Nawrocki, major, był jednym z wybitnych wojskowych, który zasłużył się dla ojczyzny poprzez swoje działania w czasie wojny oraz podczas organizacji sił zbrojnych. Jego osiągnięcia zostały docenione licznymi odznaczeniami, które stanowią świadectwo jego oddania i poświęcenia.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5312 – przyznany 12 kwietnia 1922 roku,
• Krzyż Niepodległości – otrzymany 20 lipca 1932 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Złoty Krzyż Zasługi – nadany 10 listopada 1938 roku „za zasługi w służbie wojskowej”,
• Srebrny Krzyż Zasługi – przyznany 15 grudnia 1925 roku „za zasługi, położone na polu organizacji rezerw”,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Odznaka za Rany i Kontuzje z trzema gwiazdkami,
• Odznaka pamiątkowa Legionu Puławskiego,
• Odznaka Polskiej Ligi Wojennej Walki Czynnej,
• Komendancka Odznaka Honorowa Przysposobienia Wojskowego,
• Medal Zwycięstwa.

Jego bogaty dorobek odznaczeń potwierdza nie tylko umiejętności wojskowe, ale również zasługi na rzecz kraju.

---

Oceń: Władysław Nawrocki (major)

---