Bolesław Andrzej Ostrowski

---

Życiorys

Bolesław Andrzej Ostrowski był osobą, której życie toczyło się w niezwykle burzliwych czasach. Rozpoczął swoją edukację w gimnazjum znajdującym się w Chełmnie, skąd po pewnym czasie związał się z polityczną działalnością. W latach 1906-1907 był częścią Organizacji Bojowej Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1907 roku zdecydował się na wyjazd do Stanów Zjednoczonych Ameryki, gdzie jego wojskowa kariera rozpoczęła nowy etap.

W latach 1910-1914 służył w Korpusie Piechoty Morskiej USA. W marcu 1915 postanowił wrócić do swojej ojczyzny, co skierowało go do Legionów Polskich. Głównie służył w 2. i 4. pułku piechoty Legionów. W lipcu 1917 roku, po kryzysie przysięgowym, został internowany w Szczypiornie, a następnie w Havelbergu, Rastatt oraz Werl. Po zwolnieniu w 1918 roku, Ostrowski mógł wrócić do kraju.

Od listopada 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie objął stanowisko dowódcy kompanii w Grupie Operacyjnej mjr. Wieczorkiewicza, walcząc przeciwko Ukraińcom. Okres od stycznia do lutego 1919 spędził w Milicji Ludowej w Kaliszu, a od lutego do listopada 1919 dowodził 8. Batalionem Strzeleckim. W tym czasie awansował do stopnia majora piechoty, co miało miejsce 1 czerwca 1919 roku. Następnie, od listopada 1919 do lipca 1920, był komendantem Tajnej Organizacji Wojskowej na Śląsku Cieszyńskim.

Kolejne lata zadecydowały o dalszym rozwoju jego kariery. Od lipca 1920 do marca 1921 dowodził batalionem zapasowym 4. pułku strzelców podhalańskich, a od marca 1921 do grudnia 1924 był dowódcą batalionu sztabowego tego samego pułku. W grudniu 1924 roku został przeniesiony do 59. pułku piechoty w Inowrocławiu, gdzie objął rolę dowódcy I batalionu. 11 marca 1926 roku przeszedł na stanowisko kwatermistrza pułku, a w lutym 1927 roku został zastępcą dowódcy 71. pułku piechoty.

W okresie od października 1927 do września 1931 pełnił rolę szefa wydziału oraz zastępcy szefa Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. 15 września 1931 roku objął pozycję dowódcy 4. pułku piechoty Legionów w Kielcach, do czego awansował na pułkownika 1 stycznia 1934 roku. Dwa lata później, 1 lutego 1937 roku, został dowódcą pułku KOP „Zdołbunów”, a w maju 1938 roku przejął dowództwo Brygady KOP „Podole” w Czortkowie od pułkownika dyplomowanego Stefana Roweckiego.

W czasie II Rzeczypospolitej Ostrowski osiedlił się jako osadnik wojskowy w powiecie wilejskim. Z racji jego doświadczenia, od sierpnia do 17 września 1939 roku dowodził 36. Dywizją Piechoty (Rezerwową), która stawiała opór niemieckiemu atakowi jako część Armii „Prusy”. Po porażce, poprzez Węgry przedostał się na Bliski Wschód, gdzie pełnił różne funkcje wojskowe.

W latach 1940-1947 jego działalność obejmowała między innymi pełnienie roli dowódcy Oddziału Szkolnego Ośrodka Zapasowego Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich w Palestynie, a także zastępcą dowódcy Ośrodka Zapasowego Wojska Polskiego na Środkowym Wschodzie. W kolejnych latach był oficerem łącznikowym w Jerozolimie oraz dowódcą Jednostek Terytorialnych na Bliskim Wschodzie, aż do 1947 roku, kiedy to zasiadł jako komendant miasta Rzym.

Po zakończeniu II wojny światowej i demobilizacji, Ostrowski osiedlił się w Argentynie, gdzie spędził ostatnie dni swojego życia. W 1960 roku w Londynie opublikował swoje wspomnienia zatytułowane „Z bojowca na dowódcę pułku. W czterdziestolecie 4 pułku piechoty Legionów 1915–1955”. Pośmiertnie, 23 stycznia 1968 roku, Prezydent RP na Uchodźstwie, August Zaleski, awansował go na generała brygady, co podkreśliło jego wkład w historię Polski i armii.

Awanse

Kariera wojskowa Bolesława Andrzeja Ostrowskiego obfitowała w znaczące awanse, które odzwierciedlają jego osiągnięcia i zasługi w służbie narodowej.

• 15 listopada 1915 – uzyskał stopień chorążego,
• 1 kwietnia 1916 – awansował na podporucznika,
• 1918 – osiągnął stopień porucznika,
• 1921 – został mianowany majorem,
• 12 kwietnia 1927 – otrzymał awans na podpułkownika, z zachowaniem starszeństwa z dniem 1 stycznia 1927, zajmując 32. lokatę w korpusie oficerów piechoty,
• 1934 – awansował na pułkownika,
• 23 stycznia 1968 – pośmiertnie nadany stopień generała brygady.

Ordery i odznaczenia

Bolesław Andrzej Ostrowski, znany ze swojego bohaterstwa i poświęcenia, otrzymał liczne wyróżnienia i odznaczenia przez swoją służbę wojskową. Poniżej przedstawiamy szczegółową listę jego osiągnięć:

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4113 (1922),
• Krzyż Niepodległości z Mieczami (20 stycznia 1931),
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1928),
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie),
• Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami,
• Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: po raz pierwszy 11 marca 1932),
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Odznaka „Za wierną służbę”,
• Krzyż Komandorski Orderu Wazów (1933, Szwecja).

---

Oceń: Bolesław Andrzej Ostrowski

---