Krzysztof Śliwiński

---

Życiorys

Krzysztof Śliwiński był synem Edmunda oraz Jadwigi. Jego edukacyjna droga rozpoczęła się na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie ukończył studia z zakresu biologii. W 1969 roku obronił tam swoją pracę doktorską. Kolejnym ważnym etapem była nauka teologii, którą kontynuował na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie.

Od 1961 roku, przez wiele lat był adiunktem w Instytucie Zoologii UW. W latach 1974–1979 pełnił rolę wykładowcy na Uniwersytecie Kisangani w Zairze, jednakże w 1980 roku zrezygnował z kariery naukowej. W latach 60. Krzysztof Śliwiński angażował się aktywnie w działalność Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie, gdzie m.in. przewodniczył Sekcji Młodzieżowej oraz brał udział w pracach Sekcji Kultury. Był również członkiem zarządu klubu w wielu kadencjach, które rozciągają się od 1966 aż do 1990 roku.

Na przełomie lat 60. i 70. wraz z innymi członkami inicjował kontakty KIK z tzw. komandosami. W roku 1973 zainicjował coroczną akcję porządkowania zabytkowej części cmentarza żydowskiego w Warszawie w ramach Sekcji Kultury, co pokazuje jego zapał w kultywowaniu dziedzictwa kulturowego. W 2011 roku, jego oddanie dla klubu zostało docenione, gdyż został uhonorowany tytułem członka honorowego KIK w Warszawie.

W czasie wydarzeń sierpniowych w 1980 roku, Krzysztof Śliwiński przyłączył się do apelu skierowanego do władz komunistycznych, w którym 64 naukowców, literatów i publicystów wzywało do podjęcia dialogu ze strajkującymi robotnikami. Od 9 września 1980 roku, wraz z Katarzyną Cywińską, prowadził w siedzibie KIK punkt konsultacyjny, który był wsparciem dla nowo zakładanych związków zawodowych.

Jego działalność w Regionie Mazowsze NSZZ „Solidarność” obejmowała m.in. funkcję pierwszego kierownika biura zarządu oraz pełnienie obowiązków w dziale zagranicznym. W listopadzie 1980 roku stał się członkiem Towarzystwa Kursów Naukowych, co świadczy o jego zaangażowaniu w rozwój edukacji. Po wprowadzeniu stanu wojennego został internowany 13 grudnia 1981, przebywał w ośrodku w Jaworzu, z którego uwolniono go w grudniu 1982.

W latach 80. Krzysztof Śliwiński był częścią redakcji miesięcznika „Znak”, gdzie przygotowywał przeglądy prasy krajowej oraz zagranicznej. Choć jego nazwisko nie pojawiało się w stopce redakcyjnej, jego wkład był znaczący. W 1988 roku dołączył do Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie, a także stał się członkiem PEN Clubu.

W latach 1989-1990 sprawował funkcję zastępcy redaktora naczelnego „Gazety Wyborczej”. Po 1990 roku został ambasadorem RP w Maroku, a po powrocie kierował Departamentem Informacji, pełniąc także rolę rzecznika prasowego Ministerstwa Spraw Zagranicznych między 1994 a 1995 rokiem. Krzysztof Śliwiński był również pełnomocnikiem rządu ds. kontaktów z diasporą żydowską (1995–1999) oraz doradcą ministra spraw zagranicznych ds. konfliktów w Afryce (1999–2000). W latach 2000-2004 pełnił funkcję ambasadora RP w RPA, a w 1998 roku otrzymał tytuł ambasadora ad personam.

Ponadto uczestniczył w pracach Komitetu Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie. Po śmierci został pochowany na cmentarzu leśnym w Laskach.

Odznaczenia

Krzysztof Śliwiński, w swojej karierze, zdobył istotne wyróżnienia, które potwierdzają jego wkład w społeczeństwo. W 1997 roku otrzymał Złoty Krzyż Zasługi, co jest dowodem na jego znaczące osiągnięcia i zasługi. Następnie, w 2011 roku, uhonorowano go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, przyznawanym za szczególne zasługi dla kraju.

---

Oceń: Krzysztof Śliwiński

---