Wojciech Stawiszyński

Polityka i administracja

Wojciech Franciszek Stawiszyński, znany także pod różnymi pseudonimami, takimi jak „Sergiusz”, „Roman Górny”, „Andrzej Rudzki” oraz „Andrzej Bielski”, przyszedł na świat 1 stycznia 1951 roku w Warszawie.

Stawiszyński jest uważany za istotną postać w ruchu opozycji demokratycznej w czasach PRL. W 1982 roku, jego zaangażowanie w walkę o demokratyczne idee doprowadziło do jego roli jako założyciela oraz szefa Terenowego Komitetu Oporu „Solidarność” (TKO „S”). Dzięki jego liderstwu organizacja ta miała szansę na rozwój w trudnych warunkach politycznych.

W latach 1983–1989 pełnił również funkcję organizatora oraz przewodniczącego Armenii, co przyczyniło się do dalszego wzmacniania opozycyjnych struktur. Od 1984 do 1989 roku był szefem warszawskiego Radia „S”, które odegrało kluczową rolę w informowaniu społeczeństwa o wydarzeniach związanych z ruchem „Solidarność”.

W 1986 roku znalazł się w gronie członków Rady Komitetu Wykonawczego Regionu Mazowsze, co tylko potwierdza jego znaczenie w strukturach opozycji demokratycznej.

Życiorys

Wojciech Stawiszyński ukończył studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej w 1973 roku. Po zakończeniu edukacji podjął pracę jako technolog w Zakładzie Doświadczalnym Chemipan, gdzie pracował w latach 1974–1976. Następnie, w okresie 1976–1980, był doktorantem na tej samej uczelni, a w latach 1980–1981 zatrudniony jako pracownik techniczny. W 1981 roku objął stanowisko technologa w Zakładzie Chemii Gospodarczej Libella. Między 1982 a 1983 rokiem pracował w Zakładach Chemicznych Celia znajdujących się w Pruszkowie, a w latach 1983–1990 pełnił funkcję zastępcy dyrektora w Scan-Product-Ns Psa.

Działalność niezależna

Stawiszyński był zaangażowany w działalność niezależną w latach 1979–1981 jako współpracownik KOR, a w dalszej kolejności KSS „KOR”. Jego działania obejmowały kolportaż wydawnictw niezależnych, takich jak „Robotnik”. Był członkiem „Solidarności” od października 1980 roku. W latach 1980–1981 zasiadał w Komitecie Zakładowym w Libelli oraz był delegatem na I i II Walny Zjazd Delegatów „S” Regionu Mazowsze. Po ogłoszeniu stanu wojennego, zainicjował oraz współorganizował Terenowy Komitet Oporu „S”, a także współzałożył „Biuletyn Informacyjny” TKOS oraz „Sektor”. W 1982 roku nawiązał współpracę z Tygodnikiem Mazowsze, gdzie kierował korespondencją z okolic podwarszawskich. Ponadto, w latach 1981–1989 był inicjatorem i przewodniczącym struktury Armenia, organizując grupy wsparcia technicznego Radia „S” oraz pełnił funkcję szefa tego radia w latach 1984–1989, po aresztowaniu Jerzego Jastrzębowskiego. W 1986 roku stał się członkiem RKW Mazowsze.

W III Rzeczypospolitej

W okresie 1990–2009 Stawiszyński był prezesem i współwłaścicielem przedsiębiorstwa Quartz SA. Od 2009 roku pozostaje bez stałego zatrudnienia, koncentrując się na tłumaczeniu tekstów starochrześcijańskich. W jego dorobku wydawniczym znajdują się m.in.: Bibliografia patrystyczna 1901–2004. Polskie tłumaczenia tekstów starochrześcijańskich pierwszego tysiąclecia (Kraków, 2006, ISBN 83-89598-96-5) oraz Bibliografia patrystyczna 1901–2004. Suplement: indeks nazwisk (Kraków, 2006, ISBN 83-89598-89-2). Te publikacje można znaleźć w Wydawnictwie Homini s.c., którego jest współwłaścicielem razem z Krzysztofem Bielawskim.

Ordery i odznaczenia

Wojciech Stawiszyński to postać, która zyskała uznanie za swoje znaczące osiągnięcia na rzecz Polski. Wśród jego odznaczeń znajdują się prestiżowe wyróżnienia:

  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 2009 roku, „za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność na rzecz przemian demokratycznych…”
  • Zasłużony Działacz Kultury, otrzymany w 2000 roku.

Przypisy

  1. Nominacje generalskie i odznaczenia państwowe w Narodowe Święto Niepodległości. [dostęp 11.11.2009 r.]
  2. Obchody trzydziestej rocznicy pierwszej audycji Radia Solidarność. 14.04.2012 r. [dostęp 01.08.2012 r.]

Oceń: Wojciech Stawiszyński

★★★★★
Średnia ocena:4.98 Liczba ocen:8