Wiesław Bończa-Tomaszewski

---

Życiorys

Wiesław Bończa-Tomaszewski był synem Aleksandra oraz Wacławy z domu Rucińskiej. Swoją przygodę z harcerstwem rozpoczął już w wieku 13 lat, co niewątpliwie wpłynęło na jego późniejsze decyzje życiowe. W roku 1917 dołączył do Polskiej Organizacji Wojskowej, a następnie wstąpił do I Korpusu Wschodniego, który stacjonował w Bobrujsku. Po powrocie do kraju, został aresztowany przez Niemców. Od roku 1918 służył w Wojsku Polskim, a krótko później, bo w 1919 roku, ukończył szkołę podchorążych.

Ważnym etapem jego kariery wojskowej była obrona Lwowa w 1919 roku, a także udział w wojnie z bolszewikami oraz w III powstaniu śląskim. 1 czerwca 1921 roku uczestniczył w Kursie Dokształcającym Dowództwa Okręgu Generalnego Lwów, należąc do 37 Pułku Piechoty. Dnia 3 maja 1922 roku uzyskał awans do stopnia podporucznika, a jego starszeństwo datowano na 1 czerwca 1919, co oznaczało 576. lokatę w korpusie oficerów piechoty.

W dniu 12 lutego 1923 roku, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Stanisław Wojciechowski przyznał mu awans na porucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1921 oraz 35. lokatą w tej samej jednostce. Bończa-Tomaszewski kontynuował służbę w 37 pułku piechoty w Kutnie, jednak w 1925 roku zakończył działalność wojskową z powodu inwalidztwa wojennego.

Po zakończeniu kariery wojskowej, studiował w Szkole Nauk Politycznych w Warszawie oraz w Instytucie Nauk Międzynarodowych w Paryżu. Od 1925 roku, związał swoją przyszłość z dziennikarstwem, pracując w takich redakcjach jak „Polska Zbrojna” oraz „Expres Poranny”. W latach 1927-1930 pełnił funkcję korespondenta wojennego w Meksyku oraz Nikaragui. Po tej pracy zajął się badaniem warunków emigracyjnych w Ameryce Środkowej i na Hawajach, współpracując z Polskim Państwowym Urzędem Emigracyjnym, a także publikując w takich tytułach jak „Prasa Polska”, „Messager Polonais”, „Diario de la Marina”, „El Mundo” na Kubie oraz „Excelsior” i „El Universal” w Meksyku.

W latach 1929-1930 działał jako redaktor „Głosu Polskiego” we Francji, a także był zastępcą komendanta Związku Strzeleckiego w takich krajach jak Francja, Belgia oraz Holandia. W 1931 roku powierzono mu stanowisko szefa wydziału propagandy i prasy w Komendzie Głównej Związku Strzeleckiego.

Jego życie osobiste również było istotne, bowiem w 1932 roku ożenił się z Lilianą Tchorzewską i zyskał nową rolę jako attaché prasowy konsulatu generalnego w Peru. W 1933 roku objął stanowisko redaktora naczelnego „Jutra Pracy” oraz kierownika wydziału prasowego w Instytucie Oświecenia Publicznego. Dodatkowo, pełnił funkcję redaktora naczelnego „Przeglądu Przemysłu Farmaceutycznego” oraz „X Muzy”, gdzie był autorem licznych artykułów, które ukazywały się w prasie codziennej oraz periodykach.

W 1939 roku, z powodu wybuchu II wojny światowej, Wiesław Bończa-Tomaszewski zmuszony był do emigracji. Od roku 1941 pełnił rolę attaché prasowego w Polskim Poselstwie w Brazylii, a później został przedstawicielem Ministerstwa Informacji i Dokumentacji rządu londyńskiego. Uczestniczył także aktywnie w działalności Polskiego Instytutu Heraldycznego, będąc radcą oraz członkiem Międzynarodowego Instytutu Heraldycznego, a także członkiem Akademii Papieskiej.

Publikacje książkowe

Wiesław Bończa-Tomaszewski wniósł znaczący wkład w dziedzinę falerystyki, publikując wiele artykułów oraz dwie kluczowe książki w tej tematyce. Oto ich szczegóły:

• Medal za Długoletnią Służbę. Warszawa, 1938,
• Kodeks orderowy. Warszawa-Kraków, 1939.

Wybitny współczesny polski profesor, Krzysztof Filipow, który specjalizuje się w tej nauce pomocniczej historii, wyraził swoją opinię na temat tych publikacji:

Inny charakter ma Kodeks orderowy Wiesława Bończy-Tomaszewskiego, który jest ponadto autorem interesującej monografii Medalu Za Długoletnią Służbę. Kodeks orderowy to do dzisiaj jedyne w świecie opracowanie systemu orderowo-odznaczeniowego, obejmujące prawa i przywileje wyróżnionych, tryb nadawania, ceremoniał wyróżniania oraz opis i historię orderów, odznaczeń i odznak nie tylko polskich, lecz całego świata.

Ordery i odznaczenia

Wiesław Bończa-Tomaszewski, dzięki swoim niezwykłym osiągnięciom, został odznaczony wieloma prestiżowymi medalami oraz orderami. Poniżej przedstawiamy listę jego wyróżnień:

• srebrny Krzyż Zasługi, przyznany 7 lipca 1926,
• Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Medal 3 Maja,
• Komandor Orderu Gwiazdy Czarnej (Francja),
• Kawaler Orderu Krzyża Białego (Estonia),
• Medal Zasługi Obywatelskiej (Szwecja),
• Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa),
• Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja).

---

Oceń: Wiesław Bończa-Tomaszewski

---