Jarosław Bratkiewicz


Jarosław Tadeusz Bratkiewicz, urodzony 3 grudnia 1955 roku w Warszawie, to znany polski politolog oraz dyplomata. Posiada reputację jako wybitny rosjoznawca, który wniósł wiele do zrozumienia relacji polsko-rosyjskich.

W latach 1997–2001 pełnił zaszczytną funkcję ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej na Łotwie, gdzie miał znaczący wpływ na kształtowanie polityki dyplomatycznej Polski w tym regionie.

Życiorys

Jarosław Bratkiewicz ukończył studia na Moskiewskim Państwowym Instytucie Stosunków Międzynarodowych w 1980 roku. Następnie, w 1986 roku, obronił pracę doktorską na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego (według niektórych źródeł w Polskiej Akademii Nauk). W 1994 roku otrzymał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce, również na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, na podstawie rozprawy zatytułowanej „Tradycjonalizm. Kolektywizm. Despotyzm.”

W trakcie swoich studiów aktywnie uczestniczył w działalności Socjalistycznego Związku Studentów Polskich oraz Towarzystwie Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. W latach 1980–1982 pracował w Związku Młodzieży Socjalistycznej i był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 80. zaangażował się w ruch NSZZ „Solidarność”, a także w działalność wydawnictwa Krąg w latach 1986–1989. Jako pracownik Polskiej Akademii Nauk, funkcjonował najpierw w Instytucie Krajów Socjalistycznych, a później w Zakładzie Krajów Pozaeuropejskich, gdzie pracował od 1982 do 1991 roku.

W latach 1991-1992 pełnił funkcję specjalisty w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego, po czym objął stanowisko w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W 1997 roku został ambasadorem RP w Republice Łotewskiej, funkcjonując na tym stanowisku do 2001 roku. Po powrocie do Polski, jego kariera obejmowała m.in. stanowisko wicedyrektora Departamentu Strategii i Planowania Polityki Zagranicznej, a także dyrektora Departamentu Wschodniego MSZ, od grudnia 2007 roku, oraz dyrektora politycznego MSZ od listopada 2010 do 2015 roku.

W 2008 roku napisał analizę wewnątrzministerialną, która według Witolda Waszczykowskiego miała stanowić podstawę dla prorosyjskiego zwrotu w polskiej polityce zagranicznej. 1 października 2021 roku zakończył swoją pracę w MSZ.

Bratkiewicz był także nauczycielem akademickim w Prywatnej Wyższej Szkole Nauk Społecznych, Komputerowych i Medycznych w Warszawie oraz w Katedrze Europeistyki na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

Włada językiem angielskim i rosyjskim. Jako badacz, specjalizuje się w problematyce rosyjskiej, z szczególnym uwzględnieniem kwestii nacjonalizmu oraz modernizacji po 1991 roku. W latach 80. i 90. zajmował się publikowaniem prac dotyczących rosjoznawstwa.

Odznaczenia

Jarosław Bratkiewicz posiada wiele znaczących odznaczeń, które świadczą o jego wybitnych osiągnięciach i zaangażowaniu w pracę na rzecz kraju.

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski przyznany „za wybitne zasługi w służbie zagranicznej, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i działalności dyplomatycznej” (2011),
  • Krzyż Komandorski Orderu Trzech Gwiazd, otrzymany na Łotwie (2002).

Publikacje

Publikacje książkowe – Współczesny stan badań nad „azjatycką” formacją społeczną, Zakład Krajów Pozaeuropejskich PAN, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, ISBN 83-04-02874-3.

– Teoria przedkapitalistycznej formacji społecznej w kulturach orientalnych: interpretacja badań i polemik, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1989, ISBN 83-04-03005-5.

– Wielkoruski szowinizm: w świetle teorii kontynuacji (wyd. drugie, poprawione i poszerzone), Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 1991, ISBN 83-85479-06-6.

– Tradycjonalizm, kolektywizm, despotyzm: kontynuacyjne ujęcie ewolucji historyczno-politycznej (ze szczególnym uwzględnieniem Rosji), Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 1991, ISBN 83-85479-01-5.

– Rosyjscy nacjonaliści w latach 1992–1996: od detradycjonalizacji do retradycjonalizacji, Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 1998, ISBN 83-86759-25-9.

– Zapętlenia modernizacji: szkice o samopostrzeganiu i autoidentyfikacji w interakcjach tradycji i nowoczesności: (przypadek Rosji i nie tylko), Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 2007, ISBN 978-83-60580-07-3.

– Eurazjatyzm na wspak: polscy tradycjonaliści przeglądają się w zwierciadle Eurazji i udają, że to nie oni, Kraków: Universitas, 2021, ISBN 978-83-242-3683-1.

TłumaczeniaRichard Pipes: Rosja carów. Jarosław Bratkiewicz (tłum.), Paweł Wieczorkiewicz (uzup.). Warszawa: Krąg, 1990, s. 327. OCLC 749306982.

Przypisy

  1. Eurazjatyzm na wspak. Polscy tradycjonaliści przeglądają się w zwierciadle Eurazji i udają, że to nie oni [online], TaniaKsiazka.pl [dostęp 18.04.2023 r.]
  2. Dr hab. Jarosław Bratkiewicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 18.04.2023 r.]
  3. SławomirS. Cenckiewicz, Jarosław Bratkiewicz, ojciec resetu z Rosją. Cichy urzędnik, podwładny Sikorskiego [online], Portal i.pl, 28.10.2022 r. [dostęp 18.04.2023 r.]
  4. JarosławJ. Bratkiewicz, Czystka w MSZ. Wyrzucony dyplomata w ostrych słowach demaskuje istotę polityki zagranicznej PiS [online], wyborcza.pl, 03.10.2021 r. [dostęp 18.04.2023 r.]
  5. JarosławJ. Bratkiewicz, Ryga wkradła się do mojego serca [online], przegladbaltycki.pl, 20.12.2021 r. [dostęp 22.12.2021 r.]
  6. ElwiraE. Krzyżanowska, AgataA. Jabłońska-Andrzejczuk, MSZ ujawniło notatkę z 2008 r. Waszczykowski: To był początek zwrotu rządu Tuska ku polityce prorosyjskiej, gazetaprawna.pl, 23.01.2017 r. [zarchiwizowane 01.10.2021 r.]
  7. Jarosław Bratkiewicz, Otwórz Książkę [zarchiwizowane 29.12.2019 r.]
  8. P. Zaremba, L. Zalewska, Radek-plakietka, czyli kariera Sikorskiego, dziennik.pl, 21.09.2008 r. [zarchiwizowane 10.02.2010 r.]
  9. Zasłużeni wykładowcy [online], pwsbia.edu.pl [dostęp 08.04.2020 r.]
  10. Pracownicy, uksw.edu.pl [zarchiwizowane 10.06.2021 r.]
  11. Ordery i odznaczenia z okazji Dnia Służby Zagranicznej [online], prezydent.pl, 16.11.2011 r. [dostęp 24.09.2012 r.]
  12. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 16.11.2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2012 r. poz. 337)
  13. Par apbalvošanu ar Triju Zvaigžņu ordeni un ordeņa Goda zīmēm [online], likumi.lv, 12.04.2002 r. [dostęp 10.06.2021 r.]
  14. a b c d e f JānisJ. Ūdris, Akreditācijā – Polijas un Latvijas jaunie vēstnieki [online], vestnesis.lv, 08.01.1997 r. [dostęp 10.06.2021 r.]

Oceń: Jarosław Bratkiewicz

Średnia ocena:4.7 Liczba ocen:16