Adolf Ciborowski

---

Życiorys

W 1937 roku Adolf Ciborowski uzyskał maturę, kończąc Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie. W 1946 roku otrzymał dyplom inżyniera na Politechnice Warszawskiej, a od roku 1980 nosił tytuł profesora nadzwyczajnego w dziedzinie nauk technicznych.

Po zakończeniu II wojny światowej, w latach 1945–1946, pracował w Biurze Odbudowy Stolicy, a w kolejnych latach pełnił funkcję kierownika Biura Planowania Miasta w Szczecinie. W okresie od 1949 do 1953 roku był kierownikiem Działu Urbanistyki w Zakładzie Osiedli Robotniczych w Warszawie. W następnych latach, od 1954 do 1956, sprawował stanowisko głównego urbanisty w Komitecie ds. Urbanistyki i Architektury. W lat 1956–1964 pełnił rolę naczelnym architektem Warszawy, a w latach 1964–1967 był naczelnym dyrektorem programu Organizacji Narodów Zjednoczonych odbudowy Skopje.

Od 1967 do 1973 roku, Ciborowski pracował jako doradca ds. planowania przestrzennego w Sekretariacie ONZ, a w latach 1974–1977 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Kształtowania Środowiska w Warszawie. Od 1975 roku był profesorem Politechniki Warszawskiej, a od 1978 roku – dyrektorem Instytutu Urbanistyki i Planowania Przestrzennego na tej uczelni.

Oprócz działalności akademickiej, wchodził w skład prezydium Światowej Rady Pokoju oraz był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Przewodniczył Radzie Warszawskiej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego oraz był członkiem prezydium Tymczasowej Rady Krajowej PRON w 1982 roku, a także członkiem RK PRON w 1983 roku. Dodatkowo, pełnił rolę wiceprzewodniczącego Stołecznej Rady Narodowej.

W 1985 roku został wybrany na posła IX kadencji Sejmu, a później zasiadł w Radzie Państwa. Ciborowski zmarł podczas trwania kadencji.

Był honorowym członkiem Amerykańskiego Instytutu Architektury oraz Stowarzyszenia Inżynierów Republiki Macedonii. Posiadał także członkostwa w różnych organizacjach, takich jak Komitet zagospodarowania Przestrzennego Polskiej Akademii Nauk, Państwowa Rada Gospodarki Przestrzennej, Rada do Spraw Mieszkaniowych oraz Komitet do Spraw Nauki i Postępu Technicznego. Należał do Związku Nauczycielstwa Polskiego, Stowarzyszenia Architektów Polskich, a także Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego.

W uznaniu swoich osiągnięć, Ciborowski otrzymał Nagrodę Miasta Stołecznego Warszawy oraz Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Ponadto, był laureatem nagrody Komitetu Polskiego Radia i TV oraz nagrody Fundacji F.V.S. z Hamburga za swoją działalność urbanistyczną w okresie odbudowy Warszawy (1964). Pełnił także rolę doradcy dla UNESCO, UNDRO oraz UNCHS w sprawach dotyczących odbudowy miast zniszczonych w wyniku trzęsień ziemi. Jako autor licznych publikacji naukowych, Ciborowski pozostawił po sobie cenny dorobek intelektualny.

Jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w kwaterze 31B-tuje-6.

Odznaczenia

Adolf Ciborowski był osobą o znaczących osiągnięciach i uznaniu, co zostało docenione przez przyznane mu wyróżnienia.

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 1987),
• Order Sztandaru Pracy II klasy (1984),
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1960),
• Medal Komisji Edukacji Narodowej,
• Medal 40-lecia Polski Ludowej,
• Medal 30-lecia Polski Ludowej,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955),
• Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1960),
• Order Sztandaru Jugosławii ze Złotym Wieńcem (Jugosławia),
• Złoty Medal Marszałka Tito (Jugosławia),
• Krzyż Oficerski Orderu Korony (Belgia).

---

Oceń: Adolf Ciborowski

---