Maria Eiger-Kamińska


Maria Eiger-Kamińska, znana również jako Maria Franciszka Eiger lub Maryla Eiger, urodziła się 5 listopada 1897 roku w stolicy Polski, Warszawie. Jej życie zakończyło się 21 grudnia 1983 roku.

Była to postać o istotnym znaczeniu na scenie politycznej, ponieważ jako polska działaczka komunistyczna aktywnie uczestniczyła w kształtowaniu polityki kraju. Maria Eiger-Kamińska była członkiem Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Polski (KC KPP), a w późniejszych latach związana była również z Polską Partią Robotniczą (PPR) oraz Polską Zjednoczoną Partią Robotniczą (PZPR).

Życiorys

Maria Eiger-Kamińska była córką Bolesława Eigera oraz Diany z Silbersteinów, pochodziła z zamożnej rodziny przemysłowców. Jej dziadkiem był Markus Silberstein. W latach 1903–1913 uczęszczała do szkoły prowadzonej przez Helenę Skłodowską-Szalay, a maturę zdała eksternistycznie w 1916 roku.

W latach 1917–1920 studiowała na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. W czasie swoich studiów, w latach 1919–1920, pracowała jako nauczycielka w szkole żydowskiej w Drohiczynie. Od 1918 roku była aktywna w Sekcji Akademickiej PPS-Lewicy, a później przystąpiła do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (KPRP). Po ukończeniu studiów kontynuowała edukację w Berlinie i wróciła do Polski jesienią 1921 roku, gdzie znalazła zatrudnienie w szkole dla dzieci z opóźnieniami w rozwoju w Łodzi.

Maria była członkinią WKP(b) oraz aktywnie uczestniczyła w Komunistycznej Partii Polski od 1920 do 1938 roku, pełniąc rolę instruktorki na Śląsku. W latach 1930–1932 była zastępcą członka Komitetu Centralnego KPP. Po wojnie, w 1942 roku, studiowała w Moskiewskim Instytucie Zootechnicznym oraz pracowała w Centralnej Szkole Specjalnej Ministerstwa Obrony ZSRR od 1942 do 1943 roku.

W dniu 24 kwietnia 1945 roku została powołana na stanowisko I Sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PPR w Poznaniu. Następnie piastowała funkcję dyrektora departamentu szkolenia w MBP. W latach 1952-1953 pracowała w Ministerstwie Państwowych Gospodarstw Rolnych jako podsekretarz stanu. Poza tym, była zastępcą naczelnego redaktora w piśmie „Chłopska Droga”, redaktorem pisma „Gromada” oraz sekretarzem Zarządu Głównego Związku Samopomoc Chłopska.

Maria Eiger-Kamińska uczestniczyła także w wielu zjazdach partyjnych, takich jak I Zjazd PPR, II Zjazd PPR, I Zjazd PZPR oraz II Zjazd PZPR. W latach 1948–1959 była członkiem Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej PZPR. Została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski na podstawie uchwały KRN z dnia 3 stycznia 1945 roku oraz Orderem Sztandaru Pracy I klasy postanowieniem prezydenta Bolesława Bieruta z dnia 17 czerwca 1952 roku za zasługi w pracy politycznej i społecznej w związku z 55 rocznicą urodzin.

Po wydarzeniach grudniowych 1970 roku, Maria wystąpiła z PZPR. Ostatnie miejsce spoczynku znalazła na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach (kwatera C39-2-1). Warto dodać, że jej młodszy brat, Marek Stefan Eiger (Stefan Napierski) (1899–1940), był polskim poetą, tłumaczem i eseistą, który tragicznie zginął w Palmirach. Maria miała także dwóch młodszych braci: Kazimierza oraz Zdzisława.

Bibliografia, linki

W dziedzinie badań nad historią Marii Eiger-Kamińskiej, kilka publikacji zasługuje na szczególne wyróżnienie. Łukasz Bertram w swoim dziele zatytułowanym Wyrastanie z pałacu. Analiza narracji autobiograficznej Marii Kamińskiej (1897-1983), zawartym w książce To idzie młodość! Młodzież w ideologii i praktyce komunizmu, redagowanej przez D. Magiera, przyczynia się do głębszego zrozumienia życia i doświadczeń tej wybitnej postaci. Publikacja została wydana przez Towarzystwo Nauki i Kultury „Libra” w Lublinie i Radzyniu Podlaskim w 2016 roku, na stronach 171–192.

Drugim istotnym źródłem informacji jest praca Tadeusza Mołdawy, zatytułowana Ludzie władzy 1944-1991. Władze państwowe i polityczne Polski według stanu na dzień 28 II 1991. Książka ta, będąca ważnym dokumentem historycznym, została wydana przez Wydawnictwo Naukowe PWN w Warszawie w 1991 roku, a dostęp do ISBN 83-01-10386-8 potwierdza jej wydanie na stronie 197.

Dodatkowo, warto zwrócić uwagę na autobiografię Marii Kamińskiej zatytułowaną Ścieżkami wspomnień, która ukazała się w Warszawie w 1960 roku wydana przez Książkę i Wiedzę. Książka ta dostarcza cennych informacji na temat jej osobistych przeżyć i spostrzeżeń.

Na końcu, istnieje także informacja o działaniu Marii Kamińskiej w repozytorium IPN, co można znaleźć w publikacji dostępnej pod adresem katalog.bip.ipn.gov.pl. To źródło zapewnia dostęp do materiałów, które mogą być pomocne w dalej idących badaniach jej życia i pracy. Data dostępu do tego materiału to 9 marca 2018 roku.

Przypisy

  1. Łukasz Bertram, Wyrastanie z pałacu. Analiza narracji autobiograficznej Marii Kamińskiej (1897-1983), w: To idzie młodość! Młodzież w ideologii i praktyce komunizmu, red. D. Magier, Towarzystwo Nauki i Kultury „Libra”, Lublin –Radzyń Podlaski 2016, s. 190.
  2. Anna Augustyniak Irena Tuwim. Nie umarłam z miłości. Biografia, wyd. trzecia strona, Warszawa 2016, s. 79, 80.
  3. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 27.11.2019 r.]
  4. TadeuszT. Świtała TadeuszT., Poznań 1945. Kronika Wydarzeń, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1986, s. 156, ISBN 83-210-0607-8, OCLC 830203088.
  5. I. Turowska-Bar: Polskie czasopisma o wsi i dla wsi od XVIII w. do r. 1960. Materiały bibliograficzno-katalogowe. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1963, s. 91.
  6. Lista osób odznaczonych M.P. z 1945 r. nr 5, poz. Lista osób odznaczonych.
  7. M.P. z 1952 r. nr 57, poz. 874.
  8. Sejm Wielki

Oceń: Maria Eiger-Kamińska

Średnia ocena:4.61 Liczba ocen:12