Dyonizy Gliński


Dyonizy Paweł Gliński, znany również pod nazwiskiem Biliński oraz pseudonimem „Andrzej”, urodził się 28 kwietnia 1930 roku w Warszawie. Zmarł 24 stycznia 2013 roku. Był to wybitny polski pułkownik Służby Bezpieczeństwa, a także doświadczony dyplomata. W swojej karierze pełnił funkcję ambasadora PRL/RP w Pakistanie w latach 1988–1992.

Życiorys

Dyonizy Gliński, wywodzący się z praskiej rodziny robotniczej, doświadczył trudnych kolei losu w swoim życiu. Dzieciństwo naznaczone utratą rodziców podczas wojny nie zdołało jednak zrujnować jego determinacji. W czasie powstania warszawskiego został wywieziony na Pomorze, gdzie zmuszony był do pracy na roli.

Po zakończeniu wojny zaangażował się w działalność Związku Walki Młodych oraz Związku Młodzieży Polskiej. Jego aktywność przyciągnęła uwagę, co pozwoliło mu objąć funkcje w organizacji Służba Polsce. W 1949 roku złożył przysięgę do służby w aparacie bezpieczeństwa, co było początkiem kariery w tym instytucie. W 1950 roku zdał maturę i rozpoczął studia z zakresu ekonomii w Szkole Głównej Służby Zagranicznej.

W okresie od 1950 do 1955 roku pracował w Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Warszawie, szybko zdobywając uznanie i awans dzięki swoim osiągnięciom w walce z duchowieństwem. W latach 1957–1958 był słuchaczem Szkoły Departamentu I Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Dzięki swojemu dobremu sprawowaniu w służbie, tolerowane były jego ekscesy alkoholowe w warszawskiej Pradze.

Na skutek ucieczki Michała Goleniewskiego w 1961 roku, chował się pod zmienionym nazwiskiem „Dyonizy Biliński”, a jego nową tożsamość znał również zbiegły Janusz Kochański. W latach 1961–1965 pełnił rolę rezydenta w Londynie, przyjmując pseudonim „Andrzej”. Po powrocie do kraju objął stanowisko zastępcy naczelnika Wydziału IV, gdzie odpowiedzialny był za wywiad w kierunku USA.

Gliński był rezydentem jako radca w ambasadzie w Waszyngtonie w latach 1968–1972, a następnie komendantem OKKW w Starych Kiejkutach w latach 1972–1975. W latach 1977–1981 znowu powrócił na misję jako rezydent w Stałym Przedstawicielstwie w Nowym Jorku. Po powrocie do Polski, objął stanowisko naczelnika Wydziału X, który zajmował się kontrwywiadem zagranicznym. Od 1985 roku był zastępcą, a później dyrektorem Departamentu Konsularnego Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

Od 14 lipca 1988 roku do 1 kwietnia 1992 roku pełnił funkcję ambasadora w Pakistanie. Niemniej jednak w lipcu 1990 roku został zwolniony ze służby w wywiadzie.

Dyonizy Gliński zmarł i został pochowany nacmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 108R-1-19).

Przypisy

  1. Cmentarze Bródzieńskie [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 30.05.2023 r.]
  2. Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej - Dyonizy Paweł Gliński [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 03.07.2019 r.]
  3. Dyonizy Gliński, Warszawa, 29.01.2013 [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 03.07.2019 r.]
  4. a b c d WładysławW. Bułhak WładysławW., AndrzejA. Paczkowski AndrzejA., Na kierunku głównego przeciwnika Stenogram narady rezydentów wywiadu MSW w krajach anglosaskich 16.08.1966, Warszawa: Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk, 2016, s. 37–38, ISBN 978-83-64091-80-3.
  5. Diplomatic List, Washington: U.S. Government Printing Office, luty 1971, s. 83.
  6. BarbaraB. Wizimirska BarbaraB. (red.), Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej 1992, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 1994, s. 411, ISBN 83-901305-4-8, ISSN 1230-4794.

Oceń: Dyonizy Gliński

Średnia ocena:4.79 Liczba ocen:15