Edward de Klopmann, znany również jako von Klopmann, urodził się 22 listopada 1801 roku w Warszawie, a zmarł 6 września 1878 roku w Ciechocinku. Był to wybitny inżynier wodny oraz budowlany, który pozostawił wyraźny ślad w swojej dziedzinie.
Jako baron kurlandzki oraz członek Imperium Rosyjskiego, Klopmann zyskał uznanie w kręgach profesjonalnych, wdrażając nowatorskie rozwiązania w inżynierii budowlanej i hydrotechnice.
Szkic biograficzny
Edward Klopmann wywodził się z rodziny o głęboko zakorzenionych niemieckich tradycjach. Jego ojciec, Otto Wilhelm (1761–1824), ożenił się z Wilhelminą z domu Friedel (1761–1834) i pochodził ze szlacheckiego rodu kurlandzkiego, który miał swoje korzenie w Westfalii. Rodzina ta osiedliła się w Kurlandii już w XIV wieku i z czasem nabyła również posiadłości na Litwie w rejonie Birż. Edward miał także do czynienia z wieloma wpływowymi przodkami. Jego dziadek, baron Raphael Laurentius von Klopmann (zm. 1809), był generalnym adiutantem wielkiego hetmana litewskiego Massalskiego, a później działaczem w Warszawie, reprezentującym ewangelików litewskich. Pradziadek, Alexander Magnus, również piastował znaczące stanowisko, pełniąc funkcję majora w armii W. Ks. Litewskiego w pierwszej połowie XVIII wieku.
Po przybyciu do Warszawy po III rozbiorze Polski, ojciec Edwarda objął obowiązki urzędnika pruskiego. W następstwie wydarzeń, kiedy Prusacy zostali wygnani, przeszedł do służby rządowej Księstwa Warszawskiego, jednocześnie pełniąc odpowiedzialne funkcje w warszawskiej ewangelicko-augsburskiej parafii.
Edward Klopmann ukończył Liceum Warszawskie, a następnie rozpoczął studia na Szkole Inżynierii Cywilnej w 1818 roku. Po czterech latach uzyskał tytuł zastępcy inżyniera. Jego pierwszym dużym zadaniem była kierowanie pracami mającymi na celu usprawnienie rzeki Kamiennej. Klopmann również zbudował bulwar nad Wisłą w Warszawie, który istniał do około 1870 roku. Kiedy wyjechał na dalsze studia do Paryża w 1826 roku, odbył także podróż po Francji, Holandii i Anglii w latach 1828–1830, badając lokalne rozwiązania w inżynierii wodnej.
W 1830 roku powrócił do Polski, obejmując stanowisko inżyniera m.st. Warszawy. Z jego inicjatywy powstał projekt budowy wiaduktu łączącego Krakowskie Przedmieście z mostem na Wiśle, który zrealizował Feliks Pancer. Edward Klopmann także uczestniczył w tworzeniu komitetu, który zajmował się budową żelaznego mostu przez Wisłę, znanego później jako most Kierbedzia. Przyczynił się do uporządkowania zachowań w cmentarzu Powązkowskim, organizując prace związane z jego zagospodarowaniem.
W trakcie powstania listopadowego, Klopmann odegrał istotną rolę jako kapitan w korpusie pontonierów. W 1840 roku został mianowany naczelnym inżynierem Warszawy, jednak cztery lata później przeszedł na zasłużoną emeryturę. W 1853 roku, cała rodzina Klopmannów uzyskała potwierdzenie dziedzicznego tytułu baronów Cesarstwa Rosyjskiego.
Przez następne trzy dekady Edward Klopmann, ciesząc się dobrym zdrowiem, aktywnie uczestniczył w życiu warszawskiej parafii ewangelickiej. Pełnił takie funkcje jak kurator Szpitala Ewangelickiego w jurydyce Leszno (ul. Karmelicka 10), przewodniczący komitetu opracowującego nowy ordynek kościelny oraz prezydent Kolegium Kościelnego. Był żonaty z Marią Józefą z Karśnickich (zm. 1868) i miał dzieci. Po śmierci spoczął obok swoich rodziców i siostry Idy zamężnej Deybel von Hammerau na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (Al. 4 nr 29).
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Jan Kacprzak (inżynier) | Andrzej Zalewski (informatyk) | Andrzej Horodecki | Kazimierz Leski | Tomasz Franciszek Bartmański | Lucjan Landau | Zygmunt Stanisław Makowski | Wojciech Suchorzewski | Stanisław Kozierski | Wiesław Holajn | Stanisław Panczakiewicz | Edward Sułkowski | Józef Antoni Boretti | Kazimierz Bald | Henryk Mierzejewski | Jan Władysław Graefe | Aleksander Schiele | Jacek Cydzik | Aleksandra Wasilkowska | Andrzej KicińskiOceń: Edward Klopmann