Wojciech Suchorzewski

---

Życiorys

Wojciech Suchorzewski, urodzony w rodzinie Jana, który był inżynierem zajmującym się transportem szynowym, przeszedł niezwykle interesującą drogę edukacyjną i zawodową. Jego początki kształcenia rozpoczęły się w szkole powszechnej nr 114 na Targówku, którą ukończył w 1945 roku. Następnie wykształcenie ogólne zdobył w szkole ogólnokształcącej stopnia licealnego im. Władysława IV na Pradze, co miało miejsce w 1951 roku. W latach 1951–1956 studiował na Wydziale Komunikacji Politechniki Warszawskiej, gdzie jego praca magisterska dotyczyła tematów związanych z płytami drogowymi.

Już w 1953 roku rozpoczął pracę na Politechnice Warszawskiej. Jego kariera akademicka rozpoczęła się jako zastępca asystenta w Katedrze Mechaniki Technicznej, gdzie prowadził zajęcia z mechaniki oraz wytrzymałości materiałów. Po roku 1956 kontynuował karierę na kolejnych stanowiskach jako starszy asystent, wykładowca, a w późniejszych latach docent.

W międzyczasie, od 1956 do 1957 roku, pracował w Centralnym Biurze Studiów i Projektów Transportu Drogowego i Lotniczego, gdzie w pracowni „Cytadela” pod okiem Zygmunta Wasiutyńskiego angażował się w unikalny projekt dotyczący kablobetonowego mostu Gdańskiego, który niestety nie został zrealizowany. W latach 1957–1958 jego praca w Biurze Projektów Stolica obejmowała tworzenie technicznych projektów, w tym 4-kilometrowego odcinka Wybrzeża Helskiego oraz Szczecińskiego, a także projektem ulicy Szwedzkiej.

W latach 1958–1968 Wojciech Suchorzewski pełnił funkcję w Biurze Studiów i Projektów Komunikacji Miejskiej, gdzie zajmował się generalnym projektowaniem układu komunikacyjnego Warszawy. Od 1966 roku piastował stanowisko zastępcy oraz kierownika biura i przyczynił się do opracowania metody optymalizacji transportu w mieście.

W 1964 roku wziął udział w zespole polskich naukowców, których celem była koncepcja odbudowy Skopje po niszczącym trzęsieniu ziemi. Rok później, jako stypendysta ONZ, odbył staż na University of Pittsburgh, a w 1970 roku podjął tam pracę dydaktyczną. 19 kwietnia 1966 roku uzyskał stopień doktora, a jego praca doktorska dotyczyła metody prognozowania ruchu miejskiego. Promotorem pracy był Stanisław Lenczewski.

Od 1968 roku pełnił funkcję wicedyrektora, a kilka lat później, od 1970 roku, dyrektora Instytutu Gospodarki Komunalnej. Po połączeniu z Instytutem Kształtowania Środowiska w latach 1974–1980 był I zastępcą dyrektora. W 1979 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, wracając do pracy na Politechnice Warszawskiej, a także został przewodniczącym Rady Konsultacyjnej przy Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych.

W latach 1981–1986 pracował w United Nations Centre for Human Settlements (Habitat) w Nairobi, w Kenii, jako specjalista w zakresie transportu. Odpowiadał tam za realizację strategii transportowych w krajach rozwijających się. Po powrocie do Polski w 1986 roku, został kierownikiem Zakładu Inżynierii Komunikacyjnej na Politechnice Warszawskiej i przez wiele lat pełnił funkcję profesora zwyczajnego.

W roku 2011 aktywnie uczestniczył w pracach Komisji Europejskiej związanych z opracowaniem Strategicznego planu rozwoju technologii transportu. Dwa lata później, na zlecenie ONZ-Habitat, przygotował raport o transporcie w miastach 27 krajów Europy Środkowo-Wschodniej i Azji Zachodniej, który ma stanowić cenny wkład do globalnych raportów dotyczących planowania i mobilności transportu w miastach.

Wojciech Suchorzewski jest także autorem wielu podręczników oraz współautorem znaczących dokumentów z zakresu polityki transportowej, w tym Polityki transportowej m.st. Warszawy (1995), Strategii transportowej m.st. Warszawy (2009) oraz Polityki transportowej państwa na lata 2006–2025. W ciągu swojej kariery wypromował pięciu doktorów, w tym Piotra Olszewskiego i Andrzeja Brzezińskiego.

Członkostwo w organizacjach

Wojciech Suchorzewski aktywnie uczestniczył w licznych organizacjach i komisjach, których celem było rozwijanie oraz monitorowanie polityki urbanistycznej w Polsce. W szczególności był członkiem:

• Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju przy Polskiej Akademii Nauk,
• Krajowej Rady ds. Autostrad, w której zasiadał od 1999 roku, a od 2006 roku pełnił funkcję przewodniczącego,
• Rady Urbanistyczno-Architektonicznej m.st. Warszawy, działającej w latach 2003–2006,
• Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej m.st. Warszawy, w której pracował od 2006 do 2009 roku,
• Miejskiej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej m.st. Warszawy w latach 2009–2014,
• Grupy Roboczej ds. Transportu przy Społecznej Radzie Narodowego Programu Redukcji Emisji w latach 2009–2011,
• Głównej Komisji Architektoniczno-Urbanistycznej,
• Państwowej Rady Gospodarki Przestrzennej i Społecznej,
• Rady ds. Rozwoju Gospodarki Niskoemisyjnej.

Dodatkowo, działał w Towarzystwie Urbanistów Polskich (TUP), gdzie został uhonorowany tytułem członka honorowego. Jego zaangażowanie obejmowało także współzałożycielstwo Stowarzyszenia ITS Polska, w którym piastował funkcję przewodniczącego Rady Programowej.

Odznaczenia i wyróżnienia

Wojciech Suchorzewski został uhonorowany wieloma odznaczeniami i wyróżnieniami, które potwierdzają jego wkład w rozwój i odbudowę Warszawy oraz jego działalność w dziedzinie inżynierii. Oto niektóre z nich:

• Złota Odznaka Odbudowy Warszawy (1962),
• Złota Odznaka Honorowa m.st. Warszawy (1965),
• Srebrny Krzyż Zasługi (1967),
• Srebrna Odznaka Honorowa Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Komunikacji RP (1972),
• Złoty Krzyż Zasługi (1973),
• Złota Odznaka Honorowa SITK (1974),
• Srebrna Odznaką Honorowa Naczelnej Organizacji Technicznej (1974),
• Złota Odznaka Honorowa Naczelnej Organizacji Technicznej (1977),
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1979),
• Srebrna Odznaka Honorowa Towarzystwa Urbanistów Polskich (1979),
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (1993),
• Medal im. Aleksandra i Zbigniewa Wasiutyńskich (1996),
• Nagroda Ministra Edukacji Narodowej I stopnia z tytułu osiągnięć naukowych za podręcznik Inżynieria ruchu (1990),
• Nagroda zespołowa Ministra Infrastruktury za najlepszą książkę o tematyce transportowej (kategoria podręcznik) wydaną w roku akademickim 2008/2009,
• Zasłużony dla Warszawy (2013).

Ważniejsze prace

W dorobku Wojciecha Suchorzewskiego znajduje się wiele istotnych publikacji dotyczących inżynierii ruchu oraz transportu. Oto niektóre z jego kluczowych prac:

• Wojciech Suchorzewski: Wybrane zagadnienia inżynierii ruchu. Warszawa: Wydawnictwa Politechniki Warszawskiej, 1977. Brak numerów stron w książce,
• Piotr Olszewski, Wojciech Suchorzewski: Samochód w śródmieściu. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1983. ISBN 83-206-0418-4. Brak numerów stron w książce,
• Wojciech Suchorzewski: Planowanie systemów transportu w miastach (materiały metodyczne). Warszawa: Instytut Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej. Zakład Komunikacji Miejskiej, 1992. Brak numerów stron w książce,
• Stanisław Datka, Wojciech Suchorzewski, Marian Tracz: Inżynieria ruchu. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1999. ISBN 83-206-1293-4. Brak numerów stron w książce,
• Wojciech Suchorzewski: Lokalny transport zbiorowy: vademecum organizatora. Poznań; Warszawa: Izba Gospodarcza Komunikacji Miejskiej, Związek Miast Polskich, 2002. ISBN 83-914205-7-4. Brak numerów stron w książce,
• Stanisław Gaca, Wojciech Suchorzewski, Marian Tracz: Inżynieria ruchu drogowego: teoria i praktyka. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2008. ISBN 978-83-206-1707-8. Brak numerów stron w książce.

---

Oceń: Wojciech Suchorzewski

---