Henryk Mierzejewski

---

Dzieciństwo

Henryk Mierzejewski przyszedł na świat 6 listopada 1881 roku w Warszawie, dokładnie na Solcu. Jego rodzina miała głębokie tradycje techniczne, co wpłynęło na jego późniejsze zainteresowania i osiągnięcia.

W wczesnym wieku dwunastu lat przeszedł przez dramatyczne wydarzenie w swoim życiu. Uległ poważnemu wypadkowi, w wyniku którego w jego nodze rozwinęła się gruźlica kości. Przez tę chorobę został zmuszony do podjęcia trudnych decyzji zdrowotnych, które obejmowały czterokrotne skomplikowane operacje.

Efektem tych medycznych interwencji była krótsza prawa noga, co miało ogromny wpływ na jego życie i przyszłe wybory życiowe.

Lata nauki

Henryk Mierzejewski, uzyskawszy zewnętrzne świadectwo dojrzałości, przystąpił do egzaminu maturalnego w 1900 roku. Uczył się w Szkole Handlowej Franciszka Laskusa w Warszawie, placówce znanej z wysokiego poziomu edukacji, oferującej solidne przygotowanie do przyszłej pracy zawodowej.

W tym samym roku, jesienią, Mierzejewski podjął decyzję o rozpoczęciu studiów na Wydziale Mechanicznym Instytutu Politechnicznego w Warszawie. Jego wolny czas był wypełniony uczestnictwem w wiecach organizowanych przez A. Niemojowskiego, redaktora miesięcznika „Kuźnica”. Jedno z ważnych wydarzeń miało miejsce 12 stycznia 1905 roku, kiedy to zebrało się blisko 160 osób. Na początku wiecu do lokalu wkroczyła policja, która spisała dane wszystkich uczestników i zwolniła wszystkich, z wyjątkiem jednego ucznia oraz sześciu studentów, w tym Mierzejewskiego.

W wyniku incydentu, Mierzejewski został zmuszony do podpisania zobowiązania dotyczącego pozostania w Warszawie. Dopiero następnego dnia, po spełnieniu tego warunku, został zwolniony.

Działalność

W dniu 16 listopada 1905 roku Mierzejewski został zatrzymany przez władze podczas obserwacji konspiracyjnego środowiska. W trakcie aresztowania przy nim znaleziono ulotki oraz odezwy, co było bezpośrednią przyczyną jego osadzenia w areszcie. Mężczyzna odzyskał wolność dopiero w połowie grudnia. W wyniku przeprowadzonego śledztwa, do więzienia trafiło około 25 osób. Mierzejewski został skazany na trzyletnie zesłanie na Syberię, jednak z powodu złego stanu zdrowia, udało mu się uzyskać przedterminowe zwolnienie.

Decyzja z 26 stycznia 1907 roku o przymusowym zesłaniu została przekształcona w nakaz wyjazdu za granicę. Mierzejewski, postanowił udać się do Liège w Belgii, gdzie rozpoczął studia w dziedzinie techniki na jednym z lokalnych uniwersytetów. Jego edukacja na Wydziale Technicznym trwała od 1907 do 1909 roku, a po jej ukończeniu z wyróżnieniem, zdobył specjalizację inżyniera mechanika. Po zakończeniu nauki, Mierzejewski podjął zatrudnienie w fabryce obrabiarek „Gerlach i Pulst”.

W swoim miejscu pracy był uznawany za wiodącego konstruktora, a jego udział w budowie wielkiej heblarko-strugarki podłużnej o masie ponad 122 ton, która powstała w rekordowym czasie zaledwie 10 miesięcy, był znaczący. Ponadto, w 1913 roku, przetłumaczył na język polski książkę Winslowa Taylora noszącą spolszczony tytuł „Zasady organizacji naukowej zakładów przemysłowych”, co przyczyniło się do wzbogacenia ubogiego piśmiennictwa technicznego w Polsce. Publikacja ta stała się jednym z kluczowych elementów rozwoju naukowej organizacji pracy na terenach polskich.

Między 1909 a 1916 rokiem Mierzejewski prowadził wykłady na temat obróbki metali oraz organizacji warsztatów w ramach Kursów Wieczornych dla Techników, organizowanych przez Towarzystwo Kursów Naukowych w Warszawie. Również w 1914 roku wydał książkę „Zasady obróbki metali”.

W 1915 roku brał udział w organizacji Politechniki Warszawskiej, gdzie niedługo później uzyskał tytuł profesora. Zdecydował, że honoraria za swoją pracę przekaże na stworzenie Laboratorium Obróbki Metali i Pomiarów Warsztatowych. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, podjęto prace nad tworzeniem Stowarzyszenia Mechaników. 28 czerwca 1926 roku grupa założycielska Polskiego Komitetu Normalizacyjnego, pod przewodnictwem Mierzejewskiego, zwołała pierwsze zebranie konstytucyjne Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich, w którym uczestniczyło 37 osób. Mierzejewski został wybrany na pierwszego prezesa tego stowarzyszenia.

Życie prywatne

Henryk Mierzejewski był synem Czesława Konstantego Antoniego, który żył w latach 1854–1911 oraz Ireny Heleny z Krzywoszewskich, która urodziła się w 1857 roku i zmarła w 1924. W jego rodzinie znajdowało się również trójka rodzeństwa: Stefan, Maria oraz Czesław.

W dniu 8 stycznia 1911 roku, Henryk zawarł związek małżeński z Barbarą, pochodzącą z rodziny Hemplów, która przeżyła lata 1880–1960. Para doczekała się pięciorga dzieci, a ich imiona to: Jan (1914–1915), Krzysztof (1915–1917), Malwina (1917–1926), Czesław (1919–1977) oraz Jerzy (1922–1987).

Śmierć

Henryk Mierzejewski zmarł nagle 28 czerwca 1929 roku, co było wynikiem ataku dusznicy bolesnej, choć według innych źródeł przyczyną jego śmierci był atak serca. Miejsce, w którym spoczywa, to cmentarz Powązkowski, a jego grób znajduje się w kwaterze Pod Murem, numery IV-1-68 i 69.

Upamiętnienie

Henryk Mierzejewski to postać, która zapisała się na stałe w historii Lęborka. Jego imieniem nazwano Zespół Szkół Mechaniczno-Informatycznych w Lęborku, co jest dowodem na jego znaczenie i wkład w rozwój edukacji w regionie.

Literatura

Henryk Mierzejewski był osobą znaczącą w polskiej literaturze i nauce.

• Józef Piłatowicz, Henryk Mierzejewski 1881–1929, SIMP, Warszawa 1996,
• Henryk Ślusarczyk, Profesor Henryk Mierzejewski, wybitny naukowiec i praktyk, założyciel SIMP, Biuletyn SIMP nr 4, maj 2001 r., s. 1–3.

---

Oceń: Henryk Mierzejewski

---