Jan Władysław Graefe, urodzony 18 czerwca 1896 roku w Warszawie, był wybitnym przedstawicielem polskiej architektury i urbanistyki.
Jego życie, które zakończyło się tragicznie podczas II wojny światowej, pozostawia po sobie trwały ślad w historii Polski.
Życiorys
Jan Władysław Graefe to absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, gdzie zakończył naukę w 1928 roku. Warto zaznaczyć, że jeszcze przed tym osiągnięciem, jego kariera wojskowa zaczęła się od uczestnictwa w wojnie polsko-bolszewickiej, gdzie służył jako oficer taborowy, co zostało uhonorowane Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921. Po zakończeniu służby wojskowej uzyskał stopień podporucznika rezerwy.
Od roku 1927 rozpoczął pracę w Dziale Regulacji m. Warszawy warszawskiego Urzędu Miasta. Dwa lata później, w latach 1928–1929, Graefe współpracował z Biurem Projektów i Badań Technicznych działającym przy Państwowym Urzędzie Wychowania Fizycznego w Warszawie. Przełomowym momentem w jego karierze był rok 1935, kiedy to wyjechał na Górny Śląsk, aby objąć stanowisko kontraktowego urzędnika technicznego w Biurze Planu Regionalnego Zagłębia Górniczo-Hutniczego, które było częścią Wydziału Komunikacyjno-Budowlanego Urzędu Wojewódzkiego Śląskiego w Katowicach.
Jan Graefe był także aktywnym członkiem Stowarzyszenia Architektów Polskich, a w latach 1938–1939 pełnił odpowiedzialną funkcję skarbnika Zarządu Okręgowego SARP w Katowicach. Niestety, po wybuchu II wojny światowej, jego losy stały się niejasne. Uczestniczył w kampanii wrześniowej, jednakże data i miejsce jego śmierci pozostają do dziś zagadką. Według różnych źródeł, mógł zginąć w jednym z niemieckich obozów jenieckich lub być ofiarą zbrodni katyńskiej z 1940 roku.
Projekty
- konkursowy projekt budynku poselstwa polskiego w Sofii (1928) z Juliuszem Żórawskim, Stanisławem Płoskim oraz Stanisławem Piotrowskim – nagroda równorzędna,
- plan regulacyjny Warszawy (1928—1929) ze Stanisławem Różańskim,
- konkursowy projekt rozplanowania Łagiewnik (1929) z K. Lisowskim – I nagroda,
- konkursowy projekt regulacji i rozbudowy Poznania (1931) ze Stanisławem Filipkowskim – I nagroda,
- plan ogólny Poznania (1931) ze Stanisławem Filipkowskim,
- plan zabudowy uzdrowiska Busko-Zdrój (1934) z Heleną Morsztynkiewiczową,
- konkursowy projekt kąpieliska Jurata (1934) z Józefem Reńskim i Juliuszem Nielsenem – I nagroda,
- konkursowy projekt planu regulacji Katowic (1935) z Józefem Reńskim i Juliuszem Nielsenem – I nagroda,
- konkursowy plan zabudowy dzielnic: Ligota, Brynów i Załęska Hałda w Katowicach (1935) z Józefem Reńskim i Juliuszem Nielsenem – I nagroda,
- konkursowy projekt regulacji placu przed Muzeum Śląskim w Katowicach (1938).
Przypisy
- arch. Jan Władysław Graefe. inmemoriam.architektsarp.pl. [dostęp 20.08.2020 r.]
- Aneta Borowik: Graefe Jan Władysław. [w:] Słownik architektów, inżynierów i budowniczych związanych z Katowicami w okresie międzywojennym, ss. 47-48 [on-line]. sbc.org.pl, 2012. [dostęp 20.08.2020 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Henryk Mierzejewski | Kazimierz Bald | Józef Antoni Boretti | Edward Sułkowski | Stanisław Panczakiewicz | Edward Klopmann | Jan Kacprzak (inżynier) | Andrzej Zalewski (informatyk) | Andrzej Horodecki | Kazimierz Leski | Aleksander Schiele | Jacek Cydzik | Aleksandra Wasilkowska | Andrzej Kiciński | Tomasz Wiśniewski (inżynier) | Janusz Włodarczyk | Jerzy Dowkontt | Zdzisław Rauszer | Stanisław Rohn | Franciszek LilpopOceń: Jan Władysław Graefe