Edward Cichocki

Inżynieria i technologie

Edward Cichocki to postać, która wpisała się na trwałe w historię architektury Warszawy. Urodził się 8 października 1833 roku w stolicy Polski, a jego życie dobiegło końca 21 stycznia 1899 roku w tym samym mieście.

Był on uznawanym architektem, którego prace przyczyniły się do kształtowania urbanistycznego oblicza Warszawy w XIX wieku.

Życiorys

Edward Cichocki był potomkiem Adama i Małgorzaty z Raciborskich. Ukończył warszawską Szkołę Sztuk Pięknych, co stanowiło fundament jego przyszłej kariery. Już w 1853 roku rozpoczął pracę w Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Duchownych. W 1854 roku ukończył egzamin na budowniczego I stopnia, a aż w 1860 roku uzyskał patent wolno praktykującego budowniczego II klasy. W zeszłych latach 60. podróżował w celu poszerzenia swojej wiedzy, odwiedzając Niemcy, Włochy, Francję oraz Austrię.

Po powrocie, w 1866 roku, zdał z wyróżnieniem egzamin na architekta III stopnia. Swoją karierę w magistracie Warszawy rozpoczął w 1876 roku jako pomocnik inżyniera, a w 1882 roku awansował na stanowisko starszego architekta. Pracował pod okiem profesora Henryka Marconiego nad projektem gmachu Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Warszawie, za co – wspólnie z Edwardem Lilpopem – zdobył II nagrodę, jednak projekt ten nie doczekał się realizacji.

W 1864 roku, wspólnie z Adolfem Schimmelpfennigiem, Janem Heurichem oraz Zygmuntem Kiślańskim, zdobył pierwszą nagrodę w konkursie na projekt odbudowy warszawskiego ratusza, który spłonął podczas powstania styczniowego. Miał to być okazały, neogotycki kompleks, zajmujący niemal całą północną pierzeję Placu Teatralnego. Niestety, ingerencje wojskowych władz rosyjskich uniemożliwiły jego realizację.

W 1869 roku sporządził projekt teatru ludowego, biorąc udział w konkursie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. W swoim dorobku miał także projekt gmachu tego właśnie towarzystwa.

Edward Cichocki zmarł i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 24-2-29/30.

Zrealizowane prace

Edward Cichocki to postać, której prace znacząco wpłynęły na architekturę Warszawy oraz otaczających ją terenów. Wśród jego osiągnięć znajduje się wiele istotnych budynków, które do dziś stanowią cenne dziedzictwo kulturowe. Poniżej przedstawiamy kluczowe realizacje, które wyszły spod jego ręki.

  • gmach Resursy Obywatelskiej na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie, wzniesiony w latach 1860-1861 przez Leona Karasińskiego, który wprowadził pewne modyfikacje do pierwotnego projektu. Obecnie znajduje się w nim Towarzystwo Współpracy z Polonią Zagraniczną „Polonia”,
  • gmach Zakładu Wodociągów Praskich, usytuowany przy ul. ks. I.Kłopotowskiego w Warszawie, zrealizowany około 1868 roku we współpracy z Zygmuntem Kiślańskim,
  • neogotycki kościół świętych Apostołów Piotra i Pawła w Ciechocinku, którego budowa miała miejsce w 1874 roku,
  • neogotycki kościół usytuowany w Rożniszewie nad Pilicą, zrealizowany około 1880 roku, przy współpracy z Janem Hanzem,
  • nowy budynek galerii spacerowej w Parku Zdrojowym w Ciechocinku (około 1880), który zaprojektowano w stylu szwajcarskim. Jego wyróżniającą cechą były bogate, rzeźbione detale. W skład obiektu wchodziły również pijalnia wód mineralnych, długa galeria spacerowa oraz sala kuracyjna, znana jako Kursaal. Umożliwiało to organizację różnych wydarzeń kulturalnych, w tym balów i koncertów. Z wieży budynku dumnie spoglądał zegar od warszawskiej firmy „Babczyński”. Trzypiętrowa wieża została utrwalona w XIX wieku przez Ksawerego Pillatiego. Warto wspomnieć, że w 1908 roku odbyła się tu I Krajowa Wystawa Zdrojowa,
  • neoromański kościół św. Piotra i Pawła parafii św. Barbary na Koszykach w Warszawie, zaprojektowany w 1883 roku. Była to ogromna świątynia zdolna pomieścić 3000 osób, a po wojnie została odbudowana według nowego projektu,
  • neogotycki kościół św. Benedykta w Płocku, zlokalizowany w Radziwie,
  • neogotycki kościół Matki Boskiej Częstochowskiej w Soczewce,
  • kościół św. Wincentego à Paulo na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, budowany w latach 1887–1888,
  • neoromański kościół św. Augustyna w Warszawie, zbudowany w latach 1891–1896, w której współpracował z Józefem Hussem. Kościół powstał dzięki wsparciu hrabiny Aleksandry Potockiej i przetrwał II wojnę światową, odgrywając ważną rolę w warszawskim getcie.

Dodatkowo Cichocki brał udział w rekonstrukcji kolumny Zygmunta III Wazy w Warszawie między 1885 a 1887 rokiem oraz był jurorem w licznych konkursach, w tym dotyczących:

Ważniejsze publikacje

Edward Cichocki pełnił ważną rolę w polskiej literaturze budowlanej, a jego prace miały znaczący wpływ na rozwój tej dziedziny.

  • O budowaniu z cegieł wapienno-piaskowych, „Gazeta Rolnicza”, 1861,
  • Dachy darniowe, „Rocznik Gospodarstwa Krajowego”, 1862,
  • Wynagrodzenie budowniczych, „Przegląd Techniczny”, 1882,
  • Przebudowa pomnika króla Zygmunta III w Warszawie, „Przegląd Techniczny”, 1889,
  • Kąpiele ludowe natryskowe, „Przegląd Techniczny”, 1889,
  • Rozporządzenie policyjno-budowlane, tyczące się budowy i urządzania teatrów, cyrków, i lokali na zebrania publiczne w Państwie Pruskim, „Przegląd Techniczny”, 1890.

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: CICHOCCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 10.02.2020 r.]
  2. Pochowani na Cmentarzu Powązkowskim – Edward Chichocki. [dostęp 22.01.2012 r.]
  3. Galeria Spacerowa. [dostęp 22.01.2012 r.]
  4. Warszawa – Kolumna Zygmunta III Wazy. [dostęp 22.01.2012 r.]
  5. Andrzej Grzegorczyk: Kaplica Karola Scheiblera w Łodzi. [dostęp 22.01.2012 r.]
  6. Parafia Katedralna św. Michała Archanioła i św. Floriana w Warszawie. [dostęp 22.01.2012 r.]
  7. Plac Trzech Krzyży. [dostęp 22.01.2012 r.]

Oceń: Edward Cichocki

★★★★★
Średnia ocena:4.72 Liczba ocen:11