Jerzy Janusz Wicher, urodzony 15 lutego 1936 roku w stolicy Polski, Warszawie, to wybitny polski inżynier mechanik. Jego kariera zawodowa obejmowała liczne osiągnięcia w dziedzinie nauk technicznych. Wicher otrzymał tytuł profesora oraz doktor habilitowanego, co podkreśla jego zaawansowaną wiedzę i doświadczenie w branży.
Był specjalistą w dziedzinie dynamiki pojazdów oraz bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w tym zarówno bezpieczeństwa czynnego, jak i biernego. Jego prace miały duży wpływ na rozwój technologii związanych z pojazdami, a także na podnoszenie standardów bezpieczeństwa na drogach.
Wicher zmarł 16 czerwca 2023 roku, pozostawiając po sobie znaczący dorobek, który wpłynął na rozwój inżynierii mechanicznej w Polsce.
Życiorys
Jerzy Wicher był absolwentem VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie, które ukończył w 1954 roku. Następnie kontynuował naukę na Politechnice Warszawskiej, gdzie zdobył wykształcenie na Wydziale Samochodów i Maszyn Roboczych, uzyskując tytuł magistra inżyniera mechanika w 1960 roku.
W latach 1960–1965 Wicher był zatrudniony jako konstruktor w Zakładach Mechanicznych Fort-Wola im. M. Nowotki w Warszawie. W 1965 podjął pracę w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki Polskiej Akademii Nauk, gdzie osiągnął znaczące sukcesy naukowe. Jego rozprawa doktorska zatytułowana „Modyfikacja metody linearyzacji statystycznej do doświadczalnego badania własności dynamicznych nieliniowych układów mechanicznych” została obroniona w 1971 roku. W 1976 roku zdobył stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy dotyczącej problemów identyfikacji systemów technicznych, zwłaszcza układów mechanicznych.
W 1984 roku, jego osiągnięcia zostały docenione, przyznano mu tytuł profesora nauk technicznych. Od 1989 roku był pracownikiem naukowym Instytutu Pojazdów w Politechnice Warszawskiej, będąc jednocześnie zastępcą dyrektora tego instytutu w latach 1989–1996, a w latach 1997–1999 pełnił funkcję dyrektora. Jako kierownik Zakładu Samochodów pracował w latach 1993–2005, a potem jako profesor zwyczajny Politechniki Warszawskiej do 2001 roku. W kolejnych latach, aż do 2020 roku, był zatrudniony w Przemysłowym Instytucie Motoryzacji.
Jerzy Wicher był również autorem książki „Bezpieczeństwo samochodów i ruchu drogowego”, która ukazała się w Warszawie w 2002 roku i doczekała się kilku rozszerzonych wydań (w tym: drugie w 2004, trzecie w 2012 roku, ISBN 83-206-1461-9; 83-206-1536-4; 978-83-206-1835-8).
Po zakończeniu swojej kariery zawodowej, Jerzy Wicher spoczął na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie (kwatera W-XI-3, rząd 1, grób 6).
Odznaczenia
Jerzy Wicher został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami, które podkreślają jego znaczący wkład w różne dziedziny. Pośród nich wyróżnić można:
- krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- złoty krzyż zasługi,
- medal Komisji Edukacji Narodowej.
Przypisy
- a b c d e f Zmarł prof. dr hab. inż. Jerzy Wicher. simr.pw.edu.pl, 28.06.2023 r. [dostęp 16.03.2024 r.]
- a b c d e Jubileusz 70-lecia urodzin prof. dr hab. inż. Jerzego Wichra. zeszyty.waw.pl, 2020 r. [dostęp 16.03.2024 r.]
- Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1954. wne.uw.edu.pl. [dostęp 16.03.2024 r.]
- a b c d Prof. dr hab. Jerzy Janusz Wicher, [w:] portal „Ludzie Nauki”, MNiSW / OPI PIB [dostęp 24.03.2024 r.]
- Jerzy Janusz Wicher. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 16.03.2024 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Jan Strumiłło | Wilhelm Beyer | Stanisław Lis (inżynier) | Edward Szymański (inżynier) | Bohdan Nagórski | Marcin Sadowski | Czesław Bieniek | Zdzisław Hipolit Dąbrowski | Wojciech Sawicki (inżynier) | Michał Przerwa-Tetmajer (architekt) | Józef Izaak Pinkiert | Edward Cichocki | Krzysztof Tauszyński | Jadwiga Habela | Andrzej Neimitz | Bronisław Colonna-Czosnowski | Kazimierz Kleczkowski | Tadeusz Brudziński | Izrael Abraham Staffel | Longin MajdeckiOceń: Jerzy Wicher