Bohdan Nagórski

---

Życiorys

Bohdan Nagórski urodził się jako czwarty syn Adama, inżyniera technologa, oraz Walentyny z Kietlińskich. W młodości uczęszczał do III Gimnazjum Męskiego w Warszawie. Po strajku szkolnym w 1905 roku, zdał maturę w 1908 roku jako ekstern w Kijowie. Jego edukacja rozpoczęła się w Montpellier, a następnie kontynuował ją w Sorbonie, gdzie zdobył licencjat w 1912 roku. Kolejno studiował w paryskiej École nationale des ponts et chaussées (Szkole Mostów i Dróg) oraz na Wydziale Inżynierii Cywilnej Politechniki w Zurychu pod kierunkiem profesora Gabriela Narutowicza, uzyskując tytuł inżyniera. Zaangażował się w pomoc ofiarom wojny w Polsce jako członek Szwajcarskiego Komitetu Generalnego.

W 1918 roku Nagórski powrócił do Polski i rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych jako referent odpowiedzialny za sprawy państw łacińskich oraz anglosaskich. Wkrótce przeniósł się do Ministerstwa Robót Publicznych i został mianowany kierownikiem Kanału Augustowskiego, gdzie spędził pół roku. W latach 1922–1937 pracował w Gdańsku jako dyrektor handlowy Rady Portu i Dróg Wodnych. Właśnie dzięki wyjątkowym kontaktom z prezydentami Rady, którzy byli obywatelami Szwajcarii, cieszył się znaczną autonomią w decyzjach dotyczących zarządzania portem morskim, jego organizacji oraz rozbudowy. Wśród jego najważniejszych osiągnięć znajdowała się budowa nowego basenu portowego do przeładunku węgla oraz rudy w pobliżu Wisłoujścia (obecnie znany jako Basen Górniczy) w latach 1927–1929, co przyczyniło się do modernizacji wyposażenia ówczesnej strefy wolnocłowej (dzisiaj Basen Władysława IV) i przystosowania jej do przeładunku drobnicy.

W latach 1935–1937, będąc przeciwnikiem polityki nazistowskiej, zdecydował się opuścić swoją funkcję w Radzie Portu i podjął pracę jako dyrektor w nowo powstałej polsko-skandynawskiej firmie maklerskiej „Bergtrans”. Tuż przed wybuchem II wojny światowej Nagórski przeniósł się do biura w Gdyni.

W 1939 roku udało mu się przedostać do Francji, gdzie został awansowany na tymczasowego dyrektora przedsiębiorstwa Gdynia-Ameryka Linie Żeglugowe SA (GAL). Od 1940 roku pełnił rolę dyrektora biura GAL w Stanach Zjednoczonych. Statek, którym płynął do Ameryki, „City of Benares”, był częścią konwoju OB-213 i został zatopiony. Po tygodniu na morzu ocalono go z szalupy ratunkowej. Po roku pracy w Gdyni, przeszedł do nowojorskiego biura brytyjskiego Ministerstwa Transportów Wojennych.

Po zakończeniu wojny Nagórski pracował w Organizacji Narodów Zjednoczonych jako doradca do spraw portowych i żeglugowych dla państw rozwijających się w Komitecie Pomocy Technicznej (TAC). Dzięki zdobytemu doświadczeniu i pracy w międzynarodowych organizacjach transportowych, stał się autorytetem w kwestiach portowych. Był autorem wielu publikacji w tej dziedzinie, a jego najważniejsza książka to „Port problems in developing countries; principles of port planning and organization” (Tokyo 1972). Wydana przez niego książka „Wspomnienia gdańskie” została opublikowana w Nowym Jorku w 1982 roku.

Nagórski był mężem Zofii Katarzyny z Krzyżanowskich, urodzonej w 1895 roku. Ostatecznie został pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu przy Narodowym Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej w Doylestown.

Ordery i odznaczenia

Bohdan Nagórski był osobą, która odegrała znaczącą rolę w historii Polski, a jego osiągnięcia zostały docenione poprzez przyznanie mu wielu odznaczeń.

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymał 10 listopada 1928 roku,
• Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia, która została przyznana mu przez Jordanię.

---

Oceń: Bohdan Nagórski

---