Jadwiga Habela

---

Życiorys

Jadwiga Habela swoją edukację rozpoczęła we Lwowie, gdzie uczęszczała do gimnazjum. Ostatecznie ukończyła trzy klasy tej instytucji przed wybuchem II wojny światowej. Podczas trudnych lat okupacji Niemieckiej, pracowała w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami, zdobywając cenne doświadczenie. Po wojnie, w 1944 roku, zakończyła naukę w szkole średniej, uczestnicząc w tajnych kompletach, co było powszechne w tamtym okresie. W 1951 roku J. Habela uzyskała dyplom Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej.

W latach 1947–1949 swoje umiejętności zawodowe rozwijała w Chrzanowie oraz Gdańsku, jako część zespołu zajmującego się wykonawstwem robót budowlanych i Ekspedycją Archeologiczną Uniwersytetu Łódzkiego, która miała swoją siedzibę w Gdańsku. W 1949 roku rozpoczęła pracę na Politechnice Gdańskiej, gdzie z biegiem lat stała się czołową postacią w dziedzinie architektury.

W latach pięćdziesiątych pełniła funkcję nadzoru konserwatorskiego, dbając o zachowanie elementów kamieniarskich podczas prac rozbiórkowych w gdańskich kamienicach. Jej doświadczenie obejmowało także rekonstrukcję i badania konserwatorsko-adaptacyjne gdańskich zabytków. Jako konsultantka, współpracowała z gdańskimi oddziałami Pracowni Dokumentacji Historycznej oraz Przedsiębiorstwa Państwowego Pracownie Konserwacji Zabytków, a także z Biurem Projektów „Miastoprojekt” i Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków w Szczecinie, Koszalinie oraz Olsztynie.

W latach 1953–1958, w towarzystwie takich twórców jak Jan Kroman czy Jerzy Stankiewicz, opracowywała dokumentację odbudowy gdańskich kamienic i planu generalnego odbudowy Długiego Pobrzeża, Wyspy Spichrzów oraz Starego Miasta w Elblągu.

W dniu 12 czerwca 1965 roku, Jadwiga Habela uzyskała stopień naukowy doktora nauk technicznych, dzięki swojej pracy doktorskiej, która dotyczyła architektury i historii techniki pod tytułem „Antonis van Obbergen, architekt i fortyfikator flamandzki z przełomu XVI i XVII w.” Promotorem jej pracy był prof. dr inż. Marian Osiński, a recenzentami prof. dr Adam Bochnak z Uniwersytetu Jagiellońskiego, prof. mgr inż. Tadeusz Broniewski z Politechniki Wrocławskiej oraz prof. mgr inż. Jan Borowski.

W 1975 roku, Jadwiga Habela uzyskała stopień doktora habilitowanego na podstawie dysertacji dotyczącej „Ratusza Staromiejskiego w Gdańsku. Pierwotny układ funkcjonalny i architektoniczny na tle budownictwa municypalnego Europy”. W 1990 roku otrzymała tytuł profesora tytularnego.

Uznawana za kluczową postać w historii Gdańska, prof. Habela zajmowała się przede wszystkim historią polskiej architektury oraz konserwacją zabytków. W ciągu swojej kariery wypromowała trzy dysertacje doktorskie, które dotyczyły fortyfikacji miejskich, a wśród nich doktoraty Grzegorza Bukala, Roberta Hirscha oraz Jakuba Szczepańskiego.

Ostatnie pożegnanie odbyło się 22 listopada 2007 roku, kiedy to spoczęła na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku.

Odznaczenia

Wśród licznych osiągnięć Jadwigi Habeli, wyróżniające się są jej odznaczenia, które stanowią uwieńczenie jej wkładu w rozwój Gdańska.

• Medal Pięćsetlecia Powrotu Gdańska do Polski (1954),
• Odznaczenie „Za Zasługi dla Gdańska” (1965).

Wybrane publikacje

Wśród wybranych publikacji autorstwa Jadwigi Habeli można znaleźć szereg znaczących dzieł, które przyczyniają się do wiedzy o architekturze i historii Gdańska.

• Kościół parafialny pod wezwaniem św. Jana w Gdańsku, 1958,
• Droga Królewska, 1965,
• Ratusz staromiejski w Gdańsku, 1975,
• Miasto Gdańsk, cz. 1: Główne Miasto, 2006.

---

Oceń: Jadwiga Habela

---