Edward Szymański (inżynier)

W 1888 roku Szymański ukończył Wydział Inżynierii politechniki w Rydze, a już rok później rozpoczął pracę w warszawskich wodociągach oraz systemie kanalizacyjnym. Jego kariera rozwijała się dynamicznie; od 1897 roku pełnił funkcję starszego inżyniera stacji pomp przy ulicy Czerniakowskiej.

Niezwykle ważnym momentem w jego karierze było awansowanie w 1905 roku na stanowisko zastępcy głównego inżyniera, którym wówczas kierował William Lindley. Szymański nie tylko pełnił obowiązki inżynieryjne, ale także dzielił się swoją wiedzą z innymi, publikując szereg artykułów dotyczących kluczowych dla Warszawy kwestii, takich jak:

• O wpływie kanałów na obniżenie wód gruntowych (1896),
• Budowa II smoka wodociągowego w Warszawie (1896),
• Szkodliwość gazów kanałowych i zabezpieczenie od nich mieszkań (1897),
• Regulacja ujścia Wisły (1897).

Co więcej, pozostawił po sobie także w rękopisie opracowanie dotyczące budowy III smoka wodociągowego w Warszawie, co dowodzi jego zaangażowania w rozwój infrastruktury stolicy.

Edward Szymański zmarł w lipcu 1907 roku, a jego pamięć utrwalona została poprzez pochówek na cmentarzu Powązkowskim, gdzie spoczywają nie tylko ludzie nauki, ale również wielu wybitnych Polaków.