Feliks Charlak

W okresie okupacji, Charlak związał się z konspiracją już w listopadzie 1939 roku. Rozpoczął swoją działalność w Tajnej Armii Polskiej, a następnie pełnił rolę kierownika grupy informacyjnej w kontrwywiadzie "Muszkieterów". Od kwietnia 1942 roku przyłączył się do Armii Krajowej, gdzie awansował na podporucznika w końcu 1943 roku. Jego odwaga i determinacja zostały docenione, a on sam odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami 19 lutego 1944 roku oraz Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami 25 lipca 1944 roku.

W jednym z dokumentów odznaczeniowych, sporządzonym po lutym 1944 roku, podkreślono jego wkład w zorganizowanie aparatu informacyjnego, który obejmował różne instytucje oraz ośrodki przemysłowe. Jego sieć kontaktów i agentów-informatorów była imponująca, a jego praca była oceniana jako niezwykle wartościowa i niezależna od zewnętrznych wpływów.

Po zakończeniu wojny, Charlak brał udział w przygotowaniach do ucieczki Stanisława Mikołajczyka z Polski w październiku 1947 roku. Jego działalność nie zakończyła się jednak na tym, ponieważ prowadził również sklep w Al. Jerozolimskich w Warszawie, co świadczy o jego przedsiębiorczości i zaangażowaniu.

Niestety, los Feliksa Charlaka obrócił się w tragedię. Aresztowany 4 lutego 1949 roku – choć niektórzy podają datę 27 stycznia – stał się ofiarą brutalnego pobicia, które mogło prowadzić do jego przedwczesnej śmierci. W dniu 9 lutego 1949 roku doznał zapaści i zmarł cztery dni później w szpitalu więziennym przy ul. Rakowieckiej w Warszawie, bez odzyskania przytomności. Przyczyny jego zapaści są wiązane z brutalnością z jaką został traktowany przez funkcjonariuszy V Departamentu MBP, a sprawa ta była zmanipulowana, co miało sugerować samobójstwo.