Stanisław Karnibad

---

Życiorys

Urodziny Stanisława Karnibada miały miejsce 13 lipca 1899 roku w Warszawie. W pierwszych miesiącach 1918 roku, w okresie od 1 lutego do 18 lipca, był uczniem klasy „B” w Szkole Podchorążych w Ostrowi. Po tym wydarzeniu, a także po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, dołączył do Wojska Polskiego. Dekret wydany przez Wodza Naczelnego, Józefa Piłsudskiego, z dnia 1 lutego 1919 roku, przyznał mu stopień podporucznika w Dowództwie Okręgu Generalnego „Warszawa”. Podczas swojej kariery wojskowej brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

Od roku 1920 pełnił służbę w Szkole Podchorążych; w 1921 roku zajmował stanowisko oficera kompanii, a rok później został zastępcą porucznika Mieczysława Pęczkowskiego, ówczesnego dowódcy Zespołu Kadetów podchorążych. Został awansowany do rangi porucznika piechoty, co miało miejsce 1 czerwca 1919 roku. Pełniąc służbę w Szkole Podchorążych w Warszawie, pozostawał także oficerem nadetatowym 9 pułku piechoty Legionów. Dnia 13 października 1923 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, gdzie został słuchaczem Kursu normalnego w latach 1923/25.

Z dniem 3 października 1925 roku, po pomyślnym ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony służbowo do Oddziału IV Sztabu Generalnego na okres sześciu miesięcy. W roku szkolnym 1925/26 pełnił rolę oficera kompanii w Oficerskiej Szkole Piechoty. W wyniku awansu zdobył stopień kapitana piechoty, który uzyskał ze starszeństwem od 1 stycznia 1928 roku. W tym samym roku, jako oficer 9 pułku piechoty Legionów oraz oficer Sztabu Generalnego, przydzielono go do Oddziału II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.

W 1932 roku służył jako oficer 2 pułku strzelców podhalańskich siedzibą w Sanoku. W marcu 1938 roku awansował na stopień majora, osiągając 26. lokatę w korpusie oficerów piechoty. W marcu 1939 roku pracował w Sztabie Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie, gdzie pełnił funkcję zastępcy szefa Wydziału Mobilizacji i Uzupełnień.

Po wybuchu II wojny światowej zaciągnął się do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, a jego ostania ocena zawodowa doprowadziła do awansu na stopień podpułkownika dyplomowanego piechoty. Dnia 5 grudnia 1940 roku trafił do Samodzielnego Obozu Oficerskiego w Rothesay.

Po zakończeniu działań wojennych został pozbawiony obywatelstwa polskiego w wyniku uchwały Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej, której przewodniczył Edward Osóbka-Morawski, dnia 26 września 1946 roku. Jego obywatelstwo przywrócono w 1971 roku. Zdecydował się na pozostanie na emigracji w Wielkiej Brytanii. Stanisław Karnibad zmarł 4 września 1953 roku w Flintshire w Walii. Został pochowany 8 września 1953 roku na cmentarzu Wrexham, gdzie znajduje się jego grób pod numerem D-09310.

Był żonaty.

Ordery i odznaczenia

Stanisław Karnibad, uznawany za postać o znaczących osiągnięciach wojskowych, otrzymał liczne odznaczenia, które odzwierciedlają jego wkład w rozwój służby wojskowej oraz działania na rzecz niepodległości Polski.

• Krzyż Walecznych,
• Złoty Krzyż Zasługi – 25 maja 1939 „za zasługi w służbie wojskowej”,
• Medal Niepodległości – 9 listopada 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Srebrny Krzyż Zasługi po raz drugi – 19 marca 1935 „za zasługi w służbie wojskowej”,
• Srebrny Krzyż Zasługi po raz pierwszy – 19 marca 1931 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”,
• łotewski Medal Pamiątkowy 1918-1928 – 6 sierpnia 1929.

Te odznaczenia są nie tylko formą uznania dla jego działań, ale również dokumentują ciężką pracę oraz zaangażowanie, jakie włożył w służbie dla ojczyzny.

---

Oceń: Stanisław Karnibad

---