Mikołaj Ludwik Brunner

---

Życiorys

Mikołaj Ludwik Brunner był synem lekarza Igancego Brunnera oraz Wilhelminy Kohen. Jego edukacja rozpoczęła się w gimnazjum realnym, a następnie kontynuował naukę w Akademii Medyko-Chirurgicznej w Warszawie, którą ukończył w 1862 roku.

Początkowo rozwijał swoje zainteresowania w dziedzinie chemii, ucząc się pod okiem Jakuba Natansona. W kolejnych latach, w 1865 i 1866, zdobywał wiedzę za granicą, studiując u takich autorytetów jak Benedikt w Wiedniu oraz Duchenne w Paryżu. Po powrocie do Polski, otworzył prywatny gabinet terapeutyczny dedykowany leczeniu chorób nerwowych.

W 1874 roku zdobył tytuł doktora medycyny. W okresie od 1884 do 1899 roku pełnił funkcję lekarza naczelnego w Szpitalu Ewangelickim, a następnie w Szpitalu św. Ducha. W 1898 roku, jako pionier w swojej dziedzinie, ustanowił pierwszą w Polsce pracownię rentgenowską. Ponadto, Brunner był radcą stanu, a jego dorobek naukowy obejmuje wiele opublikowanych prac.

Był aktywnym członkiem kilku towarzystw medycznych, w tym Warszawskiego Towarzystwa Lekarskiego, Petersburskiego Towarzystwa Lekarskiego oraz Towarzystwa Lekarskiego Wileńskiego.

W swoim życiu zawarł dwie małżeństwa: pierwsze z Marią Słończyńską, która zmarła w 1883 roku, a drugie z Heleną Kleitz, żyjącą w latach 1860–1919. Po zakończeniu życia, Mikołaj Ludwik Brunner spoczął na cmentarzu Powązkowskim, w kwaterze 14-6-16.

Literatura dodatkowa

Ludwik Zembrzuski napisał o Mikołaju Brunnerze w dziele zatytułowanym Polski Słownik Biograficzny. Znajduje się ono w tomie trzecim, który obejmuje postacie od Jana Brożka do Franciszka Chwalczewskiego. Publikacja miała miejsce w Krakowie, a źródło to wydane zostało przez Polską Akademię Umiejętności oraz Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa w 1937 roku na stronie 24.

Warto zaznaczyć, że to wydanie doczekało się reprintu, który został opublikowany przez Zakład Narodowy im. Ossolińskich w Krakowie w 1989 roku, a jego numer ISBN to 83-04-03291-0.

---

Oceń: Mikołaj Ludwik Brunner

---