Ulica Wybrzeże Gdańskie w Warszawie

Ulice i place

Ulica Wybrzeże Gdańskie to ciekawa arteria komunikacyjna, która rozciąga się wzdłuż lewego brzegu rzeki Wisły, znajdująca się w stołecznej dzielnicy Śródmieście. Ten odcinek drogi jest integralną częścią Wisłostrady, co czyni go właściwym miejscem zarówno dla mieszkańców, jak i turystów pragnących odkryć urok Warszawy.

Ulica oferuje nie tylko możliwość zachwycania się widokiem na rzekę, ale również dostęp do wielu atrakcji i punktów usługowych znajdujących się w jej sąsiedztwie.

Historia

Ulica Wybrzeże Gdańskie w Warszawie ma ciekawą historię sięgającą czasów, kiedy to teren ten był zaledwie dawnym korytem Wisły. Już w XVIII wieku pojawiały się tu tamy, na których osadzał się wydobywany piasek, co prowadziło do zamulania rzeki oraz odsunęcia się jej linii brzegowej. Po roku 1770, w rejonie ul. Bugaj, stworzono port ze specjalnie utworzonymi basenami oraz falochronem, który miał na celu ochronę portu. Używano go przez pierwszą połowę XIX wieku, aż do momentu, gdy z powodu silnego zamulenia i spłycenia został zamknięty.

Na końcowym odcinku ulicy można było zobaczyć kilkanaście pływających młynów, zwanych „pływakami”. Wówczas jednak nagromadzenie śmieci i gruzu sprawiło, że rzeka oddaliła się od Nowego Miasta. W początkowych latach ulica nosiła miano ulicy Nadbrzeżnej w okolicy mostu Kierbedzia, podczas gdy końcowy odcinek przy moście przy Cytadeli znany był jako ul. Brzegowa. Dopiero w 1919 roku nadano tej całej części obecnie stosowaną nazwę.

W 1920 roku w rejonie mostu Kierbedzia umocniono brzegi, a następnie prowadzone były prace mające na celu zwężenie rzeki oraz wzmocnienie brzegu, również na odcinku ulicy Boleść. Dzięki tym działaniom wkrótce zaczęły cumować tam liczne barki, statki pasażerskie oraz towarowe.

Około roku 1928, wzdłuż ulicy, zbudowano tory kolejowe, które łączyły dworzec Warszawa Gdańska z Elektrownią Warszawską. Prace nad rozbudową przestrzeni nadwiślańskiej przybrały na sile w latach 1935-1939, kiedy uzyskano wsparcie ze strony komisarycznego prezydenta Warszawy, Stefana Starzyńskiego. Pomysłodawca projektu zrealizował budowę bulwaru, który miał długość 500 metrów i rozciągał się od mostu Kierbedzia do mostu przy Cytadeli. Nowością był także asfaltowy dywanik, który sprawił, że ulica Wybrzeże Gdańskie stała się bardziej funkcjonalnym szlakiem drogowym, przede wszystkim dla dojazdu do nowo rozwijającej się dzielnicy Żoliborz.

W czasie II wojny światowej ulica zyskała nową, niemiecką nazwę – Gotenhafener Ufer. Natomiast w latach 1972-1975 włączono ją do systemu Wisłostrady. Po roku 1985 aż do drugiej połowy lat 90. ulica stanowiła fragment drogi krajowej nr 724, po czym przekształcono ją w drogę wojewódzką nr 724. Jeszcze do stycznia 2014 roku, ulica ta była częścią drogi krajowej nr 7.

Ważniejsze obiekty

Na Ulicy Wybrzeże Gdańskie w Warszawie znajdują się ważne miejsce, które warto poznać. Do najważniejszych z nich należą:

Przypisy

  1. Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 27.09.2013 r. w sprawie pozbawienia dróg kategorii dróg krajowych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1153)
  2. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15.12.1998 r. w sprawie ustalenia wykazu dróg krajowych i wojewódzkich (Dz.U. z 1998 r. nr 160, poz. 1071)
  3. Tomasz Szarota: Okupowanej Warszawy dzień powszedni. Studium historyczne. Warszawa: Czytelnik, 2010, s. 49. ISBN 978-83-07-03239-9.
  4. Warszawa: atlas aglomeracji 1:20 000. Wyd. pierwsze. Warszawa: Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1996. ISBN 83-7000-086-X.
  5. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 961. ISBN 83-01-08836-2.

Oceń: Ulica Wybrzeże Gdańskie w Warszawie

★★★★★
Średnia ocena:4.97 Liczba ocen:8