Gmach Główny Politechniki Warszawskiej


Gmach Główny Politechniki Warszawskiej to jeden z najważniejszych przykładów architektury w stolicy Polski. Budynek ten, wpisany na listę zabytków, pełni rolę centralną dla całej uczelni i jest znany z niezwykłego stylu oraz bogatej historii. Znajduje się on przy placu Politechniki 1 w Warszawie, miejscu, które z pewnością zasługuje na uwagę każdego miłośnika architektury i nauki.

Historia Politechniki Warszawskiej sięga początków XX wieku, a jej gmach główny stanowi symbol rozwoju edukacji technicznej w Polsce. Wyjątkowe detale architektoniczne oraz ogromne znaczenie, jakie budynek ma dla studentów i wykładowców, czynią go jedno z najważniejszych miejsc w Warszawie.

Opis

Gmach Główny Politechniki Warszawskiej został wzniesiony na pięknie zadrzewionym skwerze, który przez lata pełnił różne funkcje, w tym miejsce organizacji wystawy higienicznej w 1896 roku. Budowa tej monumentalnej struktury, zaprojektowanej przez Stefana Szyllera, rozpoczęła się w lipcu 1899 roku i trwała przez następne dwa lata. Na fasadzie budynku widnieją tablice informujące o dacie rozpoczęcia i zakończenia jego budowy, czyli 1899 oraz 1901 roku.

Gmach stanowi znakomity przykład architektury inspirowanej stylistyką włoskiego renesansu i baroku. Szczególny nacisk położono na reprezentacyjny charakter budynku, co uwidacznia jego dwukondygnacyjna fasada z zaokrąglonymi narożnikami. Został on zaprojektowany zgodnie z klasycznymi zasadami, które były standardem w ówczesnych uczelniach europejskich. Solidne mury nośne nie tylko pełniły funkcje konstrukcyjne, ale również skrywały w sobie system ogrzewania powietrznego, który doprowadzał ciepło z zewnętrznej kotłowni.

W trakcie projektowania elewacji, Stefan Szyller największą uwagę poświęcił kształtowaniu fasady, aby zapewnić jej wspaniałą ekspozycję od strony placu. Na gmachu zastosowano zasady architecture parlante, a jego dekoracje odzwierciedlają cechy stylu wysokiego testując rzeźby, malarstwo i freski. W przedniej części budynku znajduje się grupa rzeźbiarska Apoteoza Wiedzy, przedstawiająca Geniusza Wiedzy otoczonego personifikacjami Fizyki i Chemii oraz postacią chłopca reprezentującego młodzież studiującą. Po zakończeniu II wojny światowej, podczas rekonstrukcji w 1965 roku, figura Chemii została zastąpiona alegorią Architektury.

Odwiedzający gmach mogą zauważyć jego niebywałą solidność, co umożliwiło mu przetrwanie zarówno pożarów, jak i uderzeń pocisków w czasie powstania warszawskiego. Wizytówką gmachu jest również Duża Aula, charakteryzująca się przeszklonym dachem oraz wielopiętrowymi krużgankami. To właśnie w tej auli odbywają się inauguracje roku akademickiego, różnego rodzaju konferencje, bale oraz wystawy. Na drugim piętrze dostępna jest Mała Aula.

Sale dydaktyczne znajdujące się w budynku są wykorzystywane głównie przez różne wydziały, w tym Administracji i Nauk Społecznych, Geodezji i Kartografii oraz wydział Elektryczny. Ponadto, gmach stanowi siedzibę Biblioteki Głównej Politechniki Warszawskiej, która jest ważnym miejscem dla studentów i pracowników uczelni.

W 2005 roku, dla upamiętnienia nadania doktoratu honoris causa Politechniki w 1926 roku, w gmachu odsłonięto pomnik Marii Skłodowskiej-Curie, którego autorem jest Maksymilian Biskupski. Pomnik ten stanowi znakomitą formę oddania hołdu tej wybitnej naukowczyni.

Przypisy

  1. a b c d e f g h i Gmach Główny. [w:] Politechnika Warszawska [on-line]. pw.edu.pl. [dostęp 15.02.2024 r.]
  2. Stanisław Gieysztor: Moja Warszawa. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2010 r., s. 1541. ISBN 978-83-62189-01-4.
  3. Pomnik Marii Skłodowskiej-Curie odsłonięty. [w:] Polska Agencja Prasowa [on-line]. naukawpolsce.pap.pl, 08.10.2005 r. [dostęp 04.08.2019 r.]

Oceń: Gmach Główny Politechniki Warszawskiej

Średnia ocena:4.6 Liczba ocen:23