Ulica Radzymińska w Warszawie

Ulice i place

Ulica Radzymińska to ważny szlak komunikacyjny, który przebiega przez warszawskie dzielnice, Praga-Północ oraz Targówek.

Kiedy przyjrzymy się temu obszarowi, dostrzegamy nie tylko jego znaczenie transportowe, ale również bogatą historię i różnorodność architektury, której świadectwa spotkamy na każdym kroku.

Przebieg

Ulica Radzymińska jest integralną częścią ciągu drogowego, który obejmuje nie tylko Okrzei i Ząbkowską, ale także samą ulicę Radzymińską oraz aleję Piłsudskiego. Od momentu skrzyżowania z ulicą Naczelnikowską, staje się ona częścią drogi prowadzącej na wyjazd z centrum Warszawy w rejon północno-wschodni.

Na odcinku, który rozciąga się od ul. Kawęczyńskiej aż do al. „Solidarności”, Radzymińska ma charakter ulicy jednojezdniowej. Natomiast od skrzyżowania z aleją „Solidarności” aż do samego końca swoją strukturą zmienia się w ulicę dwujezdniową.

Ulica Radzymińska znajduje się w trasie drogi wojewódzkiej nr 634, biegnącej od alei „Solidarności” do Łodygowej, oraz drogi nr 629, która prowadzi od Łodygowej do granic miasta. Ta ostatnia część zawiera aż trzy pasy ruchu w każdą stronę, a także fragmenty dodatkowych jezdni, które umożliwiają dojazd do różnych posesji wzdłuż drogi.

Historia

Ulica Radzymińska to niezwykle interesujący fragment warszawskiej historii, będący częścią dawnej trasy w kierunku Wilna i Litwy. Przez długi czas, bo aż do lat 70. XIX wieku, była znana jako szosa radzymińska, a około 1875 roku przeszła przez nią linia Kolei Nadwiślańskiej.

W 1899 roku ulica została przekształcona i włączona do siatki miejskiej Szmulowizny, co było znaczącym młodocianym momentem dla tej okolicy. Jej nazwa została nadana w związku z podwarszawskim Radzyminem, do którego prowadziła.

Również około tego samego okresu, ułożono wzdłuż ulicy tory kolejki mareckiej, co przyczyniło się do rozwoju transportu w tym regionie. W 1916 roku rozszerzono jej nazwę na odcinek szosy radzymińskiej, który znajdował się poza granicami miasta, a przed wybuchem II wojny światowej, w 1939 roku, zabudowa ulicy sięgała nawet ul. Trockiej.

W czasach okupacji, w latach 1941−1944, ulica ta została przemianowana na Wilnaer Strasse. Po wojnie, w październiku 1944 roku, pod numerem 102, uruchomiono pierwszy oddział Poczty Polskiej w wyzwolonym spod niemieckiej dominacji mieście.

W drugiej połowie lat 40. XX wieku, w związku z budową trasy W-Z, nad ulicą powstał wiadukt kolejowy, co otworzyło nowe możliwości komunikacyjne. Od 1954 do 1991 roku, północny odcinek ulicy, od ul. Trockiej aż do granicy Warszawy, nosił nazwę ul. Generalskiej, będąc w tym czasie przedłużeniem alei gen. Karola Świerczewskiego.

Po II wojnie światowej, Radzymińska została znacząco poszerzona, co czyniło ją istotną arterią wylotową z miasta. W latach 1985–2000 była także częścią ówczesnej drogi krajowej nr 18, co podkreśla jej znaczenie w zasobach komunikacji miejskiej i między miastami.

Ważniejsze obiekty

Ulica Radzymińska w Warszawie jest miejscem, które łączy w sobie różne ważne obiekty komunikacyjne. Wśród nich wyróżniają się:

Przypisy

  1. Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 39. ISBN 978-83-280-3725-0.
  2. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 2454. ISBN 83-86619-97X.
  3. Dorota Wilkiewicz: Ulice i uliczki naszej Pragi. Warszawa: Towarzystwo Przyjaciół Pragi, 1999, s. 83. ISBN 83-906889-2-1.
  4. Warszawa: Atlas aglomeracji 1:20 000. Wyd. pierwsze. Warszawa: Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1996. ISBN 83-7000-086-X. Brak numerów stron w książce
  5. a b c d e Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 720. ISBN 83-01-08836-2.
  6. a b c Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 177.
  7. W 1985 roku zreformowano sieć drogową w Polsce i nadano nową numerację.

Oceń: Ulica Radzymińska w Warszawie

★★★★★
Średnia ocena:4.68 Liczba ocen:8