Ulica Miedziana w Warszawie

Ulice i place

Ulica Miedziana to interesująca lokalizacja, która znajduje się w dzielnicy Wola w Warszawie. Jest to jeden z wielu interesujących zakątków tego dynamicznego miasta, który zachęca do odkrywania zarówno jego historii, jak i współczesności.

Wola, jako dzielnica, posiada bogaty kontekst kulturowy i społeczny, co czyni ją idealnym miejscem do spacerków. Dla tych, którzy są ciekawi więcej o tej lokalizacji, można odwiedzić stronę Wola, aby dowiedzieć się więcej o jej atrakcjach i historii.

Opis

Ulica uformowana została w latach 70. XIX wieku podczas parcelacji terenów rolniczych oraz ogrodów. Jej nazwa, Miedziana, nie miała ścisłej inspiracji, lecz była częścią zestawu nazw wprowadzanych dla dróg w tej okolicy Warszawy, gdy miasto przeżywało silny rozwój związany z przemysłem w XIX stuleciu.

Pobliskie tereny, leżące na zachód od ulicy na osi ul. Siennej, na których od roku 1867 funkcjonował targ, zyskały około 1868 roku plac imienia Kaliksta Witkowskiego. W 1921 nazwę tę zmieniono na plac Kazimierza Wielkiego. W okresie 1876-1877 przy połączeniu z ul. Sienną pojawiła się pierwsza dwupiętrowa kamienica.

Następne lata przyniosły dalszą zabudowę ulicy, głównie za sprawą kamienic z centralnym podwórzem. Na kraju lat 20. XX wieku, właścicielami budowli przy tej ulicy byli katolicy, ewangelicy oraz Żydzi w niemal równych proporcjach. W latach 1933−1934 postawiono budynek szkoły powszechnej nr 26 na działce o numerze 8. Równocześnie, po zburzeniu drewnianych baraków przy ul. Srebrnej 1 i częściowym podzieleniu działki, stworzono miejski plac, którego granice zgrywały się z zachodnią częścią Miedzianej.

W przededniu wybuchu II wojny światowej ulica była jedną z najspójniej zabudowanych, pokrytą kostką brukową z polnego kamienia, oświetlaną gazowymi latarniami. Przemieszczał się tamtędy także autobus linii „B”. Podczas oblężenia Warszawy w 1939 roku zabudowa nie ucierpiała, jednak podczas powstania warszawskiego w 1944 roku zaczęły się zniszczenia, a teren był miejscem walk Zgrupowania „Chrobry II”. Po upadku powstania Niemcy kontynuowali demolowanie budynków.

W 1946 roku rozebrano spalone budynki, a później także te lepiej zachowane, usytuowane po stronie nieparzystej (zachodniej). Na końcu lat czterdziestych, na miejscu zburzonego placu Kazimierza Wielkiego, postawiono Dom Słowa Polskiego, który stał się największym obiektem poligraficznym w PRL. W latach 60. XX wieku powstały tam bloki mieszkalne osiedli Miedziana i Srebrna.

Na niezabudowanym terenie po stronie wschodniej, mieszczącym się pomiędzy Chmielną i Twardą, w roku 1995 nadano nazwę skwer Zgrupowania AK „Chrobry II”. W 2012 roku większość budynków przy tej ulicy została ujęta w gminnej ewidencji zabytków. Natomiast w 2020 roku, przy południowo-wschodnim końcu ulicy, stanął nowy biurowiec Chmielna 89 zajmowany przez PKO BP S.A..

Ważniejsze obiekty

Na ulicy Miedzianej w Warszawie można znaleźć kilka kluczowych obiektów. Wśród nich wyróżnia się:

Przypisy

  1. WG, Nowy biurowiec Chmielna 89. Mówią na niego „warszawska piramida”, bryła.pl, 13.05.2020 r.
  2. Zarządzenie nr 2998/2012 Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 24.07.2012 r. w sprawie założenia ewidencji zabytków Miasta Stołecznego Warszawy.
  3. Uchwała nr XXV/179/95 Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 19.10.1995 r. w sprawie nadania nazwy skweru.
  4. Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 164. ISBN 978-83-62189-08-3.
  5. Ryszard Mączewski: Warszawa między wojnami. Łódź: Księży Młyn, 2009, s. 124. ISBN 978-83-61253-51-8.
  6. Piotr Rozwadowski (red. nauk.): Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego. Tom 1. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona i Fundacja „Warszawa Walczy 1939–1945”, 2005, s. 98. ISBN 83-11-10124-8.
  7. Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 11. Miechowska–Myśliwiecka. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2005, s. 13. ISBN 83-88372-30-0.
  8. Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 11. Miechowska–Myśliwiecka. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2005, s. 14. ISBN 83-88372-30-0.
  9. Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 11. Miechowska–Myśliwiecka. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2005, s. 18. ISBN 83-88372-30-0.
  10. Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 11. Miechowska–Myśliwiecka. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2005, s. 32. ISBN 83-88372-30-0.
  11. Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 11. Miechowska–Myśliwiecka. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2005, s. 19−20. ISBN 83-88372-30-0.
  12. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 371. ISBN 83-86619-97X.
  13. Jerzy S. Majewski: Warszawa nieodbudowana. Metropolia Belle Epoque. Warszawa: Veda, 2003, s. 276. ISBN 83-85584-82-X.
  14. Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 11. Miechowska–Myśliwiecka. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2005, s. 20. ISBN 83-88372-30-0.
  15. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 485. ISBN 83-01-08836-2.
  16. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 330. ISBN 83-01-08836-2.
  17. Lech Chmielewski: Przewodnik warszawski. Gawęda o nowej Warszawie. Warszawa: Agencja Omnipress i Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnicze „Rzeczpospolita”, 1987, s. 109, 115. ISBN 83-85028-56-0.
  18. Barbara Orlańska, Andrzej Dobrucki, Wacław Orzeszkowski, Jan Kazimierz Zieliński: Warszawskie osiedla ZOR. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1968, s. 153, 154.

Oceń: Ulica Miedziana w Warszawie

★★★★★
Średnia ocena:4.69 Liczba ocen:16