UWAGA! Dołącz do nowej grupy Warszawa - Ogłoszenia | Sprzedam | Kupię | Zamienię | Praca

Panieńska


Panieńska to interesujące osiedle, które znajduje się w popularnej dzielnicy Praga-Północ w Warszawie. To miejsce łączy w sobie tragiczny urok historii z nowoczesnym stylem życia.

Osiedle Panieńska przyciąga uwagę zarówno mieszkańców, jak i turystów, którzy chcą poznać nie tylko urbanistyczne kolory Warszawy, ale także tradycje i klimat tej dzielnicy.

Położenie i charakterystyka

Osiedle Panieńska jest usytuowane na warszawskiej Pradze-Północ, w obrębie Miejskiego Systemu Informacji Stara Praga. Jego budowa miała miejsce w latach 1964–1967, a projekt stworzyli architekci Gabriel Rekwirowicz oraz Teresa Tyszyńska. Osiedle znajduje się w sąsiedztwie ulic: Wybrzeże Szczecińskie, Olszowa, Panieńska, oraz Stefana Okrzei. Dodatkowo, w obrębie osiedla znajdują się ulice: Blaszana oraz ks. Ignacego Kłopotowskiego. W pobliżu znajduje się również Wisła oraz most Śląsko-Dąbrowski.

Osiedle składa się z pięciu bloków mieszkalnych, które zostały wzniesione w technologii monolitycznej. Budynki te liczą po 12 kondygnacji. Znajdują się również trzy mniejsze budowle, które mieszczą lokale usługowe na parterach i mają charakter plombowy. Projekt uwzględnia 739 mieszkań przeznaczonych dla około 2 tysięcy mieszkańców. Wśród dostępnych lokali, dominują mieszkania typu M-2 oraz M-3, a cała powierzchnia osiedla wynosi 3,2 hektara.

Uzupełnieniem całej zabudowy jest budynek dawnej Komory Wodnej, znany także jako Dom pod Kolumnami, który został wpisany do rejestru zabytków w 1965 roku. Całość osiedla, znajdująca się nad rzeką, miała być nie tylko wizytówką, ale i dominantą nowej zabudowy w tej części Pragi. Z wysokich bloków można podziwiać widoki na Zamek Królewski, Stare Miasto oraz Mariensztat.

Czasy współczesne ukazują osiedle jako „malowniczy akcent panoramy Pragi”, co podkreśla „Encyklopedia Warszawy” z 1994 roku. „Atlas architektury Warszawy” z 1977 roku, zwraca uwagę, że osiedle jest „jednym z najlepiej wkomponowanych w panoramę miasta”. Z kolei Lech Chmielewski w swoim „Przewodniku warszawskim…” z 1987 roku stwierdza, że osiedle „ładnie prezentuje się zarówno w ciągu dnia, jak i wieczorem” oraz jest „niebrzydkie”.

Przypisy

  1. Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (księga A) – stan na 31.03.2022 r. – woj. mazowieckie (Warszawa) – plik PDF, Narodowy Instytut Dziedzictwa, s. 15.
  2. a b Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Geoportal krajowy. geoportal.gov.pl. [dostęp 24.07.2022 r.]
  3. Rada miasta stołecznegoR. Warszawy Rada miasta stołecznegoR., Uchwała nr XXV/697/2020 Rady miasta stołecznego Warszawy z dnia 16.01.2020 r. w sprawie zasad i warunków sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, „Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego”, 16.01.2020 r., s. 48.
  4. Rada GminyR.G. Warszawa-Centrum Rada GminyR.G., Uchwała Nr 389/XXXVI/96 Rady Gminy-Warszawa Centrum z dnia 19.09.1996 r. [online]
  5. a b c d e f BarbaraB. Petrozolin-Skowrońska (red.), Encyklopedia Warszawy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 611, ISBN 83-01-08836-2.
  6. a b c d e f Lech Chmielewski: Przewodnik warszawski. Gawęda o nowej Warszawie. Warszawa: Agencja Omnipress i Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnicze „Rzeczpospolita”, 1987, s. 144–145. ISBN 83-85028-56-0.
  7. Barbara Orlańska, Andrzej Dobrucki, Wacław Orzeszkowski, Jan Kazimierz Zieliński: Warszawskie osiedla ZOR. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1968, s. 154.
  8. a b Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 175.

Oceń: Panieńska

Średnia ocena:4.78 Liczba ocen:7