Ulica Barokowa w Warszawie

---

Historia

Ulica Barokowa swoją historię rozpoczęła około 1937 roku, kiedy to została zaplanowana jako niewielka drogowa oś biegnąca ku Ogrodowi Krasińskich, a w dużej mierze stanowiąca jego aleję. Początek tej uliczki wyznacza kamienica Antoniego Lasockiego, która została wzniesiona w roku 1780 i znana jest również pod nazwą Na Lasockiem (ul. Długa 28).

Przed wybuchem II wojny światowej, przy ulicy Barokowej 7 wzniesiono jedynie gmach Miejskich Szkół Powszechnych, zaprojektowany przez Karola Jankowskiego oraz Romualda Guttę, a także przedszkole pod numerem 4, którego budynek był dziełem Jana Łukasika. Warto dodać, że Łukasik zaprojektował także podobny obiekt znajdujący się przy ul. Wybrzeże Gdańskie.

Podczas okupacji niemieckiej, szkoła została przekształcona w szpital Wehrmachtu, znany jako „Reserve Lazarett IV”. Już w pierwszym dniu powstania warszawskiego, placówka ta stała się celem ataku ze strony polskich sił. Niemieckie oddziały odpierały natarcie, a w nocy z 1 na 2 sierpnia wycofały się do pałacu Krasińskich.

W dniu 6 sierpnia 1944 roku, Komenda Główna Armii Krajowej przeniosła się z fabryki mebli Kamlera przy ul. Dzielnej 72 na Woli do gmachu przy ulicy Barokowej 7. Z powodu intensywnych bombardowań oraz coraz większej aktywności wrogich jednostek w rejonie Ogrodu Krasińskich, 13 sierpnia zdecydowano o przeniesieniu komendy do pałacu Raczyńskich. Niestety, 1 września 1944 roku, ulicę opanowali Niemcy.

W wyniku działań wojennych, cała zabudowa ulicy została zniszczona w roku 1944, natomiast kamienicę Na Lasockiem odbudowano, wprowadzając do jej struktury liczne zmiany.

---

Oceń: Ulica Barokowa w Warszawie

---