Ulica Antoniego Malczewskiego w Warszawie

Ulice i place

Ulica Antoniego Malczewskiego to interesujący fragment przestrzeni w Warszawie, który z pewnością zasługuje na szczegółowe przedstawienie. Znajduje się ona w warszawskiej dzielnicy Mokotów, która jest znana z bogatej historii oraz urokliwych uliczek.

Warto zwrócić uwagę na Mokotów, miejsce to kryje wiele atrakcji, które przyciągają zarówno mieszkańców, jak i turystów. Ulica Antoniego Malczewskiego jest niewątpliwie częścią tej fascynującej dzielnicy, która oferuje unikalną atmosferę i szereg możliwości do odkrywania.

Położenie i charakterystyka

Ulica Antoniego Malczewskiego jest atrakcyjnym miejscem w Warszawie, rozciągającym się od skrzyżowania z ulicą Puławską do ulicy Fryderyka Joliot-Curie. Ten odcinek drogi, o długości około 990 metrów, leży na terenie Miejskiego Systemu Informacji Wierzbno. Od 1926 roku ulicą patronuje poeta Antoni Malczewski.

Obszar, na którym znajduje się ta ulica, pierwotnie wchodził w skład posiadłości Henryków, założonej na początku XIX wieku przez Henryka Bonneta. Zabudowania tej posiadłości ulokowane były po obu stronach drogi, a w latach 20. XX wieku teren ten został podzielony i przekształcony w ulicę, która oprócz szerokiej jezdni, uwzględnia również miejsce na drzewa, trawniki oraz przedogródki. Do wybuchu II wojny światowej na niemal wszystkich działkach przy ulicy wzniesione zostały wille.

W trakcie powstania warszawskiego, od 4 do 26 sierpnia 1944 roku, w budynku nr 15/17 mieściła się komenda pułku „Baszta” pod dowództwem Stanisława Kamińskiego, co upamiętnia tablica pamiątkowa odsłonięta w 1996 roku. Niestety, dół 2 września 1944 roku niemieckie lotnictwo zbombardowało dom nr 3/5 – wówczas zorganizowano tam punkt sanitarny, co przyniosło tragiczne konsekwencje, gdyż zginęło około 150 osób, w tym kierownik punktu, Piotr Słonimski, oraz 40 rannych powstańców.

Część ulicy, znajdująca się na zachód od al. Niepodległości, weszła w skład osiedla mieszkaniowego Wierzbno, które zostało zbudowane w latach 1955–1970 z inicjatywy architektów: Wacława Kłyszewskiego, Jerzego Mokrzyńskiego, Eugeniusza Wierzbickiego oraz Zofii Fafius. Projektanci przewidzieli również pawilony handlowe. W tej części ulicy do 1961 roku znajdowała się nazwa Jacka Malczewskiego.

W 1957 roku, przy skrzyżowaniu z al. Niepodległości, oddano do użytku gmach Polskiego Radia, zaprojektowany przez Bohdana Pniewskiego. W 1975 roku na ul. Malczewskiego zbudowano pawilon gastronomiczny „Baltazar”, który zdobył uznanie w konkursie Mister Warszawy 1973.

W 2012 roku do gminnej ewidencji zabytków m.st. Warszawy wpisane zostały budynki pod adresami: Malczewskiego 6, 17 (od 2020 roku siedziba Wydziału Konsularnego Ambasady Ukrainy), 19, 20 (dom dochodowy Stefanii Heinrichowej), 21, 23, 24, 25, 26, 28 (willa malarza Mieczysława Kotarbińskiego), 32 (budynek, w którym w latach 1968–2017 mieściła się Ambasada Turcji), 35 oraz 42. Dom przy ul. Malczewskiego 20 również figuruje w rejestrze zabytków (nr A−851 z dn. 23 maja 2006 roku).

Przypisy

  1. AnnaA. Cymer, Siedziba Polskiego Radia w Warszawie [online], culture.pl [dostęp 20.04.2023 r.]
  2. Główny Urząd Geodezji iG.U.G., Geoportal krajowy [online], geoportal.gov.pl [dostęp 20.04.2023 r.]
  3. a b c d JoannaJ. Giżajewska, Karta ewidencyjna zabytków architektury i budownictwa. Dom dochodowy. [online], czerwiec 2005 [dostęp 20.04.2023 r.]
  4. TB, Ambasada Ukrainy w Polsce otworzyła w Warszawie swoją nową siedzibę [online], kresy.pl, 28.07.2020 r. [dostęp 20.04.2023 r.]
  5. Kwiryna Handke, Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 340.
  6. BarbaraB. Petrozolin-Skowrońska (red.), Encyklopedia Warszawy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 245.
  7. MariuszM. Łukasiewicz, Ulice Mokotowa, Warszawa: Agencja Artystyczno-Koncertowa Artton, 1989, s. 121–122.
  8. Lesław M. Bartelski, Mokotów. Warszawskie Termopile 1944. Warszawa: Fundacja „Warszawa Walczy 1939–1945“, 2004, s. 175.
  9. Jerzy Majewski, Tomasz Urzykowski, Przewodnik po powstańczej Warszawie. Warszawa: Muzeum Powstania Warszawskiego, 2012, s. 242.
  10. Rada GminyR.G. Warszawa-Centrum, Uchwała Nr 389/XXXVI/96 Rady Gminy Warszawa-Centrum z dnia 19.09.1996 r. [online]
  11. Lesław M. Bartelski, Mokotów 1944. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1986, s. 471.
  12. Lech Chmielewski, Przewodnik warszawski. Gawęda o nowej Warszawie. Warszawa: Agencja Omnipress i Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnicze „Rzeczpospolita”, 1987, s. 82–83.
  13. ZofiaZ. Fafius, Osiedle Wierzbno, „Architektura” (131 (9/1958)), Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 1958, s. 349.
  14. a b Rada Narodowa m.st.R.N. Warszawy, Uchwała Nr 28 Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia 24.11.1961 r. w sprawie nadania nazw ulicom, „Dziennik urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy” (22), 20 grudnia 1961, s. 7.
  15. a b Gminna ewidencja zabytków m.st. Warszawy [online] [dostęp 20.04.2023 r.]

Oceń: Ulica Antoniego Malczewskiego w Warszawie

★★★★★
Średnia ocena:4.93 Liczba ocen:18