Tunel Trasy W-Z w Warszawie

Drogi i trasy

Tunel Trasy W-Z to ważny element infrastruktury drogowo-tramwajowej w Warszawie, zlokalizowany w ciągu al. „Solidarności”. Jego projekt zakłada przebieg pod jednymi z najważniejszych ulic w stolicy.

Trasa ta pokrywa się z ulicami: Krakowskim Przedmieściem, Senatorską oraz Miodową. Dzięki tej inwestycji komunikacja w stolicy ma szansę na znaczną poprawę, co wpłynie na komfort i bezpieczeństwo podróżujących.

Opis

Tunel stanowi fascynujący przykład nowoczesnej inżynierii, inspirowany jego odpowiednikiem w Saint-Cloud pod Paryżem. Projekt budowlany powstał z inicjatywy Jana Chmielewskiego w trudnych czasach okupacji. Wówczas odpowiedzialna za jego realizację była firma Państwowe Przedsiębiorstwo Budowlane „Beton-Stal”, której zadaniem było wzniesienie zachodniego odcinka Trasy W-Z.

Przy budowie tunelu istniały dwie alternatywne metody wykonania: podkop pod istniejącymi budynkami lub otwarty wykop. Pierwsza koncepcja, chociaż technicznie wykonalna, wiązała się z potrzebą budowy skomplikowanych podpór dla sąsiednich kamienic. To znacznie podniosłoby koszty i wydłużyłoby czas realizacji projektu. W związku z tym zdecydowano się na otwarty wykop, co umożliwiło odtworzenie zburzonych kamienic w sposób autentyczny. Jednak postanowiono zburzyć pałac Teppera, aby uniknąć konieczności wydłużenia tunelu o kilkanaście metrów.

Prace związane z betonowaniem tunelu rozpoczęto w czerwcu 1948 roku i zakończono już w listopadzie tego samego roku. Uwagę zwraca fakt, że budowę tunelu finalizowano 7 grudnia 1948 roku, co nastąpiło 55 dni przed planowanym terminem. Wkrótce po ukończeniu w tunelu zorganizowano wiec z okazji zjednoczenia polskiego ruchu robotniczego oraz powstania Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, co miało miejsce 11 grudnia tego samego roku. W wyniku tego podjęto decyzję o ostatecznym zakończeniu budowy Trasy, która otrzymała nazwę 22 lipca 1949.

W okolicy tunelu, w marcu 1957 roku, zasadzono pomnik Karola Świerczewskiego, umiejscowiony od strony zachodniej wylotu.

Całkowita długość tunelu wynosi 196 metrów, co stanowi znaczące ułatwienie w ruchu kołowym, który dzięki jego istnieniu mógł omijać ul. Krakowskie Przedmieście oraz plac Zamkowy. W podziemiach kamienicy Johna umieszczono górny hol pierwszych schodów ruchomych w Warszawie, które łączą poziom wylotu tunelu z przystankami komunikacji miejskiej oraz poziomem placu Zamkowego.

W 2016 roku tunel został wpisany do gminnej ewidencji zabytków, co świadczy o jego znaczeniu w kontekście warszawskiej architektury i historii. Działania te służą nie tylko zachowaniu pamięci o tym obiekcie, ale także promowaniu jego wartości wśród mieszkańców i turystów.

Przypisy

  1. Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 341. ISBN 978-83-280-3725-0.
  2. Gminna ewidencja zabytków m.st. Warszawy. Aktualny wykaz zabytków ujętych w gminnej ewidencji zabytków m.st. Warszawy (PDF). 20.04.2023 r. s. 147. [dostęp 24.07.2023 r.]
  3. Henryk Janczewski: Całe życie z Warszawą. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1986, s. 164. ISBN 83-06-01409-X.
  4. Krzysztof Jabłoński i in.: Warszawa: portret miasta. Warszawa: Arkady, 1984, s. strony nienumerowane (Kronika odbudowy, budowy i rozbudowy 1945−1982). ISBN 83-213-2993-4.
  5. a b c d e Jan Zachwatowicz: Problemy zachowania historycznych budynków [w:] Warszawa współczesna. Geneza i rozwój. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 276. ISBN 83-01-02892-0.
  6. Kronika wydarzeń w Warszawie 1945−1958. „Warszawskie Kalendarz Ilustrowany 1959”, s. 49, 1958. Wydawnictwo Tygodnika Ilustrowanego „Stolica”.
  7. Wiesław Głębocki: Warszawskie pomniki. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, s. 138. ISBN 83-7005-211-8.
  8. Karol Małcużyński: Szkice warszawskie. Warszawa: Książka i Wiedza, 1955, s. 49.
  9. Karol Małcużyński: Szkice warszawskie. Warszawa: Książka i Wiedza, 1955, s. 52.
  10. Karol Małcużyński: Szkice warszawskie. Warszawa: Książka i Wiedza, 1955, s. 57.
  11. Warszawa. Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1950, s. 74.
  12. Warszawa. Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1950, s. 83.

Oceń: Tunel Trasy W-Z w Warszawie

★★★★★
Średnia ocena:4.81 Liczba ocen:15