Biblioteka Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie

---

Historia

Biblioteka Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie ma bogatą historię, sięgającą 1906 roku, kiedy to została założona w tym samym czasie co uczelnia. Na początku swojej działalności była to skromna instytucja, posiadająca jedynie 820 woluminów, zlokalizowana w gmachu szkoły przy ul. Smolnej 9 w Warszawie. W 1917 roku zasoby biblioteki znacznie się zwiększyły, przekraczając 15 tysięcy tytułów, co przyczyniło się do jej statusu jako największej książnicy ekonomiczno-handlowej w stolicy oraz największej biblioteki specjalistycznej w Polsce.

W roku 1918 dyrektorem placówki został prof. Konstanty Krzeczkowski. Jego kadencja, obejmująca czas dwudziestolecia międzywojennego, była okresem spektakularnego rozwoju zarówno w zakresie liczby, jak i jakości znajdujących się w bibliotece publikacji. 28 lutego 1945 roku, jako pierwsza w Warszawie, biblioteka otworzyła swoje drzwi dla czytelników.

W 1950 roku, w wyniku upaństwowienia, biblioteka stała się Biblioteką Główną Szkoły Głównej Planowania i Statystyki. W 1961 roku, Biblioteka Narodowa opuściła dotychczasowy budynek, przenosząc się do nowej siedziby przy ul. Hankiewicza 1. Do 1979 roku, instytucja uzyskała status Centralnej Biblioteki Ekonomicznej, co znacząco umocniło jej rolę w polskim krajobrazie wydawniczym.

W 1991 roku uczelnia, wraz z biblioteką, powróciły do historycznej nazwy. W drugiej połowie lat 90. XX wieku rozpoczęto proces komputeryzacji oraz automatyzacji usług bibliotecznych, co miało na celu poprawę dostępności i komfortu korzystania z jej zbiorów.

W nadchodzącym roku 2024, Biblioteka zyska nowe imię, łącząc swoją tradycję z nowoczesnością, i będzie nosić imię profesora Andrzeja Grodka.

Budynek

Projekt budynku biblioteki został stworzony przez architekta Jana Witkiewicza Koszczyca, który zdobył pierwsze miejsce w zamkniętym konkursie na cały kampus dla Szkoły Wyższej Handlowej w Warszawie. Z pierwotnych planów wynikało, że zaplanowano wzniesienie gmachu głównego, biblioteki oraz Zakładów Doświadczalnych. Przed rozpoczęciem II wojny światowej udało się zrealizować dwa z tych założeń: Zakłady Doświadczalne, które przyjęły sale wykładowe, oraz budynek biblioteki.

Budowę nowego gmachu biblioteki ruszono w 1928 roku, jednak prace zostały wstrzymane z powodu braku funduszy. Wznowiono je dopiero po nawiązaniu współpracy z Biblioteką Narodową, co zaowocowało zawarciem umowy na wynajem części pomieszczeń. Zgodnie z postanowieniami tej umowy, Biblioteka Narodowa uzyskała wyłączne prawo korzystania z pomieszczeń na trzech piętrach oraz w piwnicy, co razem dawało powierzchnię 2076 m². Warto zaznaczyć, że czynsz w wysokości 75 tysięcy złotych rocznie został opłacony z góry na sześć lat, a uczelnia otrzymała pożyczkę w wysokości 400 tysięcy złotych, która miała na celu dokończenie budowy oraz wyposażenie budynku.

Biblioteka Narodowa ponadto zaangażowała się w sfinansowanie wykonania oraz montażu dwóch tysięcy żelaznych, ruchomych półek magazynowych w systemie „Hazet-Universalis“ Zieleniewskiego. Uroczystość otwarcia Biblioteki Narodowej miała miejsce 28 listopada 1930 roku i zaszczycił ją swoją obecnością prezydent Ignacy Mościcki.

Czytelnia, która posiada dwie kondygnacje, osiąga wysokość niemal 10 metrów, a jej powierzchnia wynosi 864 m². Na sufitach znajdują się trzy kopuły, których siatkowy podział na drobne okna wspiera dwanaście filarów. Główne elementy stylu art deco, czyli białe głowice, podtrzymują obite drewnem podstawy filarów.

Znajdujący się poniżej czytelni dwukondygnacyjny magazyn został zaprojektowany z myślą o pomieszczeniu 700 tysięcy książek. W trakcie II wojny światowej zniszczeniu uległ budynek Zakładów Doświadczalnych, lecz biblioteka ostała się w dobrym stanie.

W 2010 roku obiekt biblioteki, w towarzystwie całego kampusu SGH, został uznany za zabytek i wpisany do rejestru ochrony dziedzictwa kulturowego.

Zbiory

W 1939 roku zasoby Biblioteki przekroczyły 150 tysięcy woluminów, jednak nadejście II wojny światowej znacznie spowolniło dalszy rozwój księgozbioru. Od 1940 roku, przez cztery lata okupacji, biblioteka współpracowała w konspiracji, nieprzerwanie udostępniając swoje zbiory.

W trakcie działań wojennych budynek biblioteczny przetrwał, a z nim również większość zbiorów. Spośród wszystkiego, co posiadała, biblioteka utraciła jedynie około 4% swoich zasobów.

W 1924 roku Jan Witkiewicz Koszczyc opracował projekt biblioteki, która miała pomieścić aż 700 tysięcy tomów. Jednak aż do 2008 roku księgozbiór Biblioteki SGH wzrósł do 1 003 112 woluminów, w tym 216 778 woluminów czasopism. Całkowita liczba tytułów zarówno polskich, jak i zagranicznych czasopism bieżących wyniosła 983.

W okresie od 1995 do 2021 roku biblioteka korzystała z systemu Aleph. Natomiast w 2021 roku zainstalowano nowoczesny system Alma, który wprowadził wyszukiwarkę Primo. Dzięki temu użytkownicy mogą teraz jednocześnie przeszukiwać publikacje papierowe w katalogu oraz dokumenty elektroniczne dostępne w różnych bazach danych.

Udostępnianie zbiorów

Biblioteka Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie zapewnia dostęp do swoich zasobów przez siedem dni w tygodniu. W trosce o komfort i potrzeby użytkowników, funkcjonują tutaj różne sekcje obsługi:

• czytelnia ogólna,
• czytelnia czasopism,
• wypożyczalnia studencka,
• wypożyczalnia pracownicza,
• wypożyczalnia międzybiblioteczna,
• oddział informacji naukowej oraz centrum dokumentacji europejskiej,
• biblioteka depozytowa Międzynarodowego Funduszu Walutowego.

Wydawnictwa

Biblioteka Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie oferuje różnorodne wydawnictwa, które mają na celu wspieranie społeczności akademickiej. Wśród nich szczególnie wyróżniają się następujące publikacje:

• przegląd bibliograficzny czasopiśmiennictwa ekonomicznego,
• bibliografia opublikowanego dorobku pracowników naukowo-dydaktycznych SGH.

---

Oceń: Biblioteka Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie

---