Siekierki to interesująca część Warszawy, która wyróżnia się na tle innych dzielnic. Jest to północno-wschodnia sekcja warszawskiej dzielnicy Mokotów, która pełni rolę zarówno osiedla, jak i obszaru Miejskiego Systemu Informacji (MSI), wchodzącego w skład Dolnego Mokotowa. Ten zróżnicowany rejon znajduje się na terenie tzw. Łuku Siekierkowskiego, którego granice określają kluczowe ulice, takie jak ulica Bartycka, Gościniec, Polska, Aleja Polski Walczącej oraz wyznaczająca południową granicę obszaru Trasa Siekierkowska.
Charakterystyczną cechą osiedla Siekierki jest niska zabudowa, która tworzy przyjazne warunki do życia. Dominuje tu typowo mieszkalny charakter, co sprawia, że jest to miejsce, w którym wiele osób znajduje swój azyl. Na terenie Siekierek znajduje się także centrum astronomiczne, które cieszy się uznaniem wśród miłośników astronomii. Dodatkowo, można tu odwiedzić niezwykle ważne dla lokalnej społeczności sanktuarium maryjne, które przyciąga zarówno wiernych, jak i turystów.
Historia
Najwcześniejsze osadnictwo na terenach dzisiejszych Siekierek, dawniej znanych jako Kępa Bełt, sięga XIII wieku i jest związane z wsią Czarnów (znaną również jako Czarnowo). Osada ta znajdowała się pomiędzy Solcem a Czerniakowem, w pobliżu rzeki Wilanówki, która wówczas uchodziła do Wisły. Później miejsce Czarnowa zajęła wieś Siekierki, po raz pierwszy wzmiankowana w XVI wieku. W XVII stuleciu osada ta przeszła w ręce Stanisława Herakliusza Lubomirskiego, który postanowił wybudować w tym miejscu pawilon służący rozrywce. W XVIII wieku w okolicy Siekierek tereny zostały wydzierżawione przez Augusta II Mocnego w celach łowieckich.
Na przełomie XIX wieku wyróżniano dwie części osady: Siekierki Wielkie oraz Siekierki Małe. W 1827 roku osada ta miała 194 mieszkańców oraz 30 gospodarstw domowych, a do 1889 roku liczba mieszkańców wzrosła do 358. Całość osady wchodziła w skład lokalnego folwarku, który w 1884 roku obejmował 556 mórg (czyli około 3,11 km²), w większości porośniętego łąkami i pastwiskami.
W drugiej połowie XIX wieku Siekierki Wielkie i Siekierki Małe należały do gminy Mokotów w powiecie warszawskim, a w strukturze kościoła katolickiego były częścią parafii Wilanów. W 1909 oba wsie zostały wyłączone z gminy Mokotów i dołączone do gminy Wilanów, a następnie w 1916 roku, 1 kwietnia, włączono je w granice Warszawy na podstawie rozporządzenia gubernatora Hansa von Beselera. W tym samym czasie, 16 listopada 1916 roku, Siekierki wyłączono z katolickiej parafii Wilanów, ustanawiając nową parafię św. Bonifacego, której siedziba zlokalizowana była w klasztorze czerniakowskim. Klasztor ten prowadził od 1904 roku filię parafii wilanowskiej, odpowiedzialną m.in. za akt stanu cywilnego mieszkańców.
W 1926 roku zakończono budowę wału przeciwpowodziowego wzdłuż Wisły, co zminimalizowało zagrożenie powodziowe, które wcześniej utrudniało rozwój terenu. W okresie międzywojennym planowano zagospodarowanie Siekierek pod przyszły kompleks olimpijski, tzw. Dzielnicę Olimpijską, o powierzchni około 160 ha, z stadionem oraz torami regatowymi; plany te jednak nie zostały zrealizowane z powodu wybuchu II wojny światowej.
Podczas niemieckiej okupacji miało miejsce objawienie Matki Bożej na ulicy Gwintowej, które przeżyła dwunastoletnia Władysława Papis. Objawienia się powtarzały między 1943 a 1949 rokiem, co zapoczątkowało lokalny kult maryjny. Niestety, w trakcie powstania warszawskiego Siekierki doświadczały niezwykle tragiczną sytuację, gdzie naziści dokonywali masowych mordów mieszkańców oraz palili osiedle, co doprowadziło do zniszczenia znacznej części zabudowy, w tym folwarku.
Po wojnie obowiązywał dekret Bieruta, który całkowicie zabraniał mieszkańcom odbudowy zniszczonych budynków, co prowadziło do samowoli budowlanej i zaniedbań. W 1961 roku w sąsiedztwie Siekierek została wybudowana Elektrociepłownia Siekierki, największa elektrociepłownia w Polsce, jednak po wyznaczeniu nowych granic MSI znalazła się na terenie Augustówki.
W późniejszym okresie PRL planowano w Siekierkach budowę kompleksu naukowego, a jedynym zrealizowanym elementem była budowa centrum astronomicznego Polskiej Akademii Nauk na ulicy Bartyckiej, które oddano do użytku w 1978 roku. W 1994 roku zakończono budowę sanktuarium maryjnego obsługiwanego przez zakon pijarów. W 2002 roku oddano do użytku Trasę Siekierkowską oraz Most Siekierkowski.
W ramach programu Natura 2000, w 2004 roku, tereny Siekierek przyległe bezpośrednio do Wisły zostały włączone w skład obszaru Doliny Środkowej Wisły, a tym samym Warszawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu. W latach 2005–2008 planowano utworzenie Warszawskiego Parku Technologicznego, jednak projekt ten został anulowany.
Pomimo licznych, niezrealizowanych planów inwestycyjnych, Siekierki przez długi czas pozostawały terenem niewystarczająco rozwiniętym oraz pozostającym w dużej mierze niewykorzystanym. Od 2010 roku rozpoczął się znaczny rozwój budownictwa mieszkaniowego na tym terenie. W 2019 roku zakończono budowę Alei Polski Walczącej, pierwotnie planowanej jako Czerniakowska Bis, łączącej Trasę Siekierkowską z ulicą Czerniakowską. W przyszłości przewiduje się, że wzdłuż tej alei poprowadzona zostanie linia tramwajowa jako przedłużenie istniejącej linii podążającej ulicą Gagarina.
Pozostałe obiekty w kategorii "Osiedla":
Skarpa Puławska | Skocznia (Warszawa) | Słodowiec | Służew Fort | Służew nad Dolinką | Srebrna (Warszawa) | Wyspiańskiego | Stokłosy (Warszawa) | Stara Ochota | Stara Miłosna | Nowe Bródno | Rakowiec (Warszawa) | Pyry (Warszawa) | Powsin | Powiśle (Warszawa) | Pohulanka (Warszawa) | Płudy (Warszawa) | Plac Wojska Polskiego (Warszawa) | Przy Parku | Saska KępaOceń: Siekierki (Warszawa)