Nowe Bródno

---

Opis

Osada Nowe Bródno została założona na piaszczystych terenach, zlokalizowanych na zachód od Starego Bródna. Jej rozwój nastąpił po uruchomieniu w 1877 roku Kolei Nadwiślańskiej, co z kolei przyczyniło się do powstania stacji, znanej dzisiaj jako Praga (obecnie Warszawa-Praga). Na obszarze obecnych ulic Wysockiego, Oliwskiej, Toruńskiej oraz dawnej Białołęckiej utworzono kolejowe warsztaty remontowe, a także wzniesiono budynki mieszkalne, w większości drewniane, przeznaczone dla pracowników kolei oraz ich rodzin.

W miarę upływu lat, rozwój kolejnictwa przyczynił się również do urbanizacji obrzeży Nowego Bródna, obejmujących regiony takie jak Śliwice, Targówka oraz Pelcowizny. W ramach tego rozwoju zbudowano znacząca stację rozrządową na Bródnie, a także szereg magazynów oraz składów.

8 kwietnia 1916 roku generał-gubernator Hans Hartwig von Beseler podjął decyzję o włączeniu do Warszawy, w tym również Nowego Bródna, które wówczas znajdowało się w obrębie gminy Bródno. W okresie między latami 20. a 1939 powstało tutaj wiele kamienic oraz domów jednorodzinnych, co przyczyniło się do dalszego rozwoju tej osady.

28 września 1924 roku wprowadzono linię tramwajową nr 21, co znacznie ułatwiło komunikację w tej części miasta. Jednakże, podczas II wojny światowej, wiele budynków w Nowym Bródnie doznało poważnych zniszczeń.

W 1961 roku ogłoszono konkurs architektoniczny na projekt nowej dzielnicy, która miała pomieścić aż 60 tys. mieszkańców. W konkursie zwyciężył zespół w składzie: Jerzy Stanisławski, Janina Szulecka oraz Tadeusz Szulecki. Realizacja nowego osiedla wpłynęła na przekształcenie układu dawnych ulic, w tym Białołęckiej. Na jej południowym odcinku, od ulicy Odrowąża do Bartniczej, nadano nazwę ul. Wysockiego, natomiast w centralnej części zmieniono ją na ul. Ogińskiego.

---

Oceń: Nowe Bródno

---