Płudy (Warszawa)

---

Historia

Na przestrzeni XVIII wieku w miejscu tym znajdowała się karczma, która była administracyjnie związana z wsią Dąbrówka. Wraz z początkiem XX stulecia na tym terenie uruchomiono stację Kolei Nadwiślańskiej. Przez wiele lat właścicielem folwarku Płudy był Krzysztof Kiersnowski, który pełnił funkcję rejenta hipoteki warszawskiej. Był on znany ze swojej działalności filantropijnej, m.in. sprowadził do Płud Siostry Rodziny Maryi, a także ofiarował grunt oraz środki na budowę kościoła oraz domu sierot (ul. Klasyków 56, obecnie w ruinie), jak również ufundował dom parafialny, który nosił nazwę Dom Katolicki.

W latach 1952–1975 budynek parafialny został przejęty przez Centralny Zarząd Kin, w którym funkcjonowało kino Ustronie. Po jego zwrocie parafii, sala kinowa została zaadoptowana na kaplicę. W 1903 roku otwarto bocznicę kolejową od linii Kolei Jabłonowskiej, która obsługiwała m.in. fabrykę drożdży, istniejącą w tym miejscu.

Jeszcze w pierwszej połowie XX wieku Płudy pełniły rolę podwarszawskiej wsi usytuowanej przy wylotowej trasie z Warszawy. Po zakończeniu II wojny światowej ziemie należące do Kiersnowskich zostały rozparcelowane, a w 1951 roku wraz z innymi sąsiadującymi miejscowościami włączono je w granice Warszawy.

W latach 60. XX wieku dawną fabrykę marmolady przekształcono w zakład przetwórstwa owocowo-warzywnego „Hortex-Płudy”, który od 1998 roku należy do koncernu Kappa Packaging i obecnie funkcjonuje pod nazwą Smurfit Kappa Warszawa. Zakład ten specjalizuje się w produkcji opakowań dla przemysłu spożywczego. Na terenach dawnego folwarku Kiersnowskich powstało osiedle domów jednorodzinnych Płudy Village.

Kościół parafialny narodzenia Najświętszej Maryi Panny

Historia kościoła parafialnego w Płudach rozpoczęła się od jego budowy, która miała miejsce w latach 1908–1913, przybierając formę neogotyku nadwiślańskiego. Inicjatywa budowy wyszła od rejenta Krzysztofa Kiersnowskiego, który wyodrębnił teren na ten znaczący obiekt z własnego majątku.

Projekt świątyni stworzył architekt Wacław Wędrowski, a poświęcenia dokonał ksiądz Leopold Łyszkowski 8 września 1913 roku. Parafia powstała głównie na mocy podziału parafii św. Jakuba z Tarchomina, a jej erygowanie miało miejsce 16 września 1949 roku przez Księdza Prymasa Stefana Wyszyńskiego.

Wnętrze kościoła skrywa cenne dzieła sztuki sakralnej. W bocznych ołtarzach znajduje się obrazy autorstwa Jana Molgi oraz Marii Wędrowskiej, a także inne dzieła, których autorzy są nieznani. Na zwrócenie uwagi zasługują: stylowa ambona, konfesjonał, gipsowe stacje drogi krzyżowej oraz witraże o tematyce maryjnej, wykonane przez Jana Molgę oraz pracownię Józefa Olszewskiego.

W latach 2003–2008, z inicjatywy księdza proboszcza Mirosława Bielawskiego oraz za znaczącym udziałem świeckich i pochodzącego z parafii księdza prałata Zdzisława Rogozińskiego, wzniesiono nowy kościół. Projekt świątyni został opracowany w styczniu 2003 roku przez architektów Marka Przeździeckiego i Michała Dudkowskiego w pracowni Grzegorza Filipa.

Nowa świątynia została konsekrowana 8 grudnia 2008 roku przez arcybiskupa Henryka Hosera, Ordynariusza Diecezji Warszawsko-Praskiej. Obiekt ten został całkowicie wyposażony. Warto zwrócić uwagę na: piękne witraże wykonane przez firmę Vicon, kute artystycznie drzwi, eleganckie oświetlenie oraz bogate wyposażenie zakrystii, biblioteki i innych pomieszczeń.

Willa letniskowa „Świdermajer”

Na ulicy Fletniowej 2 znajduje się zabytkowy dom drewniany, który zachwyca swoją architekturą. Jego cechą charakterystyczną jest styl nadświdrzański, wyróżniający się obecnością dużych przeszklonych werand oraz delikatnych dekoracji snycerskich, które nadają mu wyjątkowy urok.

Budynek datowany jest na początku XX wieku, z pewnością nie później niż na lata dwudzieste. Jego pierwszą właścicielką była Rosjanka o imieniu Natalia Śmiernicka, która zapewne przyczyniła się do jego wyjątkowego charakteru. Po zakończeniu II wojny światowej, wille te były niejednokrotnie zajmowane w ramach kwaterunku.

Styl nadświdrzański był popularny od końca XIX wieku, szczególnie wzdłuż linii kolejowej łączącej Warszawę z Otwockiem, co sprawia, że wiele z tych drewnianych willi przetrwało do dzisiaj.

Komunikacja

W dniu 22 lipca 1960 roku uruchomiono nową linię autobusową numer 152, która łączy Żerań z Białołęką Dworską. Trasa tej linii przebiega przez ulicę Klasyków i Płudy. W ciągu lat trasa ta była kilkakrotnie modyfikowana, a ostatecznie we wrześniu 2012 roku, po zakończeniu budowy nowego wiaduktu kolejowego na ulicy Klasyków, linia 152 została ponownie skierowana na trasę z Tarchomina do Białołęki Dworskiej.

W okresie od 2011 do 2013 roku, z uwagi na zamknięcie przejazdu kolejowo-drogowego przy ulicy Klasyków oraz obowiązujący objazd linii 152, z Nowodworów na Płudy kursował autobus oznaczony numerem 214. Autobusy zatrzymywały się oraz zawracały na ulicy Klasyków, około 200 metrów przed stacją Warszawa Płudy.

Płudy dysponują nie tylko dogodnym połączeniem autobusowym, ale także korzystnym dostępem kolejowym do centrum Warszawy. Stacja kolejowa Warszawa Płudy usytuowana jest w południowo-wschodniej części osiedla. W grudniu 2010 roku warszawska Szybka Kolej Miejska zainaugurowała linię S9, która łączy dworzec Warszawa Gdańska z Legionowem.

Dnia 1 czerwca 2012 roku Szybka Kolej Miejska uruchomiła kolejną linię S3, która łączy Legionowo z lotniskiem Chopina, przejeżdżając przez Warszawę Wschodnią. Płudy są również połączone wiaduktem, który prowadzi do pobliskiego osiedla Białołęka Dworska. Powstanie wiaduktu trwało od 2010 do 2012 roku i było realizowane przez Polskie Linie Kolejowe S.A.

---

Oceń: Płudy (Warszawa)

---