Okęcie II


Osiedle Okęcie II to nowoczesna społeczność mieszkaniowa, która usytuowana jest w stolicy Polski, Warszawie. Znajduje się przy ulicy Flisa, w malowniczej dzielnicy Włochy, gdzie tętni życie oraz rozwija się infrastruktura.

Włochy to popularny obszar, który przyciąga uwagę zarówno mieszkańców, jak i inwestorów, oferując korzystne warunki do życia oraz łatwy dostęp do różnorodnych udogodnień.

Położenie i charakterystyka

Osiedle znajduje się w dzielnicy Włochy, w obszarze Miejskiego Systemu Informacji Raków. Jego budowa miała miejsce w latach 1952-1953 i składa się z trzech budynków mieszkalnych, które znajdują się pod adresami ul. Marcina Flisa 7, 9 i 11. Każdy z tych budynków ma od trzech do czterech kondygnacji, zostały one zbudowane z cegły, bez użycia konstrukcji szkieletowej.

Zespół budynków obejmuje jeden długi budynek (ul. Flisa 9, kubatura 8000 m³) oraz dwa mniejsze punktowce (ul. Flisa 7 i 11, każdy o kubaturze 3000 m³). Projekt tych budynków realizowało przedsiębiorstwo „Miastoprojekt Stolica” – Pracownia Architektoniczna, na czele której stał Bolesław Szmidt. W zespole architektów odpowiedzialnych za projektowanie budynków wyróżniał się Gustaw Kozik, a w gronie współpracowników znajdował się inż. arch. Czarnecki.

Nazwa osiedla nawiązuje do istniejącego wcześniej osiedla Okęcie I (Okęcie Lotnisko), które budowane było od 1952 roku pomiędzy ulicami Franciszka Hynka, Żwirki i Wigury oraz Komitetu Obrony Robotników. Osiedle Okęcie I zostało zaprojektowane przez Zdzisława Forkasiewicza, Jerzego Baumillera i Jana Zdanowicza.

W 2010 roku odnotowano incydent, podczas którego doszło do pożaru dachu budynku przy ul. Flisa 9. W wyniku tego zdarzenia konieczne było obniżenie budynku o jedną kondygnację.

Niezrealizowane plany

Obecna architektura osiedla stanowi fragment znacznie szerszego projektu, który nigdy nie ujrzał światła dziennego w swojej pełnej formie.

Pierwotnie planowano, aby zrealizować go na obszarze 24 hektarów, rozciągającym się pomiędzy aleją Krakowską oraz ulicami Łopuszańską, Flisa i Krakowiaków. Projekt miał być odpowiedzią na potrzeby mieszkańców, zatrudnionych w otaczających zakładach przemysłowych.

W ramach tego przedsięwzięcia zaprojektowano przestrzeń dla 5600 osób, która miała obejmować 1433 mieszkania zlokalizowane w niskich, trzy- lub czterokondygnacyjnych blokach. Te miały być zgrupowane w zespoły składające się z sześciu budynków: dwóch podłużnych i czterech punktowców, tworząc wspólnie niewielki, wewnętrzny dziedziniec. Ostatecznie powstała jedynie połowa z założonego zespołu.

W projekcie przewidziano również infrastrukturę, która miała obejmować sklepy, aptekę, pocztę, lokale gastronomiczne oraz obiekty rekreacyjne takie jak boiska i place zabaw. Planowano także budowę domu kultury, kina, przedszkoli i żłobka. Całkowita kubatura planowanej zabudowy wynosiła 356 tys. m³.

Projekt zakładał, że przy budynkach miała znajdować się bujna zieleń. W centralnej części osiedla miały powstać place z basenami i fontannami, otoczone dwiema jezdniami, które stanowiłyby główną ulicę osiedla. Architektura miała nawiązywać do polskich tradycji, z motywami płaskorzeźb na gzymsach, ceglanym wykończeniem oraz portykami, a dachy miały być pokryte kolorową dachówką. Niestety, te estetyczne założenia nigdy nie doczekały się realizacji, a pokrycia dachowe istniejących budynków ograniczono do papy.

Ostatecznie ambitne plany zostały zarzucone, a w obszarze przeznaczonym na nowe osiedle pojawiły się domy jednorodzinne oraz zakłady przemysłowe.

Przypisy

  1. Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Geoportal krajowy. geoportal.gov.pl. [dostęp 09.10.2024 r.]
  2. Dzielnica Włochy − Zarząd Dróg Miejskich w Warszawie [online] [dostęp 09.10.2024 r.]
  3. GrzegorzG. Lisicki, Ludzie ze spalonego bloku nie mogą wrócić do mieszkań [online], 28.04.2020 r. [dostęp 17.10.2024 r.]
  4. lis, Rozbiorą spalone piętro bloku przy ul. Flisa [online], 11.05.2010 r. [dostęp 17.10.2024 r.]
  5. BarbaraB. Petrozolin-Skowrońska (red.), Encyklopedia Warszawy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 568, ISBN 83-01-08836-2.
  6. TadeuszT. Komorowski, Nowe osiedle mieszkaniowe Okęcie II, „Stolica” (20 (282)), Warszawa, 17.05.1953 r., s. 7, ISSN 0039-1689.
  7. JarosławJ. Zieliński, Realizm socjalistyczny w Warszawie. Urbanistyka i architektura (1949–1956), Warszawa: Fundacja Hereditas, 2009, s. 362–363, ISBN 978-83-927791-3-1.

Oceń: Okęcie II

Średnia ocena:4.94 Liczba ocen:18