Pałacyk Wilhelma Ellisa Raua, zbudowany w stylu neorenesansowym, to niezwykle interesujący obiekt, który zasługuje na szczególną uwagę. Został zaprojektowany przez Leandra Marconiego, utalentowanego architekta, który nadał temu miejscu unikalny charakter. Pałacyk usytuowany jest w malowniczej lokalizacji, przy Al. Ujazdowskich 27, na rogu ul. Pięknej w Warszawie.
Obiekt pełni ważną rolę jako siedzibaAmbasady Szwajcarii, co dodatkowo podkreśla jego znaczenie w kontekście relacji międzynarodowych oraz kulturalnych. Historia tego miejsca, jego architektura oraz rola w dzisiejszych czasach czynią z pałacyku Raua istotny punkt na mapie Warszawy, przyciągający zarówno turystów, jak i miłośników architektury.
Historia
Wilhelm Rau był znanym warszawskim przedsiębiorcą, który z powodzeniem współtworzył zakłady metalowe pod nazwą „Lilpop, Rau i Loewenstein”. W roku 1865 zlecił budowę pałacyku na swojej posesji znajdującej się w Alejach Ujazdowskich Leandrowi Marconiemu. Budowla powstała w latach 1866-1868, w stylu renesansu włoskiego.
Fasada tego charakterystycznego obiektu była zdobiona ryzalitami, które wzbogacono portykami oraz okrągłymi balkonami. W narożach ryzalitów na elewacji frontowej umieszczono rzeźby symbolizujące Architekturę i Rzeźbę, które były autorstwa Marconiego, a także figury Malarstwa i Mechaniki, za które odpowiadał Andrzej Pruszyński. Dodatkowo, Ludwik Kucharzewski wykonał dekorację fontanny oraz dwie grupy rzeźbiarskie, natomiast malarz Jan Strzałecki zajmował się dekorowaniem wnętrz.
W 1906 roku pałac stał się własnością Marii z Sapiehów Branickiej, która zmarła w 1919 roku, przekazując go w spadku swojej córce Marii Radziwiłłowej. Po 1906 roku dokonano rozbudowy pałacu od strony ogrodu, dodając dwa krótkie skrzydła, co istotnie wpłynęło na jego wygląd.
W drugiej połowie dwudziestolecia międzywojennego pałac był wynajmowany przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych, a podczas jego użytkowania pełnił rolę rezydencji wiceministra Jana Szembeka. Niestety, w 1944 roku budynek uległ zniszczeniu w wyniku pożaru. W latach 1948-1949 pałacyk odbudowano, wprowadzając zmiany według projektu Szymona Syrkusa oraz szwajcarskiego architekta Hansa Schmidta, przekształcając go w siedzibę Ambasady Szwajcarii.
W procesie odbudowy pominięto wcześniejsze rzeźby znajdujące się na elewacjach, a elewacja ogrodowa została znacznie zniekształcona wskutek wbudowania garaży pomiędzy skrzydłami. W 1965 roku pałac zyskał status ochrony, zostając wpisanym do rejestru zabytków.
Przypisy
- a b Zestawienie zabytków nieruchomych. Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków - stan na 30.06.2021 r. Woj. mazowieckie. [dostęp 26.07.2021 r.]
- Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 606. ISBN 83-01-08836-2.
- Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 605. ISBN 83-01-08836-2.
- Tadeusz S. Jaroszewski: Księga pałaców Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1985, s. 139. ISBN 83-223-2047-7.
- Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 208.
Pozostałe obiekty w kategorii "Pałace":
Pałac Sobańskich w Warszawie | Arkady Kubickiego | Belweder w Warszawie | Folwark Sielce | Resursa Obywatelska w Warszawie | Pałac Marii Radziwiłłowej w Warszawie | Pałac Biskupów Krakowskich w Warszawie | Pałac Branickich w Warszawie (ul. Miodowa) | Pałac Jabłonowskich w Warszawie | Pałac Konstantego Zamoyskiego w Warszawie | Pałac Szustra | Pałac Stanisława Wołowskiego | Pałac Prymasowski w Warszawie | Pałac Pod Karczochem w Warszawie | Pałac Małachowskich w Warszawie | Pałac Dembińskich w Warszawie | Pałac Fanshawów w Warszawie | Pałac Chodkiewiczów w Warszawie | Pałac Błękitny w Warszawie | Pałac Branickich w Warszawie (ul. Nowy Świat)Oceń: Pałacyk Wilhelma Ellisa Raua w Warszawie