Pałac Biskupów Krakowskich to imponująca budowla, która znajduje się przy ul. Miodowej 5 w stolicy Polski. Jest on usytuowany w strategicznej lokalizacji, na rogu z ulicą Senatorską, co nadaje mu dodatkowego charakteru oraz znaczenia w architektonicznym krajobrazie Warszawy.
Warto zwrócić uwagę na historię tego miejsca, które przez wieki było świadkiem wielu ważnych wydarzeń politycznych i kulturalnych związanych z Polską. Pałac Biskupów Krakowskich to nie tylko ciekawa atrakcja turystyczna, ale również symbol bogatej tradycji oraz dziedzictwa narodowego.
Historia
Budowę Pałacu Biskupów Krakowskich rozpoczęto w roku 1622 z inicjatywy biskupa Jakuba Zadzika, który miał na celu stworzenie oficjalnej siedziby dla biskupów krakowskich. Jako senatorzy duchowni, musieli oni brać czynny udział w działalności senatu Rzeczypospolitej. W trakcie potopu szwedzkiego, pałac doznał zniszczeń, jednak w 1668 roku został odbudowany przez biskupa Andrzeja Trzebickiego.
W połowie XVIII wieku, budowla znajdowała się w bardzo złym stanie technicznym. W latach 1760–1762 pałac przeszedł gruntowną przebudowę, zrealizowaną z inicjatywy biskupa Kajetana Sołtyka, najprawdopodobniej według projektu włoskiego architekta Jakuba Fontany. W wyniku tej przebudowy, budowla przyjęła późnobarokowy styl i stała się typowym dla Warszawy pałacem przyulicznym, zlokalizowanym w linii zabudowy ulicy.
W tym czasie pałac miał jedynie jedno piętro, które było odpowiednio wysokie i mieściło reprezentacyjne sale. Stan budowli został uwieczniony przez malarza Canaletto w jego obrazie przedstawiającym ulicę Miodową, namalowanym w 1777 roku. Od końca XVIII wieku w pałacu miały swoją siedzibę liczne urzędy, a po III rozbiorze Polski w 1795 roku, stał się on siedzibą prezydenta Prus Południowych, von Hoyma.
Po roku 1828 pałac został przekształcony na kamienicę czynszową, co wiązało się z podziałem pomieszczeń w budynku na mniejsze lokale. Następnie, po 1910 roku, z powodu budowy nowej kamienicy, część pałacu została zburzona od strony pałacu Teppera. W wyniku wybuchu II wojny światowej, pałac został spalony we wrześniu 1939 roku, a ostatecznie zniszczony podczas powstania warszawskiego.
Po wojnie, budowlę odbudowano w latach 1948–1950 zgodnie z projektem Ludwika Borawskiego oraz Wacława Podlewskiego. Elewacja od strony ul. Miodowej została odrestaurowana, przywracając jej wygląd z lat 1760–1762, natomiast podział pierwszego piętra na dwie kondygnacje został zachowany. W trakcie rekonstrukcji posłużono się wspomnianym już obrazem Canaletta.
W 1969 roku na bocznej ścianie pałacu (od strony trasy W-Z) odsłonięto tablicę, która miała na celu upamiętnienie Wacława Gąsiorowskiego, który urodził się w tym budynku. W 2010 roku pałac powrócił w ręce spadkobierców Edwarda Piotrowskiego, który był jego ostatnim przedwojennym właścicielem.
Pozostałe obiekty w kategorii "Pałace":
Pałac Branickich w Warszawie (ul. Miodowa) | Pałac Jabłonowskich w Warszawie | Pałac Konstantego Zamoyskiego w Warszawie | Pałac Kossakowskich w Warszawie | Pałac Kultury i Nauki | Pałac Marii Przeździeckiej w Warszawie | Pałac Młodzieży w Warszawie | Pałac Myślewicki w Warszawie | Pałac Potockich w Warszawie | Pałac Na Wyspie | Pałac Marii Radziwiłłowej w Warszawie | Resursa Obywatelska w Warszawie | Folwark Sielce | Belweder w Warszawie | Arkady Kubickiego | Pałac Sobańskich w Warszawie | Pałacyk Wilhelma Ellisa Raua w Warszawie | Pałac Szustra | Pałac Stanisława Wołowskiego | Pałac Prymasowski w WarszawieOceń: Pałac Biskupów Krakowskich w Warszawie