Ludwik Borawski

---

Życiorys

W dzieciństwie Ludwik Borawski spędził swoje lata w Warszawie, gdzie podczas wojny mieszkał przy ul. Noakowskiego 12. Wykazywał aktywność w konspiracji w ramach Armii Krajowej, posługując się pseudonimem „Bojcza” oraz numerem legitymacji AK 114245. Maturę zdał w wiosennym okresie 1944 roku, uczestnicząc w tajnych kompletach edukacyjnych.

W czasie powstania warszawskiego służył w 3. kompanii 3. batalionu pancernego „Golski”, gdzie walczył na odcinku „Ratusz”, w podwładnym oddziale „Sławbor” należącym do I Obwodu „Radwan” (Śródmieście) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej. Niestety, po zakończeniu powstania, trafił do niewoli niemieckiej i był jeńcem Stalagu X B w Sandbostel.

Został wyzwolony w kwietniu 1945 roku przez oddziały brytyjskie, co otworzyło przed nim nowe możliwości życiowe. Po wojnie, w 1950 roku, zakończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, a następnie rozpoczął karierę jako architekt.

Na zawsze związany z Warszawą, Ludwik Borawski spoczął na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie w kwaterze 95-6-24, gdzie jego osoba jest upamiętniana.

Prace

Ludwik Borawski był kluczową postacią w odbudowie Warszawy po zniszczeniach wojennych. Jego prace obejmowały wiele znaczących projektów, w tym:

• Pałac Biskupów Krakowskich, znajdujący się przy ul. Miodowej 5, na rogu ul. Senatorskiej 6. Odbudowa tego obiektu miała miejsce w latach 1948–1950, w ramach współpracy z Wacławem Podlewskim. Pałac przywrócono do stanu zbliżonego do jego wyglądu po przebudowie, która została dokonana przez Kajetana Sołtyka, z zachowaniem podziału wysokiego pierwszego piętra na dwie kondygnacje. Elewacja wzdłuż ul. Senatorskiej została podzielona na trzy części, z obniżeniem i przekształceniem (prawdopodobnie) zachowanych murów budynku z 1910 roku, przylegającego do kamienicy przy ul. Senatorskiej 8,
• odnowiona kamienica Jacka Małachowskiego, mieszcząca się przy ul. Senatorskiej 8, której odbudowa miała miejsce wspólnie z Mieczysławem Kuzmą oraz Zygmuntem Stępińskim w latach 1948–1950,
• Pałac Pod Czterema Wiatrami, położony przy ul. Długiej 38/40, który obecnie pełni funkcję siedziby Ministerstwa Zdrowia, Głównego Inspektoratu Sanitarnego, Państwowej Inspekcji Farmaceutycznej oraz biura Światowej Organizacji Zdrowia w Polsce. Odbudowa tego pałacu miała miejsce w latach 1949–1951.

Wraz z grupą młodych architektów, w tym Jerzym Szczepanikiem-Dzikowskim oraz Andrzejem Szkopem, Borawski zdołał wygrać konkurs na projekt osiedli Ursynów Północny, zaplanowany dla 38 tysięcy mieszkańców. Niestety, jego przedwczesna śmierć po ogłoszeniu wyników konkursu uniemożliwiła realizację tego ambitnego projektu.

Życie rodzinne

Ludwik Borawski był potomek Władysława i Ludwiki z domu Staniewicz. Wstąpił w związek małżeński z Danutą Rokicką (1922–1991), która była córką Józefa Rokickiego. Z tego związku na świat przyszło troje dzieci: Joanna, która później nosiła nazwisko Jungst, Ludwika, znana później jako Szymborska, oraz Jakub Ludwik.

Joanna, jego córka, była dwukrotnie zamężna, jej drugim mężem był Wojciech Eichelberger.

---

Oceń: Ludwik Borawski

---