Wacław Sokolewicz

---

Życiorys

Wacław Sokolewicz przyszedł na świat 7 września 1887 roku w Warszawie, w rodzinie Józefa i Barbary z Pawłowskich. Już w młodości wykazywał zainteresowanie naukami przyrodniczymi, co zaowocowało jego edukacją w III Gimnazjum w Warszawie, gdzie w latach 1887-1894 ukończył pięć klas. Po zakończeniu nauki w gimnazjum, w 1894 roku rozpoczął praktyki w warszawskich aptekach, co stanowiło krok w kierunku jego przyszłej kariery farmaceutycznej.

W 1899 roku, po zdaniu egzaminu na stopień asystenta farmacji na Uniwersytecie Warszawskim, rozpoczął studia na Wydziale Farmaceutycznym, które ukończył w latach 1902–1905. W tym czasie zaangażował się również politycznie, zostając członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej na warszawskiej Woli, gdzie posługiwał się pseudonimem „Jastrząb”. W jego aptece odbywały się spotkania partyjne, a ona sama stała się schronieniem dla osób poszukiwanych przez władze.

W dniu 1 lipca 1907 roku objął stanowisko w aptece Kowalewskiego w stolicy, a już 25 lipca tego samego roku uzyskał dyplom prowizora farmacji na Uniwersytecie Moskiewskim. Po pewnym czasie, od 1 lipca 1908 do 1 kwietnia 1919, prowadził własną aptekę w Łodzi. W 1915 roku stał się aktywnym członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej w regionie łódzkim. Niestety, w latach 1917-1918 został aresztowany i internowany przez Niemców, co jednak nie powstrzymało go przed dalszą działalnością w ruchu niepodległościowym.

Po zakończeniu I wojny światowej, jako porucznik aptekarz, rozpoczął służbę w Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie. W 1919 roku został przydzielony do Sekcji IV Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych. Z biegiem lat awansował, w 1921 roku osiągając stopień majora aptekarza, a w 1924 roku podpułkownika.

Do 1931 roku pełnił różne funkcje w Ministerstwie Spraw Wojskowych, w tym kierując referatem ogólnym. W kolejnych latach jego kariera zawodowa skoncentrowała się w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, gdzie objął stanowisko naczelnika Wydziału Farmaceutycznego. Z dniem 31 lipca 1932 roku przeszedł w stan spoczynku, pozostawiając po sobie znaczące osiągnięcia jako farmaceuta i oficer.

W 1934 roku był nadal aktywny w służbie zdrowia, a w 1939 roku, w obliczu wybuchu II wojny światowej, nie został zmobilizowany do armii. Niestety, w trakcie wojny został wzięty do niewoli przez Sowietów i przetrzymywany w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku zginął w Charkowie z rąk funkcjonariuszy NKWD, a jego ciało potajemnie pochowano w bezimiennej mogile, której lokalizację znamy jako Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu.

Dzięki postanowieniu Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 roku, Sokolewicz został pośmiertnie awansowany do stopnia generała brygady. Uroczystość odbyła się w Warszawie 9 listopada tego samego roku. Życie prywatne Wacława Sokolewicza związane było z żoną Leokadią z Schatzów. Para wzięła ślub w 1903 roku, mając córkę Jadwigę, która przyszła na świat 6 września 1904 roku. Leokadia zmarła w 1961 roku w Londynie, a jej symboliczny grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Ordery i odznaczenia

Wacław Sokolewicz, wybitny przedstawiciel swojej epoki, zdobył wiele prestiżowych odznaczeń, które świadczą o jego zasługach i oddaniu dla kraju. Oto lista znaczących nagród, które otrzymał w ciągu swojej kariery:

• Krzyż Niepodległości – przyznany 20 lipca 1932 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Krzyż Walecznych – nadany po raz pierwszy 3 lipca 1923 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi – uhonorowanie z dnia 10 listopada 1928 roku,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Krzyż Legionowy,
• Odznaka pamiątkowa Polskiej Organizacji Wojskowej,
• Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych,
• rumuński Order Zasługi Medycznej I klasy.

Każde z tych odznaczeń jest znakiem uznania dla jego wkładu w walkę o niepodległość oraz działalność społeczną.

---

Oceń: Wacław Sokolewicz

---