Witold Aleksander „Alex” Herbst jest postacią niezwykle interesującą, której historia sięga przed dwa stulecia. Urodził się 12 sierpnia 1919 roku w Warszawie, a jego życie przypadło na trudne czasy historyczne.
Jako kapitan pilot, Herbst odgrywał istotną rolę w Polskich Siłach Powietrznych, będąc częścią znaczącej tradycji lotnictwa wojskowego. Zmarł 25 maja 2017 roku w Edmonds, pozostawiając po sobie trwały ślad w sercach tych, którzy go znali i cenili.
Życiorys
Pochodził z rodziny o korzeniach niemieckich. Jego ojciec, jako agent polskiego wywiadu w Prusach Wschodnich, poniósł śmierć z rąk Niemców w dniu 5 września 1939 roku. Witold Herbst spędził dzieciństwo w Świeciu, gdzie jego życie nabrało kształtu.
W 1938 roku, jako młody mężczyzna, został przyjęty do Szkoły Podchorążych Lotnictwa – Grupa Liniowa, mieszczącej się w Dęblinie, jednak nie ukończył XIV promocji. Po zakończeniu spokojnego, przedwojennego okresu, wybuch II wojny światowej spowodował, że został ewakuowany na przedmoście rumuńskie. Z tej miejscowości udało mu się przedostać do Rumunii, a następnie, w listopadzie 1939 roku, dotarł do Francji. Tam, wkrótce po przybyciu, wstąpił do Polskich Sił Powietrznych, przydzielając sobie numer służbowy RAF P-2116.
Jego szkolenie rozpoczęło się od stycznia do lutego 1941 roku w 3 Secondary Flying Training School, skąd później został przeniesiony do 54 Operational Training Unit. W marcu 1942 roku zasilił 58 OTU, a następnie, w maju, otrzymał przydział do dywizjonu 308. Niestety, w czerwcu tego samego roku uległ poważnemu wypadkowi lotniczemu, w wyniku którego zderzył się z innym samolotem. Po długiej rekonwalescencji pozostał w służbie, gdzie spełniał rolę instruktora w Link Rainer Neston, bazującym na RAF Northolt. Na przełomie stycznia i lutego 1943 roku wrócił do aktywnego latania w dywizjonie 308.
W marcu i kwietniu 1943 roku brał udział w kursie dla kontrolerów operacyjnych, by móc kontynuować swoją służbę w 308 dm. W sierpniu 1943 roku został przydzielony do dywizjonu 303, gdzie pozostawał w służbie aż do września 1944 roku. 20 września jego samolot został trafiony przez niemiecką artylerię przeciwlotniczą w rejonie Ostendy. Mimo ciężkiej sytuacji, pilot zdołał dotrzeć na teren zajęty przez wojska alianckie i wykonał skok ze spadochronem. W listopadzie objął stanowisko instruktora w 61 OTU, gdzie pozostał do grudnia. W styczniu 1945 roku został oddelegowany na studia, co zaowocowało jego zwolnieniem ze służby w Polskich Siłach Powietrznych.
Podczas swojego służbnego czasu wykonał 141 misji bojowych, z których trzykrotnie odniósł obrażenia w wyniku zestrzelenia. Był aktywnym uczestnikiem kluczowych działań wojennych, takich jak lądowanie w Normandii czy bitwy we Francji, a także operacja Market Garden.
Po zakończeniu działań wojennych Witold Herbst spędził lata 1945-1949 na pracy w restauracjach w Londynie. Równocześnie z powodzeniem ukończył London School of Economics. Po tym czasie podjął pracę w ambasadzie Pakistanu, gdzie dzięki swoim lotniczym doświadczeniom miał wpływ na kształtowanie Pakistańskich Sił Powietrznych, koordynując zatrudnianie polskich pilotów. Oprócz tego zaangażował się w brytyjski przemysł lotniczy. Na przełomie lat 60-tych XX wieku przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, gdzie pracował w różnorodnych przedsiębiorstwach handlowych, osiedlając się głównie w Nowym Jorku oraz Seattle.
Jego liczne podróże prowadziły go także do rodzinnej Polski. Witold Herbst był też autorem dwóch książek: „Pod angielskim niebem” (1997) i „Podniebna kawaleria” (2013). Jego historia wielokrotnie przyciągała uwagę, co zaowocowało premierą filmu Sławomira Cioka pt. Spitfire Liberator: The Alex Herbst Story w Cannes w 2017 roku. W Świeciu jego postać została uhonorowana na muralu umiejscowionym przy ulicy Sądowej. Zmarł 25 maja 2017 roku w Edmonds, a jego ciało spoczywa na Holyrood Cemetery w pobliżu Seattle.
Odznaczenia i nagrody
Witold Herbst, za swoje wybitne osiągnięcia, zdobył szereg prestiżowych odznaczeń. Jego odwaga oraz zaangażowanie w działalność publiczną zostały docenione poprzez nadanie mu Krzyża Walecznych, który otrzymał trzykrotnie. Dodatkowo, przyznano mu Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski oraz Medal Pro Memoria.
W roku 2015, jego wpływ i osobowość zostały uhonorowane nagrodą „Teraz Polska 2015” w edycji Zachodniego Wybrzeża USA w kategorii „Osobowość”.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Józef Ostrowski (generał) | Jakub Nowakowski | Edward Wojczyński | Stanisław Rouppert | Ludwik Idzikowski | Aleksander Wesołek | Mirosław Szymanik | Jan Grzywiński | Józef Lewinson | Antoni Esiński | Karol Roloff-Miałowski | Marian Kamiński (1912–1994) | Józef Chomętowski | Tadeusz Żółkiewski | Wojciech Rostafiński | Józef Bielicki | Alicja Czerwińska | Wacław Pieńkowski | Zenon Matysiak | Wacław SokolewiczOceń: Witold Aleksander Herbst