Teodor Chrząński (ogrodnik)


Teodor Józef Chrząński, który przyszedł na świat 9 lipca 1858 roku w Warszawie, to postać znana w świecie ogrodnictwa i planowania przestrzennego. Jego działalność obejmowała nie tylko projektowanie, ale również realizację licznych przestrzeni zieleni, które wzbogaciły wiele polskich dworów.

W ciągu swojego życia, które prawdopodobnie zakończyło się w 1932 roku, Teodor Chrząński zasłynął jako projektant kilkudziesięciu parków dworskich, które liftingowały nie tylko okolice, ale także dostarczały estetycznych wrażeń mieszkańcom tych posiadłości.

Życiorys

Teodor Chrząński pochodził z Warszawy, a jego narodziny miały miejsce w 1958 roku. Był synem Teodora Stanisława Aleksandra Chrząńskiego oraz Marii z domu Kuhnke. Jego edukacja rozpoczęła się w szkole ogrodniczej przy Ogrodzie Pomologicznym, co stanowiło solidny fundament dla jego przyszłej kariery zawodowej.

Następnie podjął studia we Francji, gdzie miał okazję pracować w ogrodach wersalskich oraz u Édouarda André. Tam zdobył cenne doświadczenie, które przyczyniło się do jego umiejętności projektowania i zakładania różnorodnych ogrodów i parków miejskich, w tym m.in. w Łodzi.

W swojej karierze zawodowej współpracował głównie z Walerianem Kronenbergiem. Jego zaangażowanie w życie zawodowe ogrodników potwierdza fakt, że był członkiem Towarzystwa Ogrodniczego Warszawskiego, a w latach 1895–1899 pełnił funkcję sekretarza tej instytucji. Posiadał również własny zakład ogrodniczy w Bródnie, w którym hodował rośliny przeznaczone do projektowanych przez siebie parków.

Chrząński był także profesorem w szkole ogrodniczej w Warszawie oraz sędzią w konkursach na projekty ogrodów, co podkreśla jego autorytet w dziedzinie ogrodnictwa. W 1933 roku wymieniany był jako członek Komitetu Plantacyjnego Miast Rzeczypospolitej.

W roku 1911, w swoim życiu osobistym, ożenił się z Antoniną Godowską, co dodatkowo wzbogaciło jego biografię.

Niektóre realizacje

Teodor Chrząński, jako utalentowany ogrodnik, pozostawił po sobie wiele znakomitych realizacji, które wzbogaciły polski krajobraz parkowy. Poniżej przedstawiamy niektóre z jego najbardziej znanych projektów:

  • Park w Radoryżu, powiat Łuków, zrealizowany w 1891 roku,
  • Park w Krzyżanówku, powiat Kutno, powstały w 1892 roku,
  • Park w Chojnowie, powiat Przasnysz, który był budowany w latach 1893–1895,
  • Park w Głoszycach, również powiat Przasnysz, z tego samego okresu 1893–1895,
  • Park w Mosznie, powiat Warszawa, zaprojektowany w 1894 roku,
  • Park w Skanyczu z 1896 roku, mający 3 morgi,
  • Park Stary w Białymstoku, który powstał w latach 1895–1897, wspólnie z W. Kronenbergiem,
  • Park Świętokrzyski w Łodzi, znany również jako Park im. Henryka Sienkiewicza, w budowie od 1896 do 1897 roku, w partnerstwie z Piotrem Hoserem; na początku łódzki magistrat błędnie przypisał jego projekt F. Chełmińskiemu,
  • Park w Gulczewie, powiat Płock, którego prace trwały od 1897 do 1900 roku,
  • Park w Nadułkach, powiat Płock, powstał w 1882 roku,
  • Park w Skolimowie, który został stworzony w 1899 roku,
  • Park w Przysusze, powiat Opoczno, realizowany w latach 1900–1901,
  • Park w Filipowicach, powiat kazimierski, zbudowany w 1902 roku,
  • Prace melioracyjne w parku im. Stanisława Staszica w Kielcach zrealizowane w 1905 roku,
  • Park im. ks. Józefa Poniatowskiego w Łodzi, stworzony wspólnie z W. Kronenbergiem w latach 1904–1910,
  • Park w Milanówku przy willi Oskara Saengera, powiat pruszkowski, zrealizowany w 1910 roku,
  • Park Miejski im. Augusta Krzyżanowskiego w Tomaszowie Lubelskim, otwarty w 1931 roku.

Projekty niezrealizowane

Wśród projektów, które miały zostać zrealizowane, znajduje się Park na Zdrowiu w Łodzi. Powstał on w 1904 roku i został zrealizowany według wizji Stefana Rogowicza, jednego z bardziej uznawanych twórców architektury ogrodowej.

Przypisy

  1. GrażynaG. Ojrzyńska GrażynaG., Rola Ogrodnika Miasta w zarządzaniu zielenią Łodzi w latach 1916–2021, [w:] Stefan Rogowicz i zieleń miejska Łodzi, 2021, s. 40.
  2. MałgorzataM. Dolistowska MałgorzataM., Park Stary w Białymstoku – ewolucja formy a przeobrażenia tożsamości miejsca, „Park miejski – znaczenie w przestrzeni zurbanizowanej, Monografia”, 2016.
  3. #ŁódźzKanapy – Mikołajewski Ogród Miejski, miejsce wypoczynku i zabaw. [online], Turystyczny Portal Łodzi [dostęp 30.09.2022 r.]
  4. Park Miejski im. Stanisława Staszica – Zabytek.pl [online], zabytek.pl [dostęp 07.10.2022 r.]
  5. Parki i zieleńce [online], Urząd Miasta Łodzi [dostęp 30.09.2022 r.]
  6. IzabelaI. Durecka IzabelaI., Parki jako element struktury przestrzennej miast Łódzkiego Obszaru Metropolitalnego.
  7. GerardG. Ciołek GerardG., WitoldW. Plapis WitoldW., Materiały do słownika twórców ogrodów polskich, Państwowe Wydawnictwo Naukowe [Oddz. w Łodzi], 1968.
  8. Historia sztuki polskiej: Sztuka nowoczesna, Wyd. Literackie, 1965.
  9. StanisławS. Łoza StanisławS., Architekci i budowniczowie w Polsce, Budownictwo i Architektura, 1954.
  10. JakubJ. Mowszowicz JakubJ., Parki Łodzi: praca zbiorowa, Łódzkie Tow. Nauk., 1962.
  11. Demil., Dla ozdobienia Łodzi, „Świat” (32), 6 sierpnia 1910.
  12. JerzyJ. Warchałowski JerzyJ. (red.), Konkursy, „Architekt. Miesięcznik poświęcony architekturze, budownictwu i przemysłowi artystycznemu.”, 1912.
  13. AnnaA. Kaniewska AnnaA., Najstarsze łódzkie parki [online], 3 kwietnia 2009 r.
  14. Biblioteka Cyfrowa UMCS – Ogrodnik Polski. Dwutygodnik poświęcony wszystkim gałęziom ogrodnictwa T. 23, Nr 12 (1901), 1901 [dostęp 30.09.2022 r.]
  15. EdmundE. Jankowski EdmundE., Wspomnienia ogrodnika. Oprac. Aniela Szwejcerowa i Andrzej Brachfogel, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972.
  16. AgnieszkaS. Piekarska, Dyscypliny ogrodnicze w kształtowaniu przestrzeni miejskiej, „Zieleń Miejska”, 2019.

Oceń: Teodor Chrząński (ogrodnik)

Średnia ocena:4.49 Liczba ocen:6