Franciszek Szanior


Franciszek Szanior, znany ogrodnik, przyszedł na świat 6 października 1853 roku w Warszawie. Jego życie i działalność koncentrowały się szczególnie w stolicy, gdzie zasłynął jako specjalista w swojej dziedzinie.

Zmarł 5 lutego 1945 roku w Kamieńsku, pozostawiając po sobie ślad w środowisku ogrodniczym Warszawy.

Życiorys

Franciszek Szanior był wybitnym polskim ogrodnikiem, który na długo zapisał się w historii warszawskich przestrzeni zielonych. Po zakończeniu edukacji w Gimnazjum Realnym w Warszawie, rozpoczął swoje praktyki w Ogrodzie Pomologicznym oraz Botanicznym w 1871 roku. Kontynuował swoją karierę, studiując w paryskiej Szkole Hodowli Drzew, którą ukończył w 1874 roku wspólnie z Edmundem Jankowskim.

Przez długi czas, bo aż do 1906 roku, pełnił funkcję głównego ogrodnika m.st. Warszawy, w pracy czerpiąc inspiracje z angielskich parków krajobrazowych. Jego pasją do ogrodnictwa dowodzi fakt, że w 1879 roku, w porozumieniu z Jankowskim, założył pierwsze w Polsce specjalistyczne czasopismo ogrodnicze, zatytułowane „Ogrodnik Polski”. W jego „ogrodniczym CV” można znaleźć również przyczyny powstania parku Ujazdowskiego, który współtworzył w latach 1893-1896 oraz parku Skaryszewskiego, zaplanowanego na lata 1905-1922. Z kolei w 1877 roku zajął się przekształcaniem Ogrodu Saskiego, a potem, w latach 1891-1895, Ogrodu Krasińskich.

W 1908 roku Szanior stworzył nowe tereny zielone dla toru wyścigów konnych na Służewcu. Ponadto był odpowiedzialny za park, który powstał w podarowanej Henrykowi Sienkiewiczowi posiadłości w Oblęgorku. Wraz z Walerianem Kronenbergiem współpracował nad projektem parku krajobrazowego przy pałacu Sobańskich w Guzowie. Pod koniec XIX wieku oraz na początku XX wieku, Szanior miał znaczący wpływ na przebudowę parku pałacowego w Opinogórze, a także na modernizację parku miejskiego w Kaliszu oraz parków podjasnogórskich w Częstochowie.

Jego twórczość nie ograniczała się tylko do projektowania parków, ale obejmowała także innowacje w meblach ogrodowych. Był projektantem charakterystycznych kutych i nitowanych ławek, które można spotkać w wielu warszawskich parkach i na ulicach. Na koniec swojego życia, w 1926 roku, założył Park Miejski im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Ostrowcu Świętokrzyskim oraz w 1916 roku zaprojektował park miejski im. H. Sienkiewicza we Włocławku. Dodatkowo, na początku XX wieku, stworzył 8-hektarowy park na terenie posiadłości Zamoyskich w Jabłoniu.

Przypisy

  1. M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi na polu rozwoju kultury ogrodniczej”.
  2. Strona Muzeum Romantyzmu
  3. Miejska strona Ogrodu

Oceń: Franciszek Szanior

Średnia ocena:4.53 Liczba ocen:21