Władysław Miecznik

---

Życiorys

W sierpniu 1920 roku, Władysław Miecznik jako ochotnik brał udział w bitwie warszawskiej. Dwa lata później zdobył wykształcenie w Szkole Handlowej Zgromadzenia Kupców miasta Warszawy, mieszczącej się przy ulicy Prostej. W 1925 roku, z sukcesem, ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Artylerii.

Artystyczne rzemiosło kształcił w renomowanym zakładzie grawerskim Stanisława Lipczyńskiego, zlokalizowanym w Warszawie przy ul. Marszałkowskiej 149. W roku 1934, Miecznik postanowił zrealizować swoje ambicje i założył własną pracownię pod nazwą „Władysław Miecznik Wytwórnia Artystyczna Grawersko-Zdobnicza”, której siedziba znajdowała się przy ul. Świętokrzyskiej 20.

W obszarze swojej działalności twórczej, Miecznik specjalizował się w wykonywaniu herbow, zarówno w kamieniu, metalu, jak i emalii. Stworzył wiele monogramów, odznak, orderów oraz medali, a także cyzelowane sygnety. Z czasem jego umiejętności obejmowały również prace brązownicze, w tym puchary i statuetki, a także rzeźby kameralne, jak na przykład rzeźbę „Dziki” zamówioną przez kancelarię prezydenta Mościckiego dla Hermanna Goeringa.

Jego największą realizacją brązowniczą przedwojennych lat były trzy płaskorzeźby przedstawiające Józefa Piłsudskiego, w tym jedna z nich złożona dla Ministerstwa Opieki Społecznej oraz dla Domu Zdrojowego w Ciechocinku. W okresie niemieckiej okupacji, aż do momentu wybuchu Powstania Warszawskiego, Miecznik kontynuował swoją działalność grawerską, pracując w konspiracji. W ramach tej działalności, przygotowywał matryce do podrabiania niemieckich dokumentów dla Państwa Podziemnego.

Po wojnie, w 1946 roku, Miecznik wznowił działalność artystyczną w Warszawie, tym razem przy ul. Marszałkowskiej 108, początkowo pod dawną nazwą, która z czasem przekształciła się na Władysław Miecznik Artystyczna Pracownia Brązowniczo-Grawerska. Warsztat zyskał popularność dzięki produkcji miniatur warszawskich pomników z brązu, nagród sportowych, pucharów oraz różnorodnych zestawów biurowych, medali, insygniów, a także rzeźb kameralnych zgodnych ze starymi wzorami. Jego prace obejmowały także tablice pamiątkowe z brązu, które instalowane były w kościołach, urzędach oraz na warszawskich ulicach.

Ważny segment jego zleceń pochodził z instytucji rządowych, w tym m.in. pięciu miniatur kolumny Zygmunta III Wazy, zaprojektowanych jako prezenty na oficjalne wizyty międzypaństwowe. W latach 1962-63, z powodu planów realizacji tzw. Ściany Wschodniej wzdłuż Marszałkowskiej, pracownia została przeniesiona na ul. Nowogrodzką 4.

Twórczość Władysława Miecznika była regularnie prezentowana na wystawach oraz targach rzemiosła artystycznego, gdzie wielokrotnie zdobywała uznanie i nagrody, w tym 16 złotych medali. Jego dzieła można było zobaczyć w miastach takich jak Gdańsk, Poznań, Warszawa, a także w popularnych metropoliach europejskich jak Monachium, Moskwa oraz Pekin. Wspólnie z Miecznikiem tworzyli również znani rzeźbiarze, tacy jak Jan Małęta, Zygmunt Bieniulis, Stanisław Lisowski oraz Ferdynand Jarocha.

Działalność cechowa i społeczna

W latach 1926–1934 Władysław Miecznik pełnił ważną rolę jako chorąży Związku Rzemieślników Chrześcijan. Jego zaangażowanie w rzemiosło nie ustawało, a w latach 1948–1950 obejmował funkcję starszego Cechu Zegarmistrzów i Jubilerów. Od 1956 roku, po utworzeniu Cechu Złotników, Zegarmistrzów, Optyków, Grawerów i Brązowników m.st. Warszawy, kierował sekcją brązowników.

W jego pracowni zdobywało doświadczenie wielu uczniów, z czego czterdziestu czeladników ukończyło naukę pod jego okiem. Miecznik był również aktywnym członkiem komisji egzaminacyjnych działających w Izbie Rzemieślniczej w Warszawie.

W 1966 roku przyczynił się do powstania Muzeum Rzemiosł Artystycznych i Precyzyjnych w Warszawie, które trwa do dziś jako świadectwo rzemieślniczej kultury. Osiemnaście lat później, w 1978 roku, zrealizował projekt pomnika „Dziecka Bohatera”, który został postawiony dla Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie. Jego zasługi w dziedzinie rzemiosła artystycznego zostały docenione przez ministra kultury, który nadał mu honorowy tytuł mistrza rzemiosła artystycznego.

Po śmierci Władysława Miecznika, został on pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 99-6-20. Jego dziedzictwo kontynuował syn Jerzy B. Miecznik, który prowadził pracownię od 1989 do 2010 roku wraz z żoną Martą.

Odznaczenia

Władysław Miecznik został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami za swoje zasługi w zakresie kultury i działalności społecznej. Wśród jego odznaczeń warto wymienić:

• krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• odznakę honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”,
• złotą odznakę honorową „Za Zasługi dla Warszawy”,
• medal im. Jana Kilińskiego.

---

Oceń: Władysław Miecznik

---