Bernard Burgin

Burgin zdobył wykształcenie w Wiedniu, gdzie osiągnął tytuł doktora filologii germańskiej. Był aktywnym członkiem wielu organizacji komunistycznych, takich jak SDKPiL, KPA oraz KPP. Przez wiele lat, aż do wybuchu II wojny światowej w 1939 roku, pełnił rolę nauczyciela w męskim gimnazjum „Spójnia” w Warszawie.

Jego zaangażowanie skupiało się na obronie uczniów, którzy narażeni byli na usunięcie ze szkoły z powodu ich działalności w organizacjach komunistycznych i lewicowych. Burgin był również członkiem Związku Zawodowego Nauczycieli Średnich Szkół Żydowskich, gdzie z dumą zajmował stanowisko prezesa oddziału warszawskiego.

W latach 1930–1933 pełnił funkcję członka Wydziału Inteligenckiego przy Komitecie Warszawskim KPP, a później, od 1935 do 1938 roku, należał do Podwydziału Inteligenckiego, gdzie działał na rzecz nauczycielskich komórek KPP. Po porażce wrześniowej w 1939 roku, przeniósł się do Białegostoku, gdzie kontynuował swoją pracę jako wykładowca w Instytucie Pedagogicznym.

Ważnym momentem w jego życiu była jego śmierć po ataku Niemiec na ZSRR w czerwcu 1941 roku, co podkreśla dramatyczne okoliczności losów wielu działaczy tamtego okresu.