Leon Dudrewicz

Medycyna i zdrowie

Leon Aleksander Dudrewicz był niezwykle istotną postacią w polskiej medycynie i antropologii. Urodził się 20 lutego 1839 roku w Warszawie, gdzie również spędził większość swojego życia. Zmarł 11 maja 1905 roku, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii medycyny dziecięcej.

Jako pediatra, Dudrewicz znacząco przyczynił się do rozwoju opieki zdrowotnej nad dziećmi. Był współzałożycielem szpitala dla dzieci w Warszawie, a także jego ordynatorem, co podkreśla jego zaangażowanie i oddanie w pracy z najmłodszymi pacjentami. Jego wkład w pediatrię oraz badania antropologiczne uczynił go jednym z prominentnych przedstawicieli tej dziedziny w Polsce.

Życiorys

Leon Dudrewicz był najmłodszym synem Jana, wybitnego pediatry oraz Matyldy z domu Carnée. Jego rodzina miała znaczące osobistości, w tym brata Ignacego, który pełnił rolę prałata w kapitułach łowickiej oraz metropolitalnej warszawskiej, a także Władysława, uznanego chemika. Niefortunnie, Leon stracił matkę w bardzo wczesnym wieku, mając zaledwie 4 lata.

Swoją edukację rozpoczął w gimnazjum realnym, które ukończył w 1856 roku w Warszawie. Następnie kontynuował studia na Wydziale Lekarskim w Moskwie, zakończone zdobyciem dyplomu lekarskiego w 1861 roku. Zatrudnił się wówczas jako lekarz w carskich pałacach. W 1863 roku zdobył również stopień doktora medycyny, co stało się impulsem do podjęcia decyzji o opuszczeniu rządowej posady w Moskwie. Już w 1864 roku wrócił do Polski i osiedlił się w Kałuszynie, gdzie przyjął ofertę pracy jako lekarz miejski. Wkrótce potem osiedlił się na stałe w Warszawie.

W 1875 roku Leon Dudrewicz objął stanowisko ordynatora w pierwszym warszawskim szpitalu dla dzieci, którego był również współinicjatorem. W czasie swojej kariery prowadził pionierskie badania nad dziećmi w Polsce w aspektach antropologicznych. Był autorem wielu prac naukowych dotyczących pediatrii oraz antropologii, w tym najbardziej znanej publikacji „Pomiarów antropologicznych dzieci warszawskich”, wydanej w Krakowie w 1881 roku. W 1883 roku przetłumaczył na język polski opracowanie Siebolda zatytułowane „O Ainosach wyspy Jesso”. Wyniki jego badań były regularnie publikowane w różnych czasopismach, takich jak „Zdrowie”, „Pamiętnik Fizjograficzny” oraz „Zbiór Wiadomości do Antropologii Krajowej”. Po 1882 roku aktywnie uczestniczył w pracach Komisji Antropologicznej Akademii Umiejętności.

Dudrewicz zgromadził także wielkie zbiory antropologicznych i archeologicznych, które w 1884 roku przekazał Towarzystwu Lekarskiemu Warszawskiemu. W 1879 roku, na prośbę znajomego Leona Nenckiego, przeprowadził wykopaliska w okolicy Sikucina, gdzie odkrył cmentarzysko kultury łużyckiej. Wyniki tych badań zostały opublikowane w artykule „Cmentarzysko ciałopalne w Sikucinie” w „Wiadomościach Archeologicznych”.

Przypisy

  1. a b c d e f Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994 r., s. 156. ISBN 83-01-08836-2.

Oceń: Leon Dudrewicz

★★★★★
Średnia ocena:4.78 Liczba ocen:11