Mieczysław Malcz

Medycyna i zdrowie

Ludwik Mieczysław Malcz, znany również jako wybitny warszawski lekarz, kompozytor oraz miłośnik sztuki muzycznej, urodził się 1 stycznia 1838 roku w Warszawie. Jego życie łączyło się z bogatą historią kultury i nauki, a jego twórczość obejmowała nie tylko medycynę, ale także muzykę.

Malcz, który zmarł 19 maja 1920 roku w tym samym mieście, zyskał uznanie na przełomie XIX i XX wieku, kiedy to jego wkład w rozwój warszawskiego życia intelektualnego i artystycznego był szczególnie dostrzegany.

Rodzina

Rodzina Mieczysława Malcza była złożona z różnych życiowych wątków i relacji. Jego rodzicami byli Bogumił Malcz oraz Julianna z d. Barczewska, których daty życia to odpowiednio 1799–1839 i 1816–1882.

Mieczysław był trzykrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była Emma Gabriela Krauze, z którą połączył się węzłem małżeńskim 20 lipca 1862 roku. Rozwód nastąpił 14 stycznia 1882 roku.

Następnie zawarł związek małżeński z Heleną Zuzanną Rembertowską, z którą rozstał się 18 maja 1893 roku. Trzecią żoną Malcza była Helena Różycka, z którą poślubił się 3 lipca 1913 roku.

W pierwszym małżeństwie Mieczysław miał syna Mieczysława Jana, który przyszedł na świat w 1863 roku. Mieczysław Jan był ojcem Jerzego, który urodził się w 1898 roku i brał udział w powstaniu warszawskim.

Życiorys

Mieczysław Malcz, po ukończeniu gimnazjum w Warszawie, zdecydował się na kształcenie medyczne w Moskwie, gdzie studia odbywał w latach 1856–1861. Po powrocie do kraju, osiedlił się w Warszawie, gdzie zamieszkał przy ul. Marszałkowskiej nr hip. 1374. W czasie powstania styczniowego, które miało miejsce w latach 1863–1864, angażował się w pomoc rannym, szczególnie w regionie Lubelskim.

22 listopada 1864 roku, podczas posiedzenia Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego, został zgłoszony na członka zwyczajnego TLW. Ponadto, uzyskał członkostwo w różnych towarzystwach lekarskich, w tym we Lwowie, Krakowie oraz w Towarzystwie Przyjaciół Nauk w Poznaniu. Malcz był płodnym autorem, publikując kilkanaście prac naukowych zarówno w formie książkowej, jak i w czasopismach medycznych. W 1866 roku redagował „Pamiętnik Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego”, czasopismo, które zostało założone przez jego stryja, Wilhelma.

W swojej praktyce medycznej Mieczysław Malcz kładł duży nacisk na leczenie przez inhalacje. Opracował nowatorski aparat do inhalacji, który według katalogu wystawy Lekarsko-Przyrodniczej z 1881 roku w Krakowie, wykonywany był z miejscowego materiału w Warszawie. Aparat ten, nazwany Parną inhalacyjną, miał na celu: nasycanie powietrza pokojowego parą z przetworów balsamicznych leśnych, przeprowadzanie wziewań bezpośrednich tej samej pary oraz wykorzystanie środków lotnych do inhalacji. W 1878 roku urządzenie to zostało zaprezentowane Akademii Lekarskiej w Paryżu i zdobyło nagrodę na Wystawie Światowej.

W 1868 roku Malcz był lekarzem Ochrony nr II, pracując przy ul. Ogrodowej 841 w Warszawie. Muzyka była również jego pasją; w styczniu 1871 roku, był jednym z założycieli Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego oraz przez cztery lata pełnił funkcję wiceprezesa. Jako kompozytor, stworzył utwory na fortepian, a jego mazurek zdobył 3 nagrodę na III konkursie muzycznym im. Konstantego ks. Lubomirskiego w 1905 roku. Publikował pod pseudonimem M.M. Anhelli i wydał między innymi zbiór „Pieśni i Preludy (Pamięci Chopin’a) op. 40” oraz kompozycje takie jak „Alla minuetto op. 20” czy „Barcarolle op. 12” wydane w Londynie.

Podobnie jak jego ojciec, Bogumił, oraz stryj Wilhelm, Mieczysław był aktywnym członkiem warszawskiego zboru ewangelicko-augsburgskiego, gdzie 7 maja 1882 roku został wybrany do komitetu zborowego. W ostatnich latach życia poświęcał się działalności w Warszawskim Towarzystwie Opieki nad Zwierzętami. Angażował się w kwestie dotyczące praw zwierząt, między innymi występując w 1908 roku w sprawie zwierząt rzeźnych oraz w 1909 roku w kwestii handlu ptakami. W listopadzie 1915 roku objął funkcję opiekuna okręgowego cyrkułu VII, a w latach 1916-1917 pełnił obowiązki prezesa warszawskiego TOZ, podczas gdy mieszkał w Warszawie przy ul. Złotej 21.

Mieczysław Malcz zmarł w 82. roku życia i odnalazł miejsce spoczynku na Powązkach.

Publikacje (wybrane)

Oto zestawienie wybranych publikacji Mieczysława Malcza, które stanowią istotny element jego dorobku naukowego. Poniżej przedstawiamy kilka z jego najbardziej znaczących prac:

  • 1865: Pogląd na przyczyny, historyą i rozwijanie się chorób zaraźliwych u zwierząt w stosunku do człowieka. Przyczynek do patologii porównawczej, Warszawa: Druk. A. Liefeldta, 1865, 94 str.,
  • 1866: Cholera, jej istota i leczenie, wraz z opisem ostatniej epidemii 1865 i 1866 r., Warszawa: Druk. J. Colty, 1866, 90 str.,
  • 1876: Z pedyjatryi: przypadek ostrego otrucia chlorkiem rtęciowym (merc. sublimat. corrosiv.) u dziecka, Kraków: Druk. U.J., 1876.,
  • 1878: Klimatologia Hyeres jako stacyi leczniczej zimowej dla chorych, Warszawa: Druk. Ziemkiewicza, 1878, 10 str.,
  • 1878: Model aparatu inhalacyjnego przenośnego do wytworzenia w danej zamkniętej przestrzeni (w pokoju) powietrza sztucznego leśnego, który jednocześnie może być zastosowany do wziewań (inhalacyj) rozmaitych środków lekarskich, Warszawa 1878, 11 str.,
  • 1879: Metoda inhalacyjna środków lekarskich, Warszawa: Druk. Gaz. Lek., 1879, 9 str.,
  • 1881: Arco, stacya klimatyczna zimowa w Tyrolu włoskim, jej opis i zestawienie z Meranem, z osobistych spostrzeżeń na miejscu podał i opisał…, Warszawa: nakł. autora, Druk. Gaz. Lek., 1881, 22 str.

Przypisy

  1. Wyszukiwanie:Mieczysław Malcz. polona.pl. [dostęp 10.04.2021 r.]
  2. „Kurjer Polski”. 20 (171), s. 5, 26.06.1917 r.
  3. „Kurjer Polski”. 20 (49), s. 4, 15.02.1917 r.
  4. „Nowa Gazeta”. 11 (319), s. 2, 15.07.1916 r.
  5. „Rozkaz Dzienny Komendanta Straży Obywatelskiej stoł. m. Warszawy i okolic”, 08.11.1915 r., nr 103.
  6. List do redakcji członka honorowego M. Malcza. „Przyjaciel Zwierząt”. 29 (4), s. 56–57, 1909 r.
  7. W sprawie rzeźni warszawskich (Głosy członków). „Przyjaciel Zwierząt”. 28 (12), s. 189–191, 1908 r.
  8. Rozstrzygnięcie III konkursu muzycznego im. Konstantego ks. Lubomirskiego. „Nowości Muzyczne. Dodatek literacki”. 7 (4), 1905 r.
  9. „Tygodnik Illustrowany”. 37 (12), s. 230–231, 1896 r.
  10. „Zwiastun Ewangeliczny”. XX (9), s. 200, 1888 r.
  11. Katalog Wystawy Lekarsko-Przyrodniczej. Wyd. 2. Kraków: 1881 r.
  12. Jan Jaworski: Kalendarz Ilustrowany na rok 1868. Warszawa. s. 18.
  13. „Pamiętnik Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego”. VII (seria IV), s. 133, 1865 r.
  14. a b c d Stanisław Lubicz Kośmiński: Słownik lekarzów polskich. Warszawa: 1883 r., s. 302–303.
  15. Stanisław Łoza: Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach. T. 1. Warszawa: 1932 r., s. 90–93.

Oceń: Mieczysław Malcz

★★★★★
Średnia ocena:4.53 Liczba ocen:20