Stanisław Pechkranc

Medycyna i zdrowie

Stanisław Pechkranc, znany polski lekarz o żydowskich korzeniach, przyszedł na świat 16 grudnia 1865 roku w Warszawie. Jego życie zawodowe oraz osiągnięcia medyczne są niedoceniane, a on sam stał się istotną postacią w dziedzinie medycyny w Polsce.

Pełnił funkcję ordynatora oddziału zakaźnego Szpitala na Czystem w Warszawie, gdzie jego doświadczenie i zaangażowanie w pracę przyczyniły się do rozwoju opieki zdrowotnej. W trakcie swojej kariery medycznej, Stanisław Pechkranc opracował około trzydziestu prac naukowych, które pozostawiły znaczący ślad w polskiej medycynie.

Życiorys

W 1885 roku Stanisław Pechkranc zakończył swoją edukację w gimnazjum. Następnie, kontynuując swoją karierę naukową, podjął studia na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończył z wyróżnieniem w 1889 roku. Wkrótce potem rozpoczął pracę zawodową w Starym Szpitalu Starozakonnych, gdzie trafił na oddział zakaźny. Niestety, po zaledwie czterech tygodniach pracy stan jego zdrowia uległ pogorszeniu z powodu zachorowania na dur brzuszny.

W 1892 roku Pechkranc awansował na stanowisko asystenta oddziału wewnętrznego, gdzie miał zaszczyt pracować u boku Wiktora Grossterna. W obliczu epidemii cholery, która nawiedziła Warszawę w tym samym roku, przyjął odpowiedzialność ordynatora oddziału cholerycznego, pełniąc tę funkcję aż do 1894 roku. Jego zaangażowanie w walkę z chorobą wykazało nie tylko jego umiejętności, ale także poświęcenie dla pacjentów.

W 1904 roku został powołany do wojska, a dwa lata później, w 1906 roku, wrócił do kraju, gdzie otrzymał stanowisko ordynatora nowo utworzonego oddziału wewnętrzno-zakaźnego. Jednak w roku 1914 znowu został powołany do armii rosyjskiej, gdzie służba jako lekarz wojskowy naraziła go na poważne problemy ze zdrowiem, co przyczyniło się do przedwczesnego zgonu.

Warto zaznaczyć, że Pechkranc jako jeden z pierwszych zajmował się przypadkiem zespołu, który został później nazwany zespołem Babińskiego-Fröhlicha, albo dystrofii tłuszczowo-płciowej. To Eufemiusz Herman, o którym można przeczytać więcej pod linkiem Eufemiusz Herman, zaproponował, aby zespół ten nosił nazwę Pechkranca-Babińskiego-Fröhlicha, co podkreśla znaczenie pracy Pechkranca w historii medycyny.

Prace

W dorobku Stanisława Pechkranca znajduje się wiele istotnych prac, które przyczyniły się do rozwoju medycyny. Wśród nich znajdują się:

  • Kilka słów o kurczach mięśniowych w cholerze azjatyckiej. Gazeta Lekarska (1894),
  • O etiologji i leczeniu cholery. Gazeta Lekarska (1894),
  • Dwie szczególne postacie zaburzeń nerwowych w cholerze azjatyckiej. Gazeta Lekarska (1894),
  • Epidemja cholery azjatyckiej z r. 1894 w Warszawskim Szpitalu Starozakonnych. Gazeta Lekarska (1895),
  • Hemoglobinomocz (Nephritis haemoglobinurica). Medycyna (1896),
  • Cierpienia nerek przy niektórych chorobach skóry. Gazeta Lekarska (1896),
  • Przypadek zapalenia opon mózgowych niegruźliczej natury z niezwykłym przebiegiem oraz kilka uwag w kwestji rozpoznania różniczkowego gruźliczego zapalenia opon od zapalenia opon innego pochodzenia. Gazeta Lekarska (1898),
  • Z kazuistyki nowotworów przysadki mózgowej (Sarcoma angiomatodes hypophyseos cerebri). Gazeta Lekarska (1898),
  • Neurologisches Centralblatt (1899),
  • Przyczynek do etiologji kaszlu. Gazeta Lekarska (1898),
  • Albuminurie und akate diffuse Nephritis im Verlaufe einiger Hautkrankheiten (Scabies, Ekzem). Wiener Medicinische Wochenschrift 51/52 (1899),
  • Ostre krwotoczne zapalenie nerek oraz haemoglobinomocz w następstwie zatrucia pigułkami Cauvin’a. Gazeta Lekarska (1899),
  • Pechkranc S, Flaum M. Rozszerzenie przełyku samoistne. Rozpoznanie kliniczne. Badania nad zdolnością chłonną błony śluzowej przełyku. Gazeta Lekarska (1899),
  • Samoistne cierpienia serca: przerost i rozszerzenie (studjum kliniczne). Gazeta Lekarska (1899),
  • Przyczynek do nauki o kostniejącem zapaleniu mięśni (Myositis ossificans). Gazeta Lekarska (1901),
  • Najnowsze poglądy na patogenezę kamicy żółciowej. Medycyna (1901),
  • O przewlekłem unieruchomiającem zapaleniu kręgosłupa. Gazeta lekarska 37, 9/10 (1902),
  • Leczenie chirurgiczne choroby Bright’a. Gazeta Lekarska 37, 23, ss. 584-587, 24, ss. 603-606, 25, ss. 623-629 (1902),
  • Badania nad nowoodkrytemi promieniami i ciałami promieniotwórczemi oraz zastosowanie wyników tych badań do medycyny. Medycyna 32, 26, ss. 547-551 i 27, ss. 566-570 (1904),
  • Ograniczone sprawy zapalne okrężnicy. Medycyna (1904),
  • O przetokach żołądkowo-okrężnicowych (Fistulae gastro-colicae). Medycyna 32, 3, ss. 51-54 (1904),
  • Krzywica w wieku młodzieńczym (Rachitis adolescentium). Medycyna 35, 12, ss. 205-210 (1907),
  • Dystrophia ossium progressiva czy Rachitis adolescentium? Medycyna (1907),
  • Przypadek wielopalcowości. Medycyna (1908),
  • Przypadek nabytego postępującego asymetrycznego przerostu kości i miękkich części ciała. Medycyna (1910),
  • Obecny stan wiedzy o gruczołach z wydzieliną wewnętrzną (Streszczenie zbiorowe). Medycyna (1910),
  • Obecny stan wiedzy o gruczołach z wydzieliną wewnętrzną. Neurologia Polska 1, 5 (1910),
  • Niedomoga gruczołów z wydzieliną wewnętrzną: „Niedostateczność wielogruczołowa”, „Insuffisance pluriglandulaire” (Claude i Gougerot). Medycyna i Kronika Lekarska 46, 16/17/18 (1911),
  • Moczówka prosta oraz niedorozwój całego ciała jako też narządów płciowych (zespół przysadkowy). Medycyna i Kronika Lekarska 46, 20, ss. 458-461 i 21, ss. 482-486 (1911),
  • Samoistne rozszerzenie przełyku. Medycyna (1912),
  • Tętniak łuku aorty z zarośnięciem osierdzia oraz zrostami jego z klatką piersiową i przeponą. Medycyna (1912),
  • Rozszczepienie klatki piersiowej boczne. Patogeneza tego zniekształcenia. Medycyna (1914).

Przypisy

  1. Herman E: Neurolodzy polscy. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1958 r., s. 109
  2. Uzdański S. Stanisław Pechkranc (wspomnienie pozgonne). Kwartalnik Kliniczny Szpitala Starozakonnych 1, 1, ss. 53-57, 1922 r.

Oceń: Stanisław Pechkranc

★★★★★
Średnia ocena:4.86 Liczba ocen:9