Janusz Edmund Wałaszewski

---

Życiorys

Janusz Edmund Wałaszewski jest absolwentem Akademii Medycznej w Warszawie, gdzie uzyskał dyplom w 1957 roku. Posiada specjalizację z chirurgii ogólnej i transplantacyjnej. W 1971 roku, po obronie pracy doświadczalnej zatytułowanej „Badania przepływu w przetoce tętniczo-żylnej”, zdobył stopień doktora nauk medycznych, a jego promotorem był profesor Jan Nielubowicz.

W 1992 roku, dzięki rozprawie habilitacyjnej „Wielofunkcyjna analiza czynników odpowiedzialnych za czynność nerki pobranej ze zwłok bezpośrednio po jej przeszczepieniu”, uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk medycznych. Dwa lata później, w 1995 roku, został uhonorowany tytułem profesora nauk medycznych przez Prezydenta RP.

Karierę zawodową rozpoczął w Szpitalu Praskim w Drugiej Klinice Chirurgii Ogólnej Akademii Medycznej w Warszawie pod kierownictwem Profesora Jana Mateusza Mossakowskiego, a następnie Profesora Zdzisława Łapińskiego. W latach 1961–1963 pracował w Światowej Organizacji Zdrowia w Republice Konga, gdzie pełnił funkcję naczelnym chirurgiem w szpitalu okręgowym w Katana, w prowincji Kiwu. Również odbył staż w klinikach chirurgii naczyniowej i torakochirurgii w Bradford oraz Leeds w Wielkiej Brytanii, a następnie roczny staż naukowy w Klinice Chirurgii Naczyniowej i Transplantacyjnej w Szpitalu Uniwersyteckim w Lejdzie.

W 1977 roku, Janusz Wałaszewski został zaproszony do pracy w Burundi przez Światową Organizację Zdrowia, gdzie został naczelnym chirurgiem w prowincji Gitega, prowadząc jednocześnie zajęcia w lokalnym Instytucie Medycznym oraz szkolenia podyplomowe dla lekarzy w zakresie chirurgii. Lata 1984-1985 spędził ze stypendium w Massachusetts General Hospital Uniwersytetu Harvarda w Bostonie, gdzie brał udział w badaniach nad zaburzeniami metabolicznymi u pacjentów z urazami oraz poznał program przeszczepiania nerek i wątroby.

W latach 1985-1986 był zatrudniony w Instytucie Transplantologii Akademii Medycznej w Warszawie pod kierownictwem Profesora Tadeusza Orłowskiego jako konsultant chirurg. Od 1983 do 2003 roku pracował w Klinice Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej AM w Warszawie, w Szpitalu Dzieciątka Jezus, gdzie pełnił funkcje adiunkta oraz docenta, a od 1995 roku profesora zwyczajnego, pracował pod kierownictwem Profesora Wojciecha Rowińskiego.

Współorganizował Ogólnopolski Zespół ds. Koordynacji Pobierania i Przeszczepiania Narządów – Poltransplant. W 1993 roku został powołany na dyrektora Poltransplantu przez Ministra Zdrowia i pełnił tę funkcję aż do 2011 roku.

Publikacje

Janusz Wałaszewski jest autorem ponad 180 publikacji naukowych oraz 24 rozdziałów w podręcznikach medycznych. Wśród jego prac znajduje się monografia „Niedrożność jelit” (wydana w dwóch edycjach), a także był inicjatorem i współautorem pierwszego polskiego zbioru zasad i przepisów dotyczących pobierania oraz przeszczepiania narządów od osób zmarłych. Kolejno współautor i współredaktor takich monografii jak „Chirurgia Transplantacyjna” oraz „Transplantologia Kliniczna”. Współzałożyciel i członek komitetu redakcyjnego kwartalnika „Annals of Transplantation”, a także członek komitetu redakcyjnego „Tissues Cells Organs” i „Tissues & Cells”. Należy do Rady Europejskiej Szkoły Przeszczepiania Narządów oraz Europejskiego Komitetu Ekspertów ds. międzynarodowych aspektów współpracy w przeszczepianiu narządów.

Członkostwo w towarzystwach naukowych

• członek honorowy Towarzystwa Chirurgów Polskich,
• członek Polskiego Towarzystwa Transplantacyjnego (w latach 1995-1996 pełnił rolę prezesa, obecnie członek honorowy),
• współzałożyciel Międzynarodowego Towarzystwa Wymiany Narządów (SOS),
• członek Międzynarodowego Towarzystwa Transplantologicznego (ITS),
• członek Europejskiego Towarzystwa Przeszczepiania Narządów (ESOT).

---

Oceń: Janusz Edmund Wałaszewski

---